Τα κορίτσια γνωρίζουν πλέον τα πάντα. Έχουμε κάνει όλες τις “δύσκολες” συζητήσεις που μπορεί να κάνει ένας γονιός με τα παιδιά του, εκτός από την πλέον αγχωτική για μένα συζήτηση… Η οποία δεν είναι άλλη από το… αν υπάρχει Άγιος Βασίλης!
Ο Άγιος Βασίλης, φυσικά δεν πηγαίνει μόνος του. Πηγαίνει πακέτο και με τη νεραϊδοπαρέα – και περισσότερο αναφέρομαι στη νεράιδα των δοντιών, η οποία είναι τακτική επισκέπτρια στο σπίτι μας. Παίρνει το δοντάκι που έχει πέσει και αφήνει δωράκια ή νομίσματα και στις δύο αδελφές την κάθε φορά. Έτσι, όταν θα καταρριφθεί ο μύθος του Άγιου Βασίλη θα καταρρριφθεί και ο μύθος της νεράιδας. Και αντίστροφα.
Τα κορίτσια έχουν ήδη μεγαλώσει αρκετά. Ακούνε συνέχεια από τους φίλους τους ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης αλλά πιστεύουν ακόμα, απλά γιατί θέλουν να πιστεύουν. Αλλά για πόσο;
Τον τελευταίο καιρό κουνιόταν πολύ το πάνω δόντι της Εβίτας. Ως καλή νεράιδα είχα ήδη προμηθευτεί τα δωράκια και περίμενα να έρθει η μέρα που θα βγει. Και προχθές επιτέλους βγήκε!
Λίγο που η Εβίτα είναι το μικρότερο παιδί της οικογένειας, λίγο που τα πάνω δόντια έχουν ξεχωριστή σημασία (γιατί τα νέα πάνω δόντια είναι τεράστια και το παιδικό χαμόγελο αλλάζει για πάντα) και λίγο που η αντίστροφη μέτρηση του μύθου της νεράιδας έχει αρχίσει, μου ήρθε μια τρελή ιδέα. Εκτός από τα δωράκια αυτή τη φορά η νεράιδα να ραντίσει ραντίσω τα παιδικά δωμάτια νεραϊδόσκονη (=χρυσόσκονη)! Ως μια απόδειξη ότι η νεράιδα πέρασε από κει!
Από το update που είχα γράψει στο Facebook
Έτσι κι έγινε: Το βράδυ που κοιμήθηκαν μπήκα στις μύτες των ποδιών στα παιδικά δωμάτια, πήρα το δόντι, άφησα δωράκια και άρχισα να ραντίζω χρυσόσκονη. Έριχνα μέσα στο μισοσκόταδο, έριχνα, έριχνα. Δεν έβλεπα πόση είχα ρίξει. Δεν ήθελα να το παρακάνω, αλλά ήθελα να έχει αποτέλεσμα! Να το δουν και να τους κάνει εντύπωση!
Δε θα είχατε άδικο αν υποθέτατε ότι άθελά μου το παράκανα!
Το πρωί που ξύπνησαν ξεφώνισαν βέβαια από τη χαρά τους. Καλά και τα δωράκια, αλλά η νεραϊδόσκονη έσκισε. Έκαναν σαν παλαβές! Άρχισαν να κυλιούνται πάνω της, την έβαλαν στα μαλλιά τους (ω ναι) και ήλπιζαν μπας και βγάλουν τίποτα φτερά!
Αντιστάθηκα στον πειρασμό να βάλω σκούπα αμέσως κι έτσι όλη μέρα το χάρηκαν. Αλλά το απόγευμα έπιασα δουλειά. Αμ δε… Καθόλου εύκολο δεν είναι να ρουφηχθεί η χρυσόσκονη. Εντωμεταξύ καθώς σκούπιζα, άρχισα να πανικοβάλλομαι: Σε λίγες μέρες θα ακολουθήσει και το άλλο δοντάκι. Τι πήγα και έκανα; Εντάξει για μια φορά, ΟΚ, αλλά εγώ δημιούργησα δεδικασμένο! Και αν περιμένουν κάθε φορά να βλέπουν νεραϊδόσκονη; Την πατήσαμε!
Οπότε άρχισα να μονολογώ: “Βρε κορίτσια, σας παρακαλώ. Άλλη φορά να μην ξαναφήσει η νεράιδα νεραϊδόσκονη. (Λες κι εκείνες φταίγανε.) Δεν είναι δυνατόν αυτό το πράγμα!”
