Ένας από τους λόγους για τους οποίους μου αρέσει να μοιράζομαι κάποιες από τις οικογενειακές μας στιγμές εδώ στο blog, είναι γιατί έτσι θα μείνουν καταγεγραμμένες για πάντα. Και γνωρίζω πολύ καλά ότι όλα όσα γράφω, κάποια στιγμή θα τα διαβάσουν οι κόρες μου.
Εγώ από την άλλη, έχω αρκετά κενά από τα παιδικά μου χρόνια. Συχνά αναρωτιέμαι για παράδειγμα: «Άραγε τι είδους σχέση να είχα με τον αδελφό μου όταν ήμασταν μικροί;» Δηλαδή θυμάμαι, δεν είναι ότι δε θυμάμαι. Έχω αρκετές αναμνήσεις και σχεδόν όλες είναι ευχάριστες. Θυμάμαι τα παιχνίδια που παίζαμε, τις συζητήσεις μας, τις σκανταλιές μας, αλλά μακάρι να θυμόμουν περισσότερα…
Όταν λοιπόν μια μέρα πρόσφατα η μαμά μου, μπήκε στο σπίτι κρατώντας ένα «αποδεικτικό αδελφικής αγάπης» έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Ήταν ένα σημείωμα που είχα γράψει στον αδελφό μου πάνω σε χαρτοπετσέτα, όταν ήμουν μικρή.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς ένιωσα που το διάβασα! Η μαμά μας μπορεί να μην έγραφε σε blog, μπορεί να μην κρατούσε ημερολόγιο, αλλά ήξερε ότι ένα τέτοιο σημειωματάκι άξιζε να το φυλάξει και να μας το δείξει όταν θα έχουμε μεγαλώσει…
Σειρά μου λοιπόν: «Χαρτοπετσέτα» σε μορφή post για να την διαβάσουν τα κορίτσια όταν θα έχουν μεγαλώσει.
Στο αυτοκίνητο: Εγώ οδηγώ και τα κορίτσια είναι στο πίσω κάθισμα
Η Εβίτα πιάνει το χέρι της αδελφής της και της λέει: «Σ’ αγαπώ Εβελίνα. Σ’ αγαπώ πιο πολύ και από τον εαυτό μου!»
Η Εβίτα είναι αρρωστούλα
Εβελίνα: Αχ, θα ήθελα να ήμουν εγώ άρρωστη αντί για την Εβίτα.
Μπαμπάς: Γιατί Εβελίνα;
Εβελίνα: Γιατί την αγαπάω πιο πολύ από τον εαυτό μου!
Μπαμπάς: Εβίτα θες να σου φέρω ένα βιβλιαράκι να διαβάσεις;
Εβίτα: Ναι.
Εβελίνα: Μπαμπά δεν χρειάζεται, θα της διαβάσω εγώ ένα βιβλίο!
Η Εβελίνα πηγαίνει στο δωμάτιο της και λέει στην αδελφή της: «Εβίτα πάω να πάρω κάτι από το δωμάτιό μου. Μην ανησυχείς δεν θα αργήσω. Μόλις έρθω θα σε φροντίσω πάλι.»
Η Εβίτα είναι ξαπλωμένη και η Εβελίνα της δίνει σταφύλι: «Έλα μικρή μου, φάε ένα σταφυλάκι θα σε δυναμώσει…»
Η Εβίτα κι εγώ περπατάμε χέρι-χέρι
Εβίτα: Μαμά σε αγαπώ είσαι η καλύτερη μαμά στον κόσμο 🙂
Εγώ: Και εγώ σε αγαπώ Εβίτα! Και ξέρεις κάτι; Κι εσύ είσαι η καλύτερη κόρη στον κόσμο! Είμαι τόσο τυχερή!
Εβίτα: Όχι μόνο εγώ μαμά, ξέχασες και την Εβελίνα.
Εγώ: Ε βέβαια, εννοείται… Και η Εβελίνα είναι η καλύτερη κόρη στον κόσμο…
Η Εβελίνα κι εγώ είμαστε έξω για ψώνια και μου λέει
Μαμά θέλω να πάρω ένα δώρο στην Εβίτα.
Την αγαπάω τρελά την Εβίτα μαμά.
