Προετοιμασία ύπνου των παιδιών: τότε και τώρα

Μετά από το περσινό μου ταξίδι στην Φρανκφούρτη στο κέντρο έρευνας και ανάπτυξης των Pampers και τις μελέτες που είδα να γίνονται για τον ύπνο των παιδιών, έχω αναπτύξει έντονο ενδιαφέρον για το κεφάλαιο «Ύπνος».

Ο ύπνος ενδιαφέρει φυσικά όλες τις μαμάδες και όχι μόνο τις μαμάδες μωρών ή μικρών παιδιών. Το θέμα αφορά και τα μεγαλύτερα παιδιά όπως τα δικά μου, που πηγαίνουν στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Αφορά όμως και εφήβους αλλά και φοιτητές, που σύμφωνα με τους New York Times χρειάζονται τον ύπνο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Τέλος αφορά και εμάς τους ενήλικες, που θέλουμε να ζήσουμε μια υγιή και παραγωγική ζωή. Στο νέο της βιβλίο “Thrive” η Arianna Huffington γράφει για το πώς πριν από μερικά χρόνια κατέρρευσε από την κούραση και υποστηρίζει ότι ο καλός ύπνος είναι το Α και το Ω για να μπορέσει κανείς να αποδώσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του.

Όπως συζητούσα με την Dr. Wiggs που είναι διακεκριμένη sleep expert διεθνώς, και τη γνώρισα σε εκδήλωση των Pampers (με τη συνεργασία των οποίων γίνεται το σημερινό post), ο ύπνος αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του παιδιού, αλλά και της οικογένειας. Αν τα παιδιά δεν κοιμούνται καλά, μοιραία και οι γονείς δεν κοιμούνται καλά – και η καθημερινότητα μπορεί να γίνει δύσκολη. Πολύ δύσκολη.

Κάποια ερωτήματα που με απασχολούσαν από τη στιγμή που τα παιδιά γεννήθηκαν και εξακολουθούν να με απασχολούν ως τώρα είναι:

• Πόσον ύπνο χρειάζονται τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους;
• Ποια είναι κάποια από τα λάθη που κάνουμε ως γονείς και επηρεάζουμε τις καλές συνήθειες ύπνου των παιδιών;
• Ποια είναι μια καλή ρουτίνα ύπνου για τα παιδιά;

Κάποια από αυτά τα θέματα θα καλύψω σιγά-σιγά μέσα από μία σειρά posts – και σας καλώ να μου στείλετε και τις δικές σας ερωτήσεις, απορίες, προβληματισμούς.

Στις μικρές ηλικίες ένας καθοριστικός παράγοντας για το πόσο καλά θα κοιμηθούν τα παιδιά είναι φυσικά και το πόσο στεγνά μπορούν να παραμείνουν καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας καθώς το αντίθετο είναι αφορμή για γκρίνια, κλάματα και αλλάγματα. Και αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που τα Pampers κάνουν συνεργασίες με ειδικούς, προκειμένου να κατανοήσουν περισσότερο τις συνήθειες ύπνου των μωρών. Όπως είχα δει από κοντά κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου στο Schwalbach, στο κέντρο έρευνας και ανάπτυξης των Pampers στην Φρανκφούρτη, οι ειδικοί εργάζονται με στόχο να δημιουργήσουν προϊόντα που ανταποκρίνονται στις συγκεκριμένες ανάγκες των μωρών και γονέων. Στο ινστιτούτο
τεστάρουν τα προϊόντα σε αληθινά μωρά και αληθινούς γονείς, παίρνοντας πολύτιμη ανατροφοδότηση από τις οικογένειες.

Αλλά και πάλι, τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα μπορεί να οφείλονται σε χίλιους δύο λόγους.
Τη μια φορά, επειδή έπεσε η πιπίλα. Την άλλη, επειδή ξεσκεπάστηκε και κρυώνει. Την παρά-άλλη, επειδή είδε ένα όνειρο ή επειδή άκουσε ένα θόρυβο. Σκέφτομαι συχνά το τότε και το τώρα. Πολλά έχουν αλλάξει στην προετοιμασία του ύπνου των κοριτσιών μου, αλλά βλέπω με έκπληξη ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν θα αλλάξουν ποτέ!