– Μα μαμά. Αν η νεραϊδόσκονη βγήκε όπως χτυπούσε τα φτερά της;
– Ναι αλλά πρώτη φορά αφήνει τόση. Δεν γίνεται όμως, δε σκουπίζεται. Πρέπει να της πείτε να μην ξαναρίξει!
Η Εβίτα αποφάσισε να αναλάβει δράση. Άρχισε να της μιλάει:
– Νεραϊδούλα, μην ξαναφήσεις σε παρακαλώ νεραϊδόσκονη. Μόνο δώρα άλλη φορά.
Και η Εβελίνα πρόσθεσε:
– Νεράιδα να έρθεις πριν από τα γενέθλιά μας και να ραντίσεις όλο το σπίτι. Θέλω να λαμπυρίζει!
“Εβελίνα! Τι πας και της λες της νεράιδας! Σου λέω ότι δεν υποφέρεται αυτή η κατάσταση!”
Με κοιτάξε πονηρά: “Μαμά, όλο αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει νεράιδα και δεν είσαι εσύ εκείνη που αφήνεις τα δώρα. Γιατί εσύ δε θα το έκανες αυτό στον εαυτό σου!”
Την κοίταξα. Είχε ένα αινιγματικό χαμόγελο. Προσπαθούσα να καταλάβω αν το εννοούσε αυτό που έλεγε ή με δούλευε. Αλλά αμέσως μετά διέκοψε τις σκέψεις μου λέγοντας: “Περίμενε! Μη σκουπίσεις ακόμα εδώ! ” Πήγε και έφερε έναν φάκελο και έσκυψε στο πάτωμα ως δεινή εγκληματολόγος. Πήρε προσεκτικά όση χρυσόσκονη μπορούσε και την έβαλε μέσα στο φάκελο. Μετά τον έκλεισε και τον έβαλε σε μία μία διάφανη θήκη ντοσιέ.
“Τώρα το μόνο που μου χρειάζεται είναι μία μηχανή ανάλυσης μαγείας. Για να αναλύσω τη νεραϊδόσκονη και να βγάλω τα συμπεράσματά μου!”
Αργότερα όταν πέρασα από το δωμάτιό της να την καληνυχτίσω μου είπε:
“Μαμά κανείς δεν πρέπει να πειράξει τη διάφανη θήκη. Ό,τι στοιχεία βρίσκω για τις νεράιδες θα τα βάζω εκεί μέσα. Και όλα αυτά θα τα αναλύσω κάποια στιγμή στο μέλλον όταν θα έχει ανακαλυφθεί η μηχανή ανάλυσης. Αν τυχόν έχω γεράσει και δεν έχει ανακαλυφθεί, θα πάω σε ένα παγόβουνο να με παγώσω και θα ξεπαγώσω αργότερα, όταν θα έχει ανακαλυφθεί.
Αλλά τώρα δε θέλω να παγώσω. Είμαι παιδί και θέλω να το ζήσω. Μου αρέσει που είμαι παιδί.”
Τι είπε πάλι… “Είμαι παιδί και θέλω να το ζήσω”… Κι εγώ αυτό θέλω. Θέλω να το ζήσει. Θέλω να το ζήσουν. Μεθαύριο το χαμόγελό τους θα γεμίσει τεράστια δόντια. Και θα σταματήσουν να πιστεύουν στη νεράιδα. Περνάει τόσο γρήγορα ο χρόνος. Τον Ιανουάριο γίνεται εννιά. Εννιά! Πέρασαν χωρίς να τα καταλάβω. Μου μένουν μόνο άλλα εννιά χρόνια μαζί της στο σπίτι, που θα περάσουν κι αυτά χωρίς να το καταλάβω.
Κι εγώ χθες το απόγευμα την μάλωσα που έριξε πολύ αλάτι στη σούπα… Για ποιο λόγο;
Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας είναι χαρούμενες παιδικές αναμνήσεις. Η καθημερινότητα και η ζωή επιφυλάσσουν δυστυχώς και αρνητικές στιγμές – άστοχους καυγάδες για το αλάτι στη σούπα, αλλά και πολύ σημαντικότερες προκλήσεις. Ας μεγιστοποιήσουμε λοιπόν τις θετικές στιγμές όσο περισσότερο μπορούμε. Χαλάλι η χρυσόσκονη. Ας το ζήσουνε που είναι παιδιά. Και ας το ζήσουμε κι εμείς μαζί τους.
Μετά από 5 λεπτά με ξαναφώναξε: “Τώρα που το σκέφτομαι, σιγά μην περιμένω να ανακαλυφθεί η μηχανή ανάλυσης. Θα την εφεύρω μόνη μου.”