Είμαι τόσο χαρούμενη μαμά. Θα περάσουμε όλη μας τη ζωή μαζί με την Εβίτα…
Και για να μη βγάλετε βιαστικά συμπεράσματα, όχι δεν ζούμε σε κανένα ροζ συννεφάκι. Και τους καυγάδες μας τους έχουμε και από όλα. Χθες στην επιστροφή στο σπίτι είχαμε μία περιπέτεια αντίστοιχη με αυτήν που είχα περιγράψει παλιότερα και αναγκάστηκα να παρκάρω και πάλι στην άκρη του δρόμου. Αλλά μόλις πέρασαν 1-2 λεπτά, τα κορίτσια πιάστηκαν χέρι χέρι, κοιτάχτηκαν στα μάτια, μέτρησαν «ένα δύο τρία», σήκωσαν τα χέρια ψηλά και είπαν χασκογελώντας:
«Αδελφές για πάντα!»
photo by CharlotteSpeak
Ευχαριστούμε για τις ευχές!Θα τις ανταλλάσουμε και στις 25 Μαρτίου…
Σίγουρα θα μας δίνεται η ευκαιρία να τα λέμε συχνά!Τώρα που σας βρήκα,δε σας αφήνω…
Στέλλα
Χάρηκα πολύ με το σχόλιο που μου άφησες. Τι ευλογία να έχεις άλλες τρεις αδελφές… Να είστε πάντα δεμένες και αγαπημένες!
Το Εβελίνα βγαίνει από το Ευαγγελία (συνονόματη με την αδελφή σου λοιπόν) και το Εβίτα από το Παρασκευή.
Ελπίζω να μας δίνεται η ευκαιρία να τα λέμε συχνά. Να είσαι καλά 🙂
Ανακάλυψα το blog σου,ψάχνοντας άρθρα για την αριστεροχειρία και τους διάσημους αριστερόχειρες.Από τότε κόλλησα και είμαι συνεπής στην παρακολούθησή του.
Συγκινήθηκα τόσο πολύ και με τη δική σου χαρτοπετσέτα,που η μαμά σου είχε την ευαισθησία και την προνοητικότητα να φυλάξει και να σου δείξει τόσα χρόνια μετά και με τις δηλώσεις αγάπης που τόσο αβίαστα κάνουν οι μικρές κυρίες!
Έχω 3 μικρότερες αδερφές,που τις λατρεύω και είμαστε πολύ αγαπημένες!Τη μικρότερη (11) τη λένε Ευαγγελία.Τα ονόματα των κοριτσιών από που βγαίνουν?
Να είστε καλά,να τις χαίρεστε και να περνάτε υπέροχες,μοναδικές οικογενειακές στιγμές!
Εβελίνα και Εβίτα,όταν μετά από χρόνια δείτε αυτό το ποστ,εύχομαι από καρδιάς να είστε ακόμα πιο αγαπημένες μεταξύ σας!Να έχετε γίνει πια 2 καλές φίλες,που θα μοιράζονται πράγματα και θα ακούν με προσοχή, η μία τις σκέψεις της άλλης! ( Όπως οι αδερφές μου κι εγώ … )
euapap
Αχ, εμείς οι μανούλες!
Φιλιά στην Αννούλα 🙂
συγκινήθηκα…
Artanis
Ανυπομονώ να ησυχάσω! Καλημέρα :))
Μετά από ένα διάστημα, δεν θα τσακώνονται πια για αυτά…Οπότε θα ησυχάσεις κι εσύ…
Σε φιλώ, καλημέρα…
penelope
Έτσι έβλεπα κι εγώ τις φίλες μου που είχαν αδελφές και αφού αδελφή δεν είχα, ονειρευόμουν να αποκτήσω κάποτε δύο κόρες! Όταν έμαθα ότι και το δεύτερο θα ήταν κορίτσι έκανα σαν τρελή από τη χαρά μου!
Τυχερές οι κόρες μας 🙂
NASTASIA
Ευχαριστώ που γράφεις όσα γράφεις, με συγκινείς! Φιλιά πολλά 🙂
Σταυρούλα
Κι εμένα με συγκίνησε το σχόλιό σου. Είναι μία ακόμα απόδειξη ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τίποτα ως δεδομένο… Να τον θυμάσαι πάντα με αγάπη 🙂
Aσπάκι μου φαίνεται το έχουν οι αδελφές και οι δικές μου τα ίδια δεν κανουν στιγμή η μία χωρίς την αλλη. Και χαίρομαι τόσο πολύ γιατι πάντα ήθελα να είχα αδελφή η οποία είναι φίλη για πάντα μια ζωή ετσι νομίζω και από τις φίλες μου που είχαν αδελφές.
