Βρέχει λαγάνες (2018)

Κάθε χρόνο αγοράζουμε δύο λαγάνες. Τη μία για να τη φάμε και την άλλη για να τη φωτογραφίσουμε δίπλα στην Εβίτα.

Όλα ξεκίνησαν την Καθαρή Δευτέρα του 2005. Όταν μια παρανοϊκή μαμά (που τη λένε Άσπα) έβαλε το μωρό της δίπλα στη λαγάνα να το φωτογραφίσει. Και από τότε συνέχισε να το φωτογραφίζει κάθε χρόνο δίπλα σε μία λαγάνα για να βλέπει πόσο μεγάλωσε. Λες και μέτρα δεν είχαν μέτρα στο σπίτι τους.  Λες και το μόνο που είχαν στη διάθεσή τους ήταν το σουσαμένιο μέτρο της Καθαρής Δευτέρας.

Το “μωρό” έκλεισε πλέον τα 13 και τώρα συμμετέχει ενεργά στις φωτογραφίσεις. Έχουμε ήδη βρει τι θα κάνουμε στην τελευταία φωτογράφιση που θα γίνει τη χρονιά που θα κλείσει τα 18. Βρήκαμε επίσης τι θα κάνουμε και την προηγούμενη χρονιά στα 17.

Φέτος αποφάσισε να κάνει ταχυδακτυλουργικά. Να πετάξει την λαγάνα ψηλά στον αέρα και να την πιάσει.

Η μαμά φύσαγε και ξεφύσαγε για να καταφέρει να τραβήξει τη φωτογραφία. Καλό το αυτόματο πρόγραμμα της DSLR, αλλά όχι για λαγάνες που πέφτουν  από τον ουρανό. Έπρεπε να βγάλει το αυτόματο πρόγραμμα και να αλλάξει την ταχύτητα του κλείστρου χειροκίνητα. Έλα όμως που είναι άπειρη φωτογράφος. Και δώστου να λέει στην Εβίτα να πετάξει την λαγάνα. Και δώστου να αλλάζει την ταχύτητα για να καταφέρει να πιάσει την λαγάνα στον αέρα ακίνητη. Και δώστου η Εβίτα να τρώει μια δαγκωνιά από τη λαγάνα κάθε φορά που τη έπιανε.

“Βρε Εβίτα τι την δαγκώνεις τη λαγάνα; Θέλουμε τη φωτογραφία με ολόκληρη τη λαγάνα. Όχι με δαγκωμένη! Έλα κάνε λίγη υπομονή! 123 ΠΕΤΑ!”

Να την πετάει, να την πιάνει, δαγκωνιά.

“ΕΒΙΤΑ μπορείς να σταματήσεις να δαγκώνεις; Τι σε έπιασε; Θα την φας όλη μετά. 123 ΠΕΤΑ!”

Τελικά την πέτυχα την φωτογραφία στην οποία θα δείτε ξεκάθαρα ΚΑΙ τις δαγκωνιές.

Σας παρουσιάζω λοιπόν το timeline του αχτύπητου δίδυμου Εβίτα-λαγάνα από το 2005 ως σήμερα.

 

 

 

 

 

 

Και του χρόνου! Καλή Σαρακοστή!