Νευριάζω
Είμαι τσαντισμένη. Οδηγώ. Οι μικρές είναι στο πίσω κάθισμα και αντιλαμβάνονται ότι η ένταση αρχίζει και συσσωρεύεται καθώς τους μιλάω.
Πετάγεται λοιπόν η Εβελίνα και λέει με δυνατή φωνή: “Μαμά πάρτο αργά. Ανέπνευσε!”
Μόλις συνειδητοποιώ τι είπε, τα ξεχνάω όλα. Λύνομαι στο γέλιο.
Η Εβίτα ακούγοντάς με να γελάω προσθέτει: “Δεν είναι και τόσο αστείο όσο φαίνεται!”
Ξεκαρδίζομαι και με αυτό. Είναι τόσο αστείο όσο φαίνεται! Μετά από λίγο η Εβελίνα συνεχίζει:
“Θα σου δώσω τη συμβουλή του σενσέι Γου: ‘Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, μπορούμε όμως να επηρεάσουμε το μέλλον.’ Για αυτό λοιπόν μαμά μείνε χαμογελαστή και ξέχνα ό,τι έγινε.”
Και ως “τελειωτικό χτύπημα” προσθέτει: “Οπότε λοιπόν πήγαινε για ροκ εν ρολ στη συναυλία του Μπίμπι του αστακού.”
“Θα με τρελάνεις Εβελίνα” της λέω. “Τον σένσει Γου τον ξέρω. Αλλά ο Μπίμπι ο αστακός από ποια ταινία είναι πάλι;”
“Δεν είναι από ταινία μαμά! Από το μυαλό μου το έβγαλα αυτό!”
Στεναχωριέμαι
Κάτι με έχει πειράξει. Τα παιδικά ραντάρ το έχουν πιάσει και προσπαθούν να με παρηγορήσουν.
Η Εβελίνα μου λέει:
– Άκου μαμά: Σκέψου ότι είμαι μικρή και κάθομαι στα πόδια σου και με χτενίζεις. Κι εγώ κάνω έτσι τα χεράκια μου και πιάνω τα μαλλιά σου και προσποιούμαι ότι είναι λιάνες και ότι τις αρπάζω και πηδάω στην απέναντι πλευρά του δάσους.
– Ότι είναι τι τα μαλλιά μου;
– Ότι είναι λιάνες.
– Ότι είναι τι;
– Λιάνες!
– Τι σημαίνει λιάνες;
– Αυτά που κρέμονται από τα δέντρα, που τα έπιανε ο Ταρζάν και πήγαινε από δέντρο σε δέντρο.
– Και πώς την ξέρεις εσύ αυτή τη λέξη; (κι εγώ δεν την ξέρω;)
– Την ξέρω μαμά.
Μετά από λίγο η Εβίτα:
Μαμά χαμογέλα… Δε θέλω να είσαι στεναχωρημένη. Σε αγαπώ. Σε αγαπώ πιο πολύ και από τον εαυτό μου. Και ξέρεις γιατί σε αγαπώ πιο πολύ από τον εαυτό μου; Γιατί είσαι ο πρώτος άνθρωπος που αντίκρυσα όταν γεννήθηκα. Πρώτα εσένα είδα και μετά τον εαυτό μου. Εμένα δεν μπορούσα να με δω, με είδα μετά. Εσένα αγαπώ πιο πολύ.
Νευριάζω. Στεναχωριέμαι. Χαμογελάω…
Photos: erix!, Stefano Mara
Τελικά δεν είμαι η μόνη που ακούω τις πιο τρελές και υπέροχες ατάκες όταν είμαι στο τιμόνι.
Να τις χαίρεσαι τις κούκλες σου Άσπα!
Ναι κι εγώ.. Στο τιμόνι ακούω πάντα τα καλύτερα!
Ευχαριστώ!
πόσο χρονών είναι τα κορίτσια σου Άσπα μου??με έχουν αφήσει με το στόμα ανοιχτό!!να μην πω για τις λιάνες…πρέπει να είσαι πολύ περήφανη γ αυτές!!!proud mommy!!
Εύη μου ευχαριστώ! Ήταν 7 και 9 όταν τα είπαν αυτά. Είμαι πράγματι περήφανη, όπως όλες οι μαμάδες για τα παιδιά τους! Μας κάνουν και… χαμογελάμε! 🙂
Καλά το τελευταίο ήταν το τελειωτικό χτύπημα! Πόσο τρυφερές είναι!