Έχω να δηλώσω για άλλη μια φορά οτι είστε θαυμάσιοι άνθρωποι, θαυμάσιοι γοννείς και έχετε σπουδαία παιδιά γεμάτα αγάπη.
Είναι πολύ σημαντικό στη ρηχή εποχή, που ζούμε να διαπιστώνουμε, ότι υπάρχουν ενωμένες οικογένειες σαν και τις δικές σας.
Παρακαλούμε να συνεχίσετε να μας συγκινείτε και να μας βάζετε στη θέση μας, όταν ξεχνάμε το προορισμό μας σ΄ αυτή τη ζωή, που είναι η αληθινή ανιδιοτελής αγάπη.
Ασπα μου με συγκίνησε η ανάρτησή σου.
Μπράβο σας που έχετε μια τόσο αρμονική σχέση σαν οικογένεια.Ημουνα και 'γω πολύ δεμένη με τον αδερφό μου αλλά τον έχασα στα 40 του και μου λείπει.
Να είστε πάντα καλά κι αγαπημένοι.
Καλή εβδομάδα!
sofia
Καλή εβδομάδα Σοφία 🙂 Φιλιά στους δικούς σου!
KitsosMitsos
Κάτι θα ξέρεις για να χαμογελάς!
Καλή μας εβδομάδα 🙂
maria
Ξέρω ότι αυτή την περίοδο θα σου λείπουν τα αδέλφια σου, αλλά όταν θα τους δεις και πάλι, τίποτε δε θα έχει αλλάξει! Αδελφική αγάπη είναι αυτή! Φιλάκια Μαρία μου…
Δημιουργία
Συμφωνώ, είναι ανεκτίμητο τα αδέλφια να είναι αγαπημένα.
Ευχαριστώ για την όμορφη ευχή!
Dorothea
Η μία είναι πιο εκδηλωτική, η άλλη πιο συγκρατημένη αλλά και οι δύο τους όταν βρεθούν στην κατάλληλη στιγμή τα λένε όλα!
Ευχαριστώ για την ευχή :)))
manoula
Φυσικά και όσα κρατάς θα έχουν κάποια στιγμή μεγάλη αξία. Κι εγώ κρατάω μικρά πραγματάκια αλλά καμιά φορά το παρακάνω κιόλας!!!
ΑΓΑΠΗ
Μπορεί να είσαι μοναχοπαίδι αλλά εύχομαι να ζήσεις όλες αυτές τις όμορφες στιγμές μέσω των δικών σου των παιδιών 🙂
NdN
Πάντα με συναρπάζουν οι ιστορίες διδύμων! Πρέπει να είναι σπουδαία η αίσθηση ότι έχεις έναν δίδυμο συνοδοιπόρο στη ζωή…
Χαιρετισμούς από Αθήνα!
δεσποιναριον
Τέτοια «γλυκά» μας κάνουν οι μαμάδες μας, και ευτυχώς τέτοια κάνουμε κι εμείς στα παιδιά μας! Φιλιά Δέσποινα!
Πλεκτό Εγκώμιο
Αυτό συζητούσα χθες με μια φίλη που δεν έχει κι εκείνη αδέλφια, αλλά τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς; Να μου φιλήσεις τον μικρό 🙂
Σκορπινα
Το post σου για το πόσο αγαπάς τον αδελφό σου ήταν εξαιρετικό. Εύχομαι η αγάπη σας να γίνει ακόμα δυνατότερη 🙂
spdd
Είναι ανεκτίμητο το ότι εμείς οι γονείς βρισκόμαστε εδώ στα blog, μοιραζόμαστε τις μικρές μας καθημερινές στιγμές και χαιρόμαστε ο ένας με τις εμπειρίες του άλλου. Πολλαπλασιάζεται η χαρά! Πολλά φιλιά στη Λήδα και στο Φοίβο!
Σοφία
Στην αρχή αιφνιδιάστηκα με το «μακρινό 2009»! Πολύ πετυχημένο! Και πού ξέρεις; Μπορεί κάποιοι να διαβάζουν το σχόλιό σου το 3009 ή το 4009 και να σκέφτονται πόσο σοφό ήταν αυτό που είχες γράψει!
ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ
Αυτό ονειρεύομαι κι εγώ για τα κορίτσια μου, να είναι τόσο δεμένες όσο οι κόρες σου!
Φαντάζομαι πόσο όμορφα θα σε κάνει να νιώθεις αυτό το δέσιμο…
eriol78
Το μήνυμα στην χαρτοπετσέτα ήταν πράγματι συγκινητικό για το λόγο ακριβώς που αναφέρεις…
Εύχομαι και πάλι καλώς το δεχτήκατε το νέο μέλος της οικογένειας και σύντομα να δείτε κι εσείς μία αγνή αδελφική αγάπη να ανθίζει μεταξύ των δυο παιδιών 🙂
Vassilis
Από τη μία λέμε «μακάρι να μη μεγαλώσουν» και από την άλλη «αμάν πότε θα μεγαλώσουν» ! Όπως και να έχει πάντως, πάντα θα είσαι ο «μπαμπάς των αδελφών»!
Carina
Τελικά όλα τα παιδιά είναι γλυκά! Μακάρι να παραμέναμε για πάντα αθώοι και τρυφεροί και να μη σκληραίναμε μεγαλώνοντας!
Τι γλυκούλια!! Νάστε καλά!
Καλή βδομάδα!
Ένα μεγάλο χαμόγελο…Τίποτε άλλο 🙂
τι γλυκό!! πολύ γλυκό!! πρέπει να ψάξω κι εγώ στο πατρικό μου να δω τι έχω από μικρή.. με συγκινούν πολύ αυτά τα πράγματα!
όταν ήμουν μικρή δε τα ήθελα τα αδέλφια μου γιατί έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας (13-15 χρόνια αντίστοιχα) αλλά από τότε που έφυγα φοιτήτρια, δεν τους αλλάζω με τίποτα.. να την πω την αμαρτία μου, τον αδερφό μου τον έχω μεγαλύτερη αδυναμία απ ότι την αδερφή μου.. αλλά πιστεύω πως θα τρέξω πιο γρήγορα στην αδερφή μου αν μ έχει ανάγκη.
μπράβο σου που τα κρατάς όλα αυτά. θα το εκτιμήσουν πολύ οταν μεγαλώσουν! κάτι που δυστυχώς γίνεται πολύ γρήγορα. ούτε τα ανήψια μου θέλω να μεγαλώσουν, κι όμως η πρώτη μου ανηψιά είναι 18 κ έχω φάει σοκ!! πότε πέρασαν τα χρόνια! πριν λίγο καιρό δεν ήταν που μοιραζόμασταν τη φρουτόκρεμα??
δε το συζητώ για τους καυγάδες, είναι το αλατοπίπερο της ζωής μας, μαζί με όλα τα στραβά που συμβαίνουν..
φιλάκια!!! πολλά είπα σήμερα!
Ευχομαι στα κοριτσακια σου να ειναι παντα αγαπημενες και δεμενες μεταξυ τους.Δεν υπαρχει ωραιοτερο πραγμα απο αγαπημενα αδελφια.
είναι όμορφο που είναι τόσο δεμένες οι κορούλες σου και που εκφράζουν τα συναισθήματα τους! πάντα οι καβγάδες υπάρχουν αλλά είναι μέρος μιας σχέσης γεμάτης αγάπη και αφοσίωση. να σου τις έχει ο θεός καλά!
Απίθανο το ποστ!
Υπέροχο το σημείωμα αλλά και τα σκηνικά με τα κοριτσάκια σου…
Μ΄αρέσει που ακολουθείς τα χνάρια της μαμάς σου έστω και με μοντέρνο τρόπο 🙂
Να που τελικά αξίζει τον κόπο που κι εγώ κρατάω διάφορα μικρά πραγματάκια… κάποια στιγμή, έχουν μεγάλη αξία!!!
Εμένα μου ήρθε να βάλω τα κλάμματα με όλα αυτά κ.Άσπα μου.
Ως μοναχοπαίδι πάντα θα μου λείπουν αυτές οι στιγμές και η αδερφική αγάπη..
Μερικά αδερφια είναι πραγματικά πολλές ωρες της ημέρας μαζί ακόμα και όταν μεγαλώσουν. Κι εγώ έχω τέτοιο περιστατικό στην οικογένεια μου. Βέβαια αυτοί είναι και δίδυμοι!
ΠΟλύ καλό που η μητερα σου κράταγε τα σημειωματα! Και τα κορίτσια θα διαβάζουν το blog και θα γελάνε!
Πιο σημαντικο απο αυτα που λενε ειναι οτι, εχουν βρει τον τροπο (με τη δικη σας καθοδηγηση φυσικα) να ξεπερνανε τους μικρους ανουσιους μικροκαυγαδες και να συνεχιζουν βλεποντας μπροστα με αισιοδοξια. Πολυ γλυκο αυτο που εκαν η μαμα σου και φυλαγε τα σημειωματακια. Φιλια Ασπακι.
Τι ευχάριστες στιγμές! Εγώ μεγάλωσα χωρίς τη χαρά του αδελφού ή της αδελφής και με έχει στιγματίσει βαθεία! Σιγούρα θα υπάρχουν και κακές στιγμές μεταξύ τους,αλλά έτσι είναι τα αδελφιά!
Είναι πράγματι πολύ συγκινητική η αγάπη των αδελφών. Εγώ πάλι όταν ήμουν μικρή θυμάμαι ότι δεν τον ήθελα τον αδερφό μου, παρόλο που εκείνος με λάτρευε.Τα τελευταία 10 χρόνια όμως νιώθω ότι είναι ότι πιο σημαντικό έχω σ'αυτόν τον κόσμο…
Είναι στιγμές που τις ζούμε εμείς οι γονείς καθημερινά… που πολλές φορές τις περνάμε στο ντούκου, έχοντας ως δεδομένο ότι θα τις ζούμε συνέχεια… Πόσες φορές δεν σκέφτομαι ότι κάθε στιγμή που περνάει φεύγει ανεπιστρεπτί, ότι θα μεγαλώσουν, θα "γαϊδουρέψουν" και αυτές οι στιγμές δεν θα είναι τίποτα άλλο από μια ανάμνηση, μακρινή, αν τις θυμόμαστε κιόλας…
Σ΄αυτό βοηθάει το blog όπως το δικό σου, το δικό μου (που το παραμελώ, το ξέρω, το ξέρω… 🙁 ενώ έχω τόσα να πω και να γράψω)
Και είναι αυτές οι στιγμές που μας συγκινούν τόσο πολύ, ακόμα και όταν τις διαβάζουμε ως εμπειρίες κάποιου άλλου γονιού, όπως εσείς…
Να είστε καλά Ασπασία και Βασίλη, να χαίρεστε τις κούκλες σας και να ζείτε τις στιγμές αυτές σαν κάτι μοναδικό… γιατί είναι…
Εβελίνα και Εβίτα, είστε πολύ τυχερές…
Τέλειο το ποστ, τέλεια και η χαρτοπετσέτα της μαμάς σου! Τυχερές οι κόρες σου που κάποτε θα διαβάσουν τις αναρτήσεις σου και τα σχόλιά μας. Να είσαστε πάντα αγαπημένες κορίτσια, φιλιά πολλά από το μακρινό 2009!
γλυκουλίνια,
συμφωνώ με το Βασίλη κι εγώ την ίδια ευχή είχα κάνει, αλλά δεν πιάνει γ….ο
αν και συνεχώς ανακαλύπτω ότι τώρα που μεγάλωσαν και σπανίως βλέπονται, εδώ και τρία χρόνια η μεγάλη βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από το σπίτι μας, όταν βρίσκονται είναι αυτοκόλλητες, και δεμένες όσο δεν τις είχα δει ποτέ, μακάρι να συνεχιστεί!!!
η χαρτοπετσέτα είναι μια σκηνή αγάπη και λατρείας σταλμένη από το παρελθόν, τόσο γλυκιά σαν την καραμέλα που κάποτε χάρισες
Μπράβο σου Άσπα! Σε θαυμάζω, γιατί έχεις βάλει ένα στόχο και είσαι συνεπής σε αυτόν.
Το μήνυμα στην χαρτοπετσέτα πρέπει να ήταν πολύ συγκινητικό όταν το είδες. Σαν να βλέπεις ένα κομμάτι του εαυτού σου που είχες θεωρήσει χαμένο για πάντα.
Συνέχισε, είμαστε μαζί σου!
ανεξάρτητα από τους μικρούς καυγάδες που έχουν ορισμένες φορές, η αλήθεια είναι ότι οι δυο τους κάνουν "τρελή" παρέα και μας χαρίζουν ανεπανάληπτες στιγμές γέλιου και συγκίνησης.
Υπάρχουν φορές που πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται "μακάρι να μη μεγαλώσουν, για να μη σταματήσω να τις απολαμβάνω" … και να παραμείνω … "μπαμπάς των αδελφών … για πάντα" 🙂
Εγώ πιο πολύ συγκινήθηκα με το σημείωμα που έγραψες στον αδερφό σου… Αχούυυυ τι γλυκά που είναι τα παιδιά!… Οι κορούλες σου είναι πολύ τυχερές που έχεις αυτό το blog. Κάποια στιγμή θα σε ευγνωμονούν!