Η γιορτή της μητέρας είναι σε απόσταση αναπνοής και αυτές τις μέρες με κατακλύζουν αμέτρητες σκέψεις σχετικά με το μεγάλωμα των παιδιών και πώς τα μικρά πράγματα που κάνουμε ως μαμάδες, δεν είναι τελικά και τόσο μικρά.
Θυμάμαι για παράδειγμα τότε που οι κόρες μου ήταν μικρές και έκαναν τα πρώτα τους βήματα. Δεν είχαν ακόμα αποκτήσει απόλυτο έλεγχο του σώματός τους και έπεφταν συνέχεια. Ακόμα ένα μικρό υψωματάκι στο δρόμο, τις έκανε να χάσουν την ισορροπία τους και να σωριαστούν. Και όταν έπεφταν, γύριζαν πάντα να με κοιτάξουν. Λες και αναζητούσαν στα μάτια μου ανατροφοδότηση για το αν είχαν χτυπήσει ή όχι. Από τη στάση μου εξαρτιόταν αν θα έβαζαν τα κλάματα ή αν θα σηκώνονταν και θα συνέχιζαν σαν να μην τρέχει τίποτα.
Όλα τα παιδιά γυρνάνε να κοιτάξουν τη μαμά τους όταν πέφτουν. Αν δουν τη μαμά ήρεμη, ηρεμούν. Αν δουν τη μαμά πανικόβλητη, ταράζονται και βάζουν τα κλάματα.
Κι έτσι χαμογελούσα. Ήμουν δίπλα τους, αλλά έκρυβα την ανησυχία μου για να μην τις αναστατώσω. Όπως εγώ, έτσι κι ένα σωρό άλλες μαμάδες κάνουν καθημερινά το ίδιο. Και δε μιλάω μόνο για το πέσιμο σε αυτά τα πρώτα βήματα. Μιλάω για το πέσιμο και τα παραπατήματα σε κάθε τι νέο, τρομακτικό ή δύσκολο στη ζωή. Τα λόγια μας τους δίνουν δύναμη. Η στάση μας είτε τα ενδυναμώνει, είτε τα αποδυναμώνει.
Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας αλλά και τους Ολυμπιακούς που πλησιάζουν μοιράζομαι σήμερα μαζί σας το βίντεο της καμπάνιας «Σ’ Ευχαριστώ, Μαμά» της P&G, που βρίσκεται πίσω από προϊόντα όπως Pampers, Ariel, Always. Παρακολουθώ την καμπάνια «Σ’ Eυχαριστώ, Μαμά» από τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 2010. Θυμάμαι ότι είχα αναφερθεί σε αυτήν στο 3o Συνέδριο Social Media, πολύ πριν να βγει το εκπληκτικό βιντεάκι Best Job των Ολυμπιακών του 2012, που έγινε viral και πραγματικά την εκτόξευσε.
Όπως κάθε φορά, έτσι και φέτος, το βίντεο με άγγιξε πολύ. Με άγγιξε τόσο ως πρώην αθλήτρια, όσο και ως μαμά.
Ο φόβος του κοριτσιού στην αρχή του βίντεο που βλέπει τον τυφώνα να πλησιάζει, εξανεμίζεται καθώς αντιλαμβάνεται ότι η μαμά της έχει τον έλεγχο και ξέρει τι κάνει. Λίγα χρόνια αργότερα αγωνίζεται στους Ολυμπιακούς στην Ενόργανη Γυμναστική. Νιώθει την ίδια αναστάτωση, αλλά έχει μάθει να τιθασεύει το φόβο της.
Μια αθλήτρια του beach-volley θυμάται το τρακάρισμα που είχε όταν ήταν μικρή. «Είσαι καλά, είσαι καλά» της λέει η μαμά της μέσα στο αυτοκίνητο για να την ηρεμήσει. Η καθησυχαστική φωνή της μαμάς της, δεν έχει φύγει από το μυαλό της. Είναι πλέον μαζί της στους αγώνες.
Ένας αθλητής καταδύσεων θυμάται τότε που ήταν παιδί και κλείστηκε στο ασανσέρ μαζί με τη μαμά του. «Πάρε μια βαθιά ανάσα» του λέει εκείνη. Και εκείνος παίρνει μια βαθιά ανάσα και κάνει το άλμα που του χαρίζει το χρυσό. Κορυφαία στιγμή όταν βγαίνει από την πισίνα και κάνει μπροστά στην κάμερα το σήμα ευχαριστώ. Η μαμά του τον παρακολουθεί από την τηλεόραση. Είναι σαν να της λέει «Ευχαριστώ Μαμά».
Είναι δύσκολο να είσαι μαμά. Είναι ό,τι πιο δύσκολο – αλλά και πιο αξιόλογο – θα κάνουμε ποτέ στη ζωή μας. Γιατί μεγαλώνουμε ανθρώπους. Κι αν αυτό δεν είναι δύσκολο και αξιόλογο τότε τι είναι;
Δεν είμαι όμως η μόνη που πιστεύει ότι η μητρότητα είναι δύσκολη. Στην παγκόσμια έρευνα που διεξήγαγε η P&G το Νοέμβριο του 2015, το 64% των μαμάδων συμφωνεί ότι η μητρότητα σήμερα είναι πιο σύνθετο ζήτημα απ’ ότι στο παρελθόν. Όλες σχεδόν οι μαμάδες (97%) παραδέχονται ότι δεν μπορούσαν να προβλέψουν εκ των προτέρων τις απαιτήσεις της μητρότητας. Και αφού έγιναν μαμάδες εκτίμησαν ακόμα περισσότερο τις δικές τους μαμάδες, αναγνωρίζοντας την υπομονή τους, την κατανόησή τους και τη συναισθηματική τους δύναμη.
Είναι η σειρά μας να οπλιστούμε με συναισθηματική δύναμη. Είναι η σειρά μας να την μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας.
Ο Garisson Keillor είπε «Τίποτα από αυτά που κάνεις για τα παιδιά σου δεν πηγαίνει ποτέ χαμένο». Και το νέο βίντεο Thank you Mom, μας το υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο.
Αφήστε μια απάντηση