Είναι πολύ! Και μου το λέει συνέχεια και με ξετρελαίνει…
Όποτε νευριάζω,ή θυμώνω, θα θυμάμαι αυτά που σου είπαν οι κόρες σου που είναι αυτά που μου λένε κι εμένα οι γιοί μου με τον τρόπο τους. Ότι η ζωή είναι πολύ ωραία ιδίως όταν έχεις κοντά σου τα παιδιά σου και αξίζει να αγωνίζεσαι γι’αυτά ακόμα κι όταν θυμώνεις ή κουράζεσαι.
Σοφά τα παιδιά μας! 🙂
Απιθανες και οι δυο σου κορες!!! Απιστευτα λογια και συναισθημα! Μα ουτε να νευριασουμε; Ουτε να στεναχωρηθουμε; 🙂
Ποια νεύρα; Ποια στεναχώρια; Χαχαχα..
Καλημέρα, ευχαριστώ!!!
Άσπα, γεια σου και χρόνια πολλά, σε σένα και στην οικογένειά σου. Είναι γεγονός ότι πολλές φορές νιώθεις όλα αυτά τα συναισθήματα, που προαναφέρεις με τις χαριτωμένες κορούλες σου. Όπως άλλωστε οι περισσότεροι γονείς. Πίστεψέ με αυτά που θα θυμάσαι περισσότερο είναι αυτές οι στιγμές, ανάμεσα στις τόσες άλλες. Άλλωστε μια φορά μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Και μάλιστα τέτοια παιδιά, ε;; Φιλάκια στις κορούλες σου. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Κώστα, κάτι ξέρεις κι εσύ που έχεις προηγηθεί στο μεγάλωμα των παιδιών! Πάντα χαίρομαι να διαβάζω νέα σου… Χρόνια πολλά, καλημέρα, καλή εβδομάδα!
Tελικά χαμογελάς και μετά τις αγκαλιάζεις κλαίγοντας και τις κρατάς εκεί για πάντα. Έτσι δεν είναι!
Kathy by anthomeli
Έτσι έτσι! Καλημέρα με πολλά χαμόγελα!
!!!! …
🙂
Είσαι τυχερή μανούλα…κι εκείνες τυχερές που σε έχουν…υπέροχα!! Απλά υπέροχα…
Είμαι τυχερή και γεμάτη ευγνωμοσύνη! Thanks Κατερίνα! 😉
απίστευτες κορούλες….η τελευταία ατακα της Εβίτα,τοσο συγκινητική….γι’αυτο λέω οτι η δουλειά μου είναι ψυχοθεραπεία…με τόσους ψυχοθεραπευτές τριγυρω μου…:)
Χριστός Ανεστη-και ποιός να αμφιβάλλει εδω…
Έχεις την καλύτερη δουλειά στον κόσμο! Εύχομαι καλή επιστροφή από Δευτέρα!
οι κορες σου ειναι ΘΕΕΣΣΣΣΣ!!!!
απιστευτες!!!!!με τις καλυτερες ατακες στις κρισιμοτερες ωρες!!!!
:)))
Έτσι είναι! Μια ατάκα, ένα χαμόγελο, ένα φιλί πάντα θα μας κάνουν να χαμογελάμε! Δώσε τους από ένα φιλί και από εμένα! Ο Βαγγέλης προχθές μου είπε πως αν δεν είχε μαμά και ήταν σε ορφανοτροφείο, εμένα θα ήθελε να τον υιοθετήσω. Πως δεν με αλλάζει με καμία μαμά στον κόσμο. Γίνεται να μην χαμογελάσω όταν το ακούω αυτό;;;
Αυτά μας λένε και μας κάνουν να νιώθουμε ότι όλες μας οι προσπάθειες να τα μεγαλώσουμε σωστά πραγματικά άξιζαν τον κόπο!
Πολλά φιλιά στον Βαγγέλη και από εμένα…
Τα συναισθήματα έρχονται και παρέρχονται. Είναι ανθρώπινο.
Η πορεία όμως μου αρέσει. Νεύρα-στενοχώρια και φυσικά χαμόγελο!
Έτσι είναι! Πάρτο αργά. Ανέπνευσε! 🙂