Βρίσκω την εποχή των social media συναρπαστική. Και δεν το λέω απλά παρατηρώντας τα από απόσταση. Είναι μέρος της ζωής μου και συμμετέχω σχεδόν σε όλα – αν και το κέντρο των online δραστηριοτήτων μου είναι και θα είναι πάντα το blog μου.
Τα social media όμως, με πρώτο και καλύτερο το Facebook, βάζουν καμιά φορά τους χρήστες στη λογική να κυνηγούν τα likes. Δεν είναι βέβαια απαραίτητα κακό να θέλεις να παίρνεις likes.
Για κάποιον που είναι blogger για παράδειγμα, τα likes είναι ένας τρόπος να καταλάβει ότι το post που έγραψε, άρεσε στους άλλους. Είναι μια αναγνώριση, ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Ύστερα, το γεγονός ότι κάποιος πατάει like στο post σου ή στη φωτογραφία σου, σημαίνει ότι το Facebook θα το δείξει (ή πιο σωστά ενδέχεται να το δείξει) και στους δικούς του φίλους. Για παράδειγμα το post μου για τα εκτάκια που υιοθετούν πρωτάκια έχει φτάσει τα 11.000 likes και συνεχώς ανεβαίνει. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν διαβάσει αυτό το post, πολλοί από τους οποίους δε θα το είχαν διαβάσει αν δεν υπήρχε το κουμπί like (και το share φυσικά που είναι ακόμα πιο σημαντικό).
Θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες για τα likes και την ψυχολογία πίσω από το πάτημα αυτού του κουμπιού μέσα από τα δικά μου μάτια. Ποια posts κερδίζουν likes, ποια δεν κερδίζουν, γιατί κάποιος κάνει likes, γιατί κάποιος δεν κάνει, γιατί κάποιος αρνείται κατηγορηματικά να κάνει. Αλλά δε θέλω να επισκιάσω το παρακάτω βιντεάκι που νομίζω ότι περνάει τα δικά του σημαντικά μηνύματα.
Η Kirsten Dunst, που είναι ηθοποιός, τραγουδίστρια και μοντέλο, περιμένει κάποιον στο δρόμο. Όταν ξαφνικά περνάει από μπροστά της ένα αυτοκίνητο. Οι δυο κοπέλες που είναι μέσα την αναγνωρίζουν και κατεβαίνουν να… φωτογραφηθούν μαζί της προκειμένου να ανεβάσουν φυσικά τη φωτογραφία στα social media.
Αν τυχόν δεν μιλάτε καλά Αγγλικά, θα περιγράψω με δυο λόγια το διάλογο που ακολούθησε μετά τη φωτογράφιση. Αφού οι κοπέλες φωτογραφίζονται με την Kirsten χωρίς καν να τη ρωτήσουν και μετά χάνονται στον κόσμο του κινητού τους προκειμένου να ανεβάσουν επί τόπου τις φωτογραφίες που έβγαλαν, η Kirsten τους ρωτάει:
«Θέλετε να πούμε κάτι; Εννοώ μπορείτε να μου κάνετε κάποια ερώτηση. Είστε περίεργες για κάτι;»
Η απάντηση ήταν «Μπορείς να με κάνεις tag?» Γιατί άλλο να βγεις απλά μια selfie με την Kirsten Dunst και άλλο να σε ταγκάρει η ίδια. Πόσο πιο σημαντικός θα φανείς αν σε ταγκάρει η ίδια η Kirsten! OMG! Άσε που θα δει τη φωτογραφία το σύμπαν. Θα κερδίσεις χιλιάδες likes!
Τα likes έχουν την αξία τους, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Και αν ποτέ βρεθεί στο δρόμο σου η Kirsten Dunst φυσικά και να φωτογραφηθείς μαζί της και να την ανεβάσεις, γιατί όχι; Αλλά μίλησέ της κιόλας! Ο διάλογος μαζί της μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο ουσιαστικός από τα εκατοντάδες likes που μέχρι αύριο θα έχουν ξεχαστεί.
Τα social media έχουν την αξία τους, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός.
Όπως λέει και η Krissy Venosdale που είναι δασκάλα στην Αμερική και την έχω γνωρίσει μέσα από το blog της, «Tα social media δεν τα έχουμε για να μαζεύουμε likes και followers. Τα έχουμε για να συνδεόμαστε και να κάνουμε τη διαφορά».
photo by misspixels, video via kottke.org
Ξεκίνησα να σου αφήσω σχόλιο αλλά συνειδητοποίησα πόσα πολλά ήθελα να γράψω που σταμάτησα. Έτσι, θα σου κάνω share. Γιατί τα likes είναι όπως το ρητό που συμβουλεύει να βουτάει κανείς τη γλώσσα στο μυαλό πριν μιλήσει. Και δουλεύουν απ’ ό,τι φαίνεται στην εποχή μας με την ίδια συχνότητα… κενές κουβέντες αγκαζέ με πολλά likes. Έχουμε να ελπίζουμε ότι κάτι διαφορετικό θα μάθουμε στα παιδιά μας.
