Τα συναισθήματά μας έχουν δύναμη. Και δεν επηρεάζουν μόνο εμάς, τα παιδιά μας, τους συντρόφους μας και τους κοντινούς μας φίλους αλλά και 258 τουλάχιστον ανθρώπους κάθε μέρα.
Σύμφωνα με τους Christakis και Fowler το κάθε μας συναίσθημα, εξαπλώνεται άμεσα σε 6 ανθρώπους που ξέρουμε, οικογένεια, φίλους, γείτονες ή συναδέλφους. Μετά εξαπλώνεται σε άλλους 6 που ξέρουν εκείνοι και μετά και σε άλλους 6 που ξέρουν εκείνοι. Στο τέλος της ημέρας το συναίσθημά μας έχει αγγίξει άλλους (6+36+216=) 258 τουλάχιστον ανθρώπους!
Smiling in an Online Networks of College Students by Christakis and Fowler
Τα νεύρα όλων είναι τεντωμένα τον τελευταίο καιρό, άγχος, αγωνία, ξεσπάσματα θυμού. Δεν έχω την απάντηση για το πώς να σταματήσουμε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα (αν και η συναναστροφή με ευτυχισμένους ανθρώπους είναι μία απάντηση), ας θυμόμαστε όμως ότι τα συναισθήματά μας δεν επηρεάζουν μόνο εμάς, αλλά πυροδοτούν αλυσιδωτές αντιδράσεις. Ας τα περιορίσουμε όπως μπορούμε. Υπομονή. Ειδικά με τα παιδιά μας.
Λίγο πριν να δημοσιεύσω το post, ήρθε ένα αυτόματο e-mail ότι κάποιος έκανε link στο παλαιότερο post μου Το βάζο των αναμνήσεων (να μία ακόμα απάντηση για το πώς να καταπολεμήσουμε τα αρνητικά). Ήταν από το post Ημερήσια Χαρά του blog Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα. Να πώς μια θετική ιδέα που είχε γραφτεί τον Ιούλιο, δίνει χαρά στη Στέλλα και στον Κωνσταντίνο και μου δίνει πίσω χαρά που τους έδωσε χαρά και όλοι μας, μαζί κι εσείς φαντάζομαι, χαιρόμαστε για τη Σοφία που πήρε επιτέλους απόσπαση!
Πολλαπλασιάζω επί 258 και είναι ήδη χιλιάδες οι άνθρωποι που χαίρονται! Πολύ χαίρομαι… 🙂
Η χαρά μέσα σε συνθήκες γκρίνιας κι απελπισίας απαιτούν τεράστια αποθέματα ενέργειας και γενναιότητα. Δεν είναι εύκολο να γεννηθούν όλα αυτά εκ του μηδενός. Αν όμως αποσπάσουμε το επίκεντρο από τον εαυτό μας και στραφούμε στους (όλο και περισσότερους δυστυχώς) άλλους που χρειάζονται βοήθεια -έστω και μ’ έναν καλό λόγο- τότε νομίζω πως βρίσκουμε ενέργεια.
Πόσο πολύ συμφωνώ!
Απο εμένα έκλεψαν το χαμόγελο απο τα παιδιά το αύριο και ακόμα δεν σταματάνε να μας περνούν και την ίδια μας την σάρκα ..και εγώ όπως και πολλοί άλλοι περιμένουμε τα χειρότερα που θα έρθουν και είμαι σίγουρος γιαυτό .. Αντιστέκομαι ναι, δεν θέλω να το βάλω μέσα μου, τα μάτια του μυαλού μου άλλες έχουν εικόνες και χαίρομε γιαυτό, να την σπίθα περιμένουν και δεν θα αργήσει να φανεί και τότε να δεις σκέψεις περα από τα πρέπει του μυαλού , σκέψεις γιαυτα που είναι τα θέλω μου ..και τι θέλω εσένα τους άλλους εμένα να κάνουμε την ζωή μας πιο ευχάριστη να ξαναφέρουμε το δάκρυ χαράς στα μάτια ολων των ανθρώπων και ας είναι αντίθετη με αυτό που πιστεύουμε και προσκυνάμε …
Η σπίθα δε θα αργήσει να φανεί. Έτσι είναι!
Η χαρά φέρνει χαρά και η λύπη κουβαλά μαζί της λύπη. Δεν το συζητώ. Όμως όπως μπορούν να μας επηρεάσουν αυτοί που έχουν αρνητικά συναισθήματα έτσι κι εμείς που έχουμε θετικά μπορούμε να τους επηρεάσουμε. Και μη ξεχνάς ότι πίσω κι απ’το πιο πυκνό σύννεφο κρύβεται ο ήλιος 🙂
Φιλιά Άσπα μου!
Να ένα ακόμα από τα καλά του blogging. Ας συμφωνήσουμε να επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον θετικά μέσα από τα blog μας!
Πάντως, χθες στη συνάντηση γονέων με τη δασκάλα μας, μας είπε να μην συζητάμε πολύ έντονα την επικαιρότητα μπροστά στα παιδιά, γιατί καταλαβαίνουν τα άγχη μας, τους τα μεταδίδουμε και μετά όλη αυτή η πίεση που νιώθουν, βγαίνει (και) στο σχολείο. Μας είπε ότι τα παιδιά έχουν “αγριέψει” και να φροντίσουμε όλοι, γονείς και δάσκαλοι, να τα ηρεμήσουμε!
Μα είναι λογικό να έχουν αγριέψει τα καημενούλια. Πολύ σωστά είπε η δασκάλα.
Παν μέτρον άριστον φυσικά. Δεν είπε κανείς να μην ξέρουν κάποια πράγματα που συμβαίνουν, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να τους φορτώνουμε όλα μας τα άγχη και τις αγωνίες.
Τα μεγάλα μυαλά ε; Συναντηθήκαμε και σε αυτό το θέμα!
Εγώ έχω βαρεθεί πάντως να νιώθω πιεσμένη και αγχωμένη! Ας μεταδώσουμε χαρά λοιπόν!!!
Τερααααστια μυαλά…. χαχα…
Συμφωνούμε! Ας ανεβάζουμε ο ένας τον άλλον!