Εβίτα: Μαμά να σε ρωτήσω κάτι; Εγώ: Ναι για πες. Εβίτα: Όταν ήσουν μικρή φοβόσουν; Εγώ: Και βέβαια φοβόμουν. Όλα τα παιδιά φοβούνται. Εσύ φοβάσαι; Εβίτα: Ναι. Εγώ: Είναι φυσιολογικό να φοβάσαι Εβίτα. Κι εγώ φοβάμαι, ακόμα και τώρα, απλά έχω διαφορετικούς φόβους. Εσύ τι φοβάσαι; Εγώ: Να… Φοβάμαι το σκοτάδι. Μη με μαλώσεις αλλά […]
Νευριάζω. Στεναχωριέμαι. Χαμογελάω.
Νευριάζω Είμαι τσαντισμένη. Οδηγώ. Οι μικρές είναι στο πίσω κάθισμα και αντιλαμβάνονται ότι η ένταση αρχίζει και συσσωρεύεται καθώς τους μιλάω. Πετάγεται λοιπόν η Εβελίνα και λέει με δυνατή φωνή: “Μαμά πάρτο αργά. Ανέπνευσε!” Μόλις συνειδητοποιώ τι είπε, τα ξεχνάω όλα. Λύνομαι στο γέλιο. Η Εβίτα ακούγοντάς με να γελάω προσθέτει: “Δεν είναι και τόσο αστείο όσο […]
Το τελευταίο του post. –
Πριν από δύο περίπου μήνες διάβασα το τελευταίο post του Derek Miller και ενώ από τότε ήθελα να γράψω για αυτό όλο το ανέβαλα. Πρόκειται για ένα post που είχε γράψει λίγο πριν να πεθάνει από καρκίνο του παχέος εντέρου και ζήτησε από την οικογένειά του να το αναρτήσει στο blog του μετά την κηδεία […]
Θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν κάνεις
Εκείνο που φανταζόταν η Εβίτα ότι μπορεί να συμβεί μια μέρα – να αλλάξουμε θέσεις και να γίνω εγώ μικρή κι εκείνες μεγάλες – συνέβη τελικά, χθες. Ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο και η Εβελίνα – που λίγο πριν είχε χτυπήσει και ήταν συναισθηματικά φορτισμένη – έβαλε τα κλάματα και απάντησε σε κάτι που της είπα: […]