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Αχ, Άσπα, τι καλά που κάνεις και ζεις κι εσύ και τα παιδιά σου την παιδική τους ηλικία στο έπακρο. Κι όσο για τη χρυσόσκονη, tο καλοκαίρι γνώρισα μια Αυστριακή νεράιδα της χαράς, που μετά από μια εκπληκτική βραδιά κάτω από τον ουρανό του Σουνίου μας «έρανε» όλους, άντρες και γυναίκες, με glitter για να είμαστε λαμπεροί και χαρούμενοι. Ακόμη και εμείς που είμαστε ενήλικοι, με τα προβλήματα και τις σκοτούρες μας, για μερικές στιγμές ήταν σαν να είχαμε μπει σε έναν μαγικό κόσμο (μετά προσπαθούσα να βγάλω τη χρυσόσκονη από τα αφτιά του άντρα μου!).
Να είστε πάντα τόσο κεφάτες!
Καλημέρα
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com
Τι ωραία εικόνα… Ευχαριστούμε που μας την μετέφερες.
Καλή (μαγική) εβδομάδα Ελένη!
Τώρα γιατί κλαίω;;;;;Γιατί τελικά υπάρχουν πολλές νεράιδες που ζουν ανάμεσα μας…τι καλά…Ουφ.
Τι καλά… :)))
Χτες καθώς τακτοποιούσα συρτάρια βρήκα γράμμα των παιδιών μου στον Άγιο Βασίλη και γραμματάκι σε μένα για τη γιορτή της Μητέρας μαζί με ένα μαραμένο τριαντάφυλλο. Δεν μπορείς να φανταστείς το κλάμα που ρίξαμε με την αδερφή μου (Ο γιός μου είχε γράψει στον Άγιο και εκ μέρους του ξάδερφού του λόγο του ότι ο ξάδερφος ήταν πολύ μικρός για να γράψει μόνος του).
Τι συγκινητικό…
Κρατάω κι εγώ τα πάντα. Με βλέπω να ρίχνω πολύ κλάμα στο μέλλον… 🙂
Μα κάθε φορά πώς γίνεται να δακρύζω με τα κατορθώματά τους;
Ωραίο, χαίρομαι.
Κάθε φορά που σε διαβάζω θέλω παιδιά! χιχιχιχ
Καλημέρα!
Τι όμορφο σχόλιο…
Πριν να το αποφασίσεις για τα παιδιά, ρίξε μια ματιά στο σημερινό post που μόλις ανέβασα! (https://www.aspaonline.gr/2011/11/22/i-flogera-kai-to-piximo/)
Χαχαχα… Με το καλό, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή! Και μετά θα διαβάζω εγώ τις δικές σας ιστορίες!
Συγχαρητήρια: Έχετε μια μέλλουσα νεραϊδολόγο στο σπίτι σας!
Η νεράιδά σας είναι πολύ απρόσεχτη! Γεμίζει το σπίτι νεραϊδόσκονη!
Τι εννοείς “δεν υπάρχει Αη Βασίλης”;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Μπορεί η νεράιδά σας να με ξανακάνει παιδί για 24 ώρες; Μπορεί να κρατήσει μικρά τα …. μικρά μας, για μερικά χρόνια ακόμη;;;;;;;;;;
Φιλιά
Αν ποτέ χρειαστείτε νεραϊδολόγο, ξέρετε που θα απευθυνθείτε!
Ποιος είπε καλέ ότι δεν υπάρχει Αη-Βασίλης; Φήμες!
Φιλιά!
δεν παίζεσαι….!!!!
:)))
Απλά υπέροχο!..Εκτός από τα δωράκια που πάντα φέρνει,λες να ρίξει και σε μας νεραϊδόσκονη η νεραϊδα την επόμενη φορά (αφού είχε τέτοια επιτυχία) και χαλάλι το σκούπισμα?
Τουλάχιστον για μία φορά ΝΑΙΑΙΑΙΑΙ!!!!
(Ακόμα σκουπίζω πάντως, χαχαχα)
είναι απίθανη η μικρή και εσύ υπέροχη και “εμπνευστική” άλλη μια φορά!
Χίλια ευχαριστώ! Το εκτιμώ!
Αχ,τι να πω?Τόσο καιρό σε διαβάζω και κάθε φορά σκέφτομαι “τι είπαν/σκέφτηκαν/ένιωσαν/έκαναν πάλι αυτά παιδιά?” αλλά σήμερα συγκινήθηκα περισσότερο από όλες τις άλλες φορές.να σου ζήσουν και να χαίρεστε τόσο όμορφες στιγμές συνέχεια. Πού να φανταζόμουν προχτές που έγραφες στο φβ για τι νεραϊδόσκονη ότι θα είχε τέτοιο αποτέλεσμα!