 

Τι έχει αλλάξει από τότε

• Φοράνε πια από μόνες τους τις πυτζάμες τους.
• Τα κρεβάτια τους είναι πιο ευρύχωρα από τις βρεφικές τους κούνιες. Μάλλον για να χωράνε τα μεγαλύτερα όνειρα…
• Δε χρειάζεται να σηκωθώ τρεις φορές για να μαζέψω την πιπίλα από το πάτωμα.
• Τα παραμύθια με τις μεγάλες εικόνες και τη μικρή ιστορία έχουν αντικατασταθεί με βιβλία με μεγάλη ιστορία και λίγες εικόνες. Καμιά φορά, μου διαβάζουν εκείνες τα αγαπημένα τους αποσπάσματα. Συχνά διαβάζουν χωρίς εμένα.
• Η εισβολή που έκανα στα δωμάτιά τους μέσα στη νύχτα για να δω αν… αναπνέουν έχει αντικατασταθεί από εισβολή για να δω αν επιτέλους έβγαλαν το mp4 player από τα αυτιά τους.
• Το πολύ πρωινό τους ξύπνημα, καμιά φορά από τα χαράματα, έχει αντικατασταθεί από τα παρακαλετά να βιαστούν για να μην αργήσουν στο σχολείο.
• Τα δρομολόγια που έκανα από το δωμάτιο μου στα δικά τους για να τις ξαναπάω στα κρεβάτια τους έχουν φυσικά κοπεί. Αυτό, μάλλον δεν μου λείπει.
• Το φωτάκι που έμενε ανοιχτό στο δωμάτιο, το μομπίλ που τις νανούριζε πάνω από τα κεφαλάκια τους, τα μωρουδιακά λούτρινα, τα έχουμε χαρίσει σε άλλα παιδάκια. Αυτά, μου λείπουν.
• Τα όνειρά τους έχουν λιγότερους λύκους και τέρατα. Αλλά περισσότερους συμμαθητές, φίλους αλλά και αγωνίες ότι… θα αργήσουν στην εκδρομή.

 

 Τι δεν έχει αλλάξει – ακόμα

• Η ανάγκη τους να καθυστερήσουμε την ώρα του ύπνου.
• Η ανάγκη μου να μην καθυστερήσουμε την ώρα του ύπνου.
• Η ανάγκη τους για αγκαλιά, φιλιά και χάδια.
• Η ανάγκη μου για αγκαλιές, φιλιά και χάδια.
• Η ανάγκη για τήρηση ενός συγκεκριμένου προγράμματος ύπνου που προσφέρει σταθερότητα και ασφάλεια.
• Μπορεί το βραδινό, χαλαρωτικό μπάνιο πριν από τον ύπνο να το κάνουν πλέον μόνες τους, αλλά ποτέ δεν χάνω την ευκαιρία για φροντίδα, στεγνώνοντας και χτενίζοντας τα μαλλιά τους.
• Ότι όλα τα θυμόνται λίγο πριν να κλείσει το φως. Η ένταση και η κούραση της ημέρας, βγαίνει πάντα το βράδυ. «Μαμά… Μαμά… Μαμά! Α και μαμά!»
• Η αίσθηση πληρότητας στο τέλος της ημέρας όταν πια έχουν ηρεμήσει και έχω χρόνο για τον εαυτό μου.

 

Δεν έχει αλλάξει επίσης η αγαπημένη μου συνήθεια να τρυπώνω στα δωμάτιά τους και να τις παρακολουθώ να κοιμούνται. Είναι μία από τις μεγάλες/μικρές χαρές της ημέρας. Με βοηθάει να χαλαρώνω, να φιλοσοφώ και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου πόσο τυχερή είμαι. Τις παρακολουθώ να ανασαίνουν γαλήνια, τους μιλάω χαϊδεύοντας τα μαλλιά τους και τους ψιθυρίζω «Σε αγαπώ». Και καμιά φορά μέσα από τα ζεστά σκεπάσματα ακούγεται η απάντηση μιας νυσταγμένης φωνούλας: «Κι εγώ»…

Photos by nomadic_lass