That’ s the spirit. Ευχαριστώ!
Δεν μπορώ να καταλάβω την μανία ορισμένων ανθρώπων να κάνουν like σε ενα ατομο ή μία φωτογραφία μονο και μόνο γιατι ειναι καποιος αναγνωρίσιμος-διασημος. Γιατί δεν κοιτάμε την ουσία αλλά μόνο την φήμη; Δηλαδή πως μπορει ενα τέτοιο like να με κάνει καλυτερο ανθρωπο; Και αν δεν μου κάνουν like σε μία φωτο δεν ειμαι σημαντική; Το παν ειναι να μην χανεις το νοημα της ζωής! Πολύ ομορφο κειμενο αλλά και η επιλογή του βιντεο.
Χαίρομαι που σου άρεσε το βίντεο. Γεννάει σκέψεις όπως όλες αυτές που γράφεις πιο πάνω με τις οποίες συμφωνώ απόλυτα.
Πόσο μα πόσο συμφωνώ δε λέγεται!!! Θέλει μαγκιά για να ξεπεράσει κάποιος τον εγωκεντρισμό και τη ματαιοδοξία του και να καταλάβει το πραγματικό νόημα των likes!!
Μοναδικά υπέροχα ανάρτηση Άσπα και το βιντεάκι με την Dunst το βρήκα άκρως πετυχημένο:)
Δήμητρα συμφωνώ απόλυτα. Σε ευχαριστώ για τα σχόλιά σου που παίρνουν πάντα πολλά likes από μένα. 😉
Τα likes δε μου αρέσουν, όπως δε μου αρέσει οποιαδήποτε άλλη τεχνική marketing που σκοπό έχει να μετρήσει σε αριθμούς (όχι να ακούσει προσωπικά) τι αρέσει σε αυτούς που αγοράζουν. Φυσικά έτσι δουλεύει όλο το σύστημα κι εγώ είμαι πολύ κακή στις πωλήσεις για να έχω άποψη στο πως πρέπει να γίνονται. Αλλά πιστεύω πολύ ότι μια μέρα θα φύγουμε από τους αριθμούς και θα πάμε στην έμπνευση. Εκεί θα έχεις πελάτες (οι bloggers αναγνώστες) γιατί θα είσαι τόσο παθιασμένος με αυτό που σου αρέσει που θα εμπνέεις και τους άλλους. Θα τους κάνεις να έχουν νέες επιθυμίες επειδή θα καταφέρνεις να τους μεταδώσεις τη δική σου αγάπη και πίστη σε κάτι. Κάπως έτσι εγώ ξεκίνησα να βλέπω χελωνονιτζάκια, επειδή διάβαζε, διάβαζε το evelinaonline κάποια στιγμή μου δημιουργήθηκε η περιέργεια να δω τι είναι αυτό που της αρέσει τόσο πολύ και κατέληξα να τα χαζεύω στην τηλεόραση. Αυτό είναι ανεκτίμητο και δεν μπορεί να γίνει ποτέ αν αυτός που γράφει κοιτάει πως θα ικανοποιήσει τους άλλους αντί να κοιτάξει πως θα μοιραστεί αυτό που του αρέσει και όσοι θέλουν ας ακολουθήσουν. Από την άλλη, δεν υπάρχει πιο πετυχημένος τρόπος από το ερωτηματολόγιό σου για να δείξεις σε αυτόν που σε διαβάζει ότι σε νοιάζει η γνώμη του. Τα likes πατιούνται τόσο εύκολα που έχουν καταλήξει να μη δείχνουν τι πραγματικά αρέσει στον κόσμο. Στο ερωτηματολόγιο αφιερώνεις χρόνο και σκέφτεσαι πριν απαντήσεις, ενώ ταυτόχρονα εκτιμάς τόσο πολύ που κάποιος θέλει να ξέρει τη γνώμη σου που θα μπει στη διαδικασία να διαβάσει όλες τις απαντήσεις αντί να πει έχω 10.000 likes και άρα είμαι καλός και ικανοποιημένος που αρέσουν αυτά που γράφω.
Ελίνα για μία ακόμα φορά το σχόλιό σου συμπληρώνει τέλεια το post. Ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τη δική σου διάσταση. Θα το δείξω και στην Εβελίνα, αυτά που γράφεις θα την ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Ευχαριστούμε!