Κι εγώ συγκινούμαι που ζείτε κι εσείς όλες αυτές τις στιγμές μαζί μου. Όταν μοιράζομαι τα συναισθήματά μου, μεγεθύνονται…
μπραβο βρε Ασπα, τα παιδικα χρόνια μια φορα τα ζουν τα παιδιά μας, και μια φορα ζούμε κι εμείς τα δικά τους παιδικά χρόνια βεβαίως, ας τα απολαύσουμε κι εκείνα κι εμείς!
Έτσι, έτσι… Κι ας το υπενθυμίζουμε ο ένας στον άλλον όσο πιο συχνά μπορούμε!
πες της να την εφεύρει σύντομα! Την θέλουμε όλοι για να ξαναγυρίσουμε στις αγκαλιές των μαμάδων μας.
Τέλεια ιδέα! Ελπίζω επίσης να εφεύρει μηχανή χρόνου. Το σκέφτομαι από τότε που που έβλεπα το Back to the future! 🙂
Τα παιδιά είναι καταπληκτικά και…σοφά!!! Μάλλον πρέπει να τα ακούμε περισσότερο…Να τις χαίρεσαι τις νεραϊδούλες σου!!!
Σοφά τα κουκουβαγιόπαιδά μας…
Ας τα ακούμε περισσότερο λοιπόν! Σωστή συμβουλή… 🙂
υπέροχο ποστ!
Πάντως κι εγώ, σαν δασκάλα, αυτή τη συζήτηση την τρέμω =Ρ
συνήθως τα αφήνω να διαφωνούν μόνα οτυς αν υπάρχει Αι Βασίλης ή όχι και δνε παίρνω θέση. Όταν με ρωτήσουν απαντάω ότι δεν τον έχω δει ποτέ, οπότε δεν ξέρω (αυτό πιάνει όταν είναι Α ή Β τάξη). Τώρα αν τα παιδάκια είναι πιό μεγάλα, αρχίζω γενικότητες τύπου “καάποια πράγματα υπάρχουν μόνο αν τα πιστέυουμε” και τέτοια. Όχι για να πείσω κάποιο παιδί, αλλά για να μην τη σπάσω σε όποιον πιστέυει ακόμα. Αν το παιδάκι φτάσει σε φάση να μην πιστέυει, δεν πρόκειται να πειστεί, έχει ήδη λογικά επιχειρήματα.
Καλούς μπελάδες φορτώθηκες με τη νεραϊδόσκονη =)
Λίνα, κάνω ακριβώς το ίδιο, δεν είμαι δασκαλα, στα παιδια μου το λέω,
άντε, σε καλό να μας βγεί! :))
🙂
Λίνα εσύ κι αν είσαι σε δύσκολη θέση με τόσα παιδιά μαζί να σου κάνουν ερωτήσεις.
Πολύ καλά το χειρίζεσαι!
Υπάρχουν οι Νεράιδες, το νιώθω, το νιώθω… υπάρχουν οι νεράιδες!!!!
…(μεταφρασμένο απόσπασμα από την ταινία Peter Pan in Neverland)
Κάθε φορά που λέμε πως δεν υπάρχουν οι νεράιδες, πεθαίνει μια νεράιδα!!!
και,
Κάθε φορά που χαμογελάει για πρώτη φορά ένα μωρό, γεννιέται μια νεράιδα…
I do believe in fairys I do I do, I do believe in Fairys!!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=hFnul4k5hUM&feature=autoshare
…για τις κορούλες σου με αγάπη!!
Απίστευτο!!! Δεν το είχα ξαναδεί, ευχαριστώ πολύ πολύ για το link!
Κι εγώ πιστεύω! I do, I do!
Υπάρχει η ταινια μεταγλωττισμένη, θα ξετρελαθούν τα κοριτσια.. να την δειτε!!!
Πολλα φιλια
Οπωσδήποτε θα τη δούμε λοιπόν! 🙂
Βρε τι απίθανη κοπέλα είναι αυτή! Να τις χαίρεσαι και τις 2!
Ευχαριστώ Φλώρα μου!
I love this girl!
Ώστε στα ψέματα είναι το “θανάσιμος εχθρός”! Το ήξερα! 🙂
axaxaxaaxa με έλιωσες πάλι.. να τα χαίρεσαι τα νεραιδάκια σου.. 🙂 🙂
Σε ευχαριστώ και από εδώ! 🙂