Top αναμνήσεις των φετινών γιορτών

Δεν έχουν ακόμα κοπεί όλες οι Πρωτοχρονιάτικες πίτες, επομένως έχω κι εγώ το περιθώριο να ανεβάσω αυτό εδώ το post με τις top αναμνήσεις από τις φετινές γιορτές! (Αν θες να βρεις δικαιολογία, οποιαδήποτε δικαιολογία είναι καλή δικαιολογία!) Χωρίς άλλη καθυστέρηση λοιπόν ξεκινάω:

 

Το μπισκοτένιο χωριό μας
Ένα ολόκληρο απόγευμα χτίζαμε, χτίζαμε, χτίζαμε… Και τελικά καταλήξαμε με ένα μικρό χωριό από μπισκότα και ζαχαρωτά!  Τα σπιτάκια στη συνέχεια τα χαρίσαμε στους αγαπημένους μας φίλους και νονούς.

 

Η κάρτα από το εκτάκι της Εβίτας
Στο σχολείο των κοριτσιών υπάρχει ένας υπέροχος θεσμός: Στην αρχή κάθε χρονιάς, ένα εκτάκι “υιοθετεί” ένα ή δύο πρωτάκια και τα προσέχει σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αυτή είναι η κάρτα που έδωσε στην Εβίτα το εκτάκι της (ή μάλλον μέρος της κάρτας, η υπόλοιπη ήταν πιο προσωπική και την έκοψα).

Από τώρα σκέφτομαι το κλάμα που έχει να πέσει στη γιορτή του τέλους της χρονιάς, όταν τα πρωτάκια αποχαιρετούν τα εκτάκια που θα πάνε γυμνάσιο, με λουλούδια και αγκαλιές…

 

Τα δώρα του Αη-Βασίλη
Δε θα το χορτάσω ποτέ το τελετουργικό της παραμονής της Πρωτοχρονιάς: Βάζουμε το γάλα για τον Άγιο Βασίλη, τα κουλουράκια και τα καρότα για τους ταράνδους δίπλα στο τζάκι, αφαιρούμε το προστατευτικό και ανοίγουμε το πορτάκι της καμινάδας. Έτσι και φέτος… Χαιρόμουν και λυπόμουν ταυτόχρονα γιατί ίσως και να ήταν η τελευταία φορά. Ίσως και να μην ήταν, ποιος ξέρει; Πάντως το βλέμμα της ανυπομονησίας των κοριτσιών το πρωινό της Πρωτοχρονιάς καθώς κουτρουβαλιάζονται ως το τζάκι για να δουν αν ήρθε ο Άγιος Βασίλης, το χάσαμε φέτος. Γιατί ξύπνησαν πριν από εμάς.

 

Δώρα με αγάπη
Φαγώσιμη χρυσόσκονη που μας έστειλε η Ελίζα από την Αγγλία – κι έκανε τα μπισκότα μας να λαμπυρίζουν! Και ξέρετε τώρα τι κόλλημα που έχουμε σε αυτό το σπίτι με τη χρυσόσκονη!

 

Αλλά έστειλε και τσάι, που περιείχε λίγη από τη μαγεία των Χριστουγέννων… Δείτε σε τι μεταμορφώθηκε η μαγική μπαλίτσα, όταν τη ρίξαμε μέσα στην κανάτα!

 

Δώρα φτιαγμένα στο χέρι κατευθείαν από το Άπειρο κι ακόμα παραπέρα

Μεταξύ των οποίων και δύο ξεχωριστά μπρελόκ: Ένα με το logo του Facebook και ένα με το logo του Aspa Online!

 

Όμορφες στιγμές
Χαλαρές στιγμές με φίλους, οικογένεια, κουμπάρους, στο σπίτι μας, στο σπίτι τους ή σε σπέσιαλ εξόδους, όπως στο καθιερωμένο πλέον πρωτάθλημα bowling για μικρούς και για μεγάλους! (Στη φωτογραφία “οι μικροί” ξεκουράζονται και ανακτούν δυνάμεις για τον δεύτερο γύρο!)

 

Η πρώτη παράσταση μπαλέτου των κοριτσιών

Ένα υπέροχο απόγευμα που ήταν όπως ακριβώς το σχεδίαζα και το ονειρευόμουν. Με εξαίρεση μία απρόβλεπτη σκηνή.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή: Οι τρεις γενιές γυναικών της οικογένειας (η μαμά μου, εγώ και κορίτσια) πήγαμε να δούμε τη Λίμνη των Κύκνων στο Μέγαρο μουσικής, με το Μπαλέτο του Κρεμλίνου. Όλα ήταν μαγικά, από την προετοιμασία μας στο σπίτι, όπου φορέσαμε  «τα καλά» μας και η Εβίτα πήγε και φίλησε ένα μπισκότο με χρυσόσκονη για να αποκτήσει ένα ακόμα πιο λαμπερό look, ως την εξαιρετική παράσταση.

Και να η σκηνή στην οποία αναφέρθηκα: Εγώ καθόμουν στη μέση και τα δυο κορίτσια στα δεξιά και στα αριστερά μου. Η μαμά μου καθόταν δίπλα στην Εβίτα. Δε μιλούσαμε φυσικά  κατά τη διάρκεια της παράστασης, αλλά πού και πού ψιθυρίζαμε διευκρινήσεις σχετικά με το τι συνέβαινε στη σκηνή. Σε κάποια στιγμή η Εβίτα αφού αντάλλαξε δυο κουβέντες με τη μαμά μου, με πλησίασε και μου είπε στο αυτί: «Μαμά να σου πω κάτι;» «Ναι» της απάντησα ψιθυριστά… «Αυτό είναι pas de deux.» «Τι λες βρε Εβίτα! Ξέρεις το pas de deux; Πόσα ξέρεις… Μπράβο!»

Η Εβελίνα, αφού είδε ότι μιλούσα με την αδελφή της πήρε σειρά!  «Μαμά θέλω να μου υποσχεθείς κάτι.»
Εντωμεταξύ η συγκινητική ατμόσφαιρα με έκανε να υποθέσω ότι θα μου ζητούσε να της υποσχεθώ κάτι μοναδικό, κάτι συνταρακτικό, κάτι θεσπέσιο. Κάτι που είχε σχέση με το μέλλον της. Κάτι που αποφάσισε  βλέποντας… «pas de deux». Αχ τι καλά που έκανα και τις έφερα να δουν μπαλέτο! «Ναι Εβελίνα πες μου!» της είπα όλο προσμονή…
«Θα πάμε μετά για σουβλάκια;»