«Μπαμπά, να σου κάνω μία ερώτηση;»
«Ναι, βέβαια, τι είναι;»
«Πόσα λεφτά βγάζεις την ώρα;»
«Αυτό είναι δική μου δουλειά και κανενός αλλουνού. Γιατί ρωτάς;» είπε ο άντρας θυμωμένος.
«Θέλω να ξέρω. Πες μου σε παρακαλώ, πόσα βγάζεις την ώρα;»
«Αφού θέλεις να ξέρεις, βγάζω 50 ευρώ την ώρα.»
«Α…» είπε το αγόρι και κατέβασε το κεφάλι. «Μπαμπά, μπορείς σε παρακαλώ να μου δανείσεις 25 ευρώ;»
Ο πατέρας θύμωσε. «Αν ο μόνος λόγος που ρωτάς είναι για να δανειστείς λεφτά και να πας να αγοράσεις κανένα χαζοπαιχνίδι ή καμιά άλλη σαχλαμάρα, τότε να πας κατευθείαν στο δωμάτιό σου και να πέσεις στο κρεβάτι. Και να καθίσεις να σκεφτείς γιατί συμπεριφέρεσαι τόσο εγωιστικά. Δε δουλεύω εγώ κάθε μέρα για τέτοιες παιδιακίσιες επιπολαιότητες.»
Το μικρό αγόρι πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.
Ο άντρας κάθισε μόνος του και άρχισε να φουντώνει με τις ερωτήσεις του γιου του. Πώς τόλμησε να κάνει τέτοιες ερωτήσεις μόνο και μόνο για να ζητήσει λεφτά; Μετά από λίγη ώρα, ηρέμησε και άρχισε να σκέφτεται λογικά: Ίσως να χρειάζεται τα χρήματα για να αγοράσει κάτι πραγματικά σημαντικό. Έτσι κι αλλιώς δε ζήταγε χρήματα και τόσο συχνά. Ο άντρας πήγε στο δωμάτιο του αγοριού και άνοιξε την πόρτα.
«Κοιμάσαι παιδί μου;» ρώτησε.
«Όχι μπαμπά, είμαι ξύπνιος» είπε το αγόρι.
«Σκεφτόμουν ότι ίσως σου μίλησα λίγο σκληρά προηγουμένως. Ήταν μεγάλη μέρα και έβγαλα την κούρασή μου πάνω σου. Πάρε τα 25 ευρώ που ζήτησες.»
Το αγόρι χαμογέλασε. «Ευχαριστώ μπαμπά!» φώναξε. Μετά έσκυψε κι έπιασε μερικά τσαλακωμένα χαρτονομίσματα. Όταν ο άντρας είδε ότι το αγόρι είχε κι άλλα λεφτά, άρχισε να αγριεύει και πάλι. Το αγόρι μέτρησε αργά-αργά τα λεφτά του και μετά κοίταξε τον μπαμπά του.
«Γιατί θες κι άλλα λεφτά αφού έχεις ήδη μερικά;» μουρμούρισε ο μπαμπάς.
«Γιατί πριν δεν είχα αρκετά αλλά τώρα έχω. Μπαμπά, έχω 50 ευρώ. Μπορώ να αγοράσω μία ώρα από το χρόνο σου; Σε παρακαλώ έλα νωρίς στο σπίτι αύριο. Θα ήθελα να φάμε μαζί βραδινό.»Ο μπαμπάς συγκλονίστηκε. Έβαλε τα χέρια του γύρω από το γιο του και του ζήτησε συγνώμη.
Αυτή η σύντομη ιστορία απευθύνεται σε όλους εμάς που εργαζόμαστε σκληρά στη ζωή. Ας μην αφήνουμε το χρόνο να ξεγλιστρά μέσα από τα δάχτυλά μας χωρίς να αφιερώνουμε χρόνο στους ανθρώπους που αγαπάμε. Αν αύριο κάτι μας συμβεί, η εταιρεία στην οποία εργαζόμαστε μπορεί να μας αντικαταστήσει σε λίγες μόνο ώρες. Αλλά η οικογένεια και οι φίλοι που θα αφήσουμε πίσω, θα αισθάνονται την απουσία μας για πάντα.
– Αγνώστου συγγραφέα
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
ποιος βγάζει μωρε 50 ευρώ την ώρα ????
Δε θα διαφωνήσω ότι είναι ψηλό το νούμερο. Αλλά όποιο ποσό και αν βάλουμε, πάλι η ιστορία περνάει το μήνυμά της…
Φαραώνα, αλήθεια έχεις δύο παιδιά 27 χρονών; Δεν το ήξερα! Αχ και να φεύγει το παιδί σου στο εξωτερικό, δύσκολο θα είναι… Σίγουρα χαίρεσαι για την επαγγελματική του πορεία αλλά από την άλλη … καημός… Ευτυχώς εμείς για εξωτερικό αργούμε λιγάκι ακόμα. Καλό βράδυ…
Αχ πολυ μου αρεσε το ποστ σου με την φετουλα.Ναι και τουτο δω ειναι παλι πολυ ωραιο.
Ας ειστε κοντα στα παιδια σας οσο ειναι μικρα και αφιερωνεται λιγες εστω αλλα γεματες ωρες σ αυτα.Μετα θα ανοιξουν τα φτερα τους και θα τα κοιτατε απο μακρια.Εμας η κορη ειναι κοντα αλλα ειναι 27 χρονων κι εχει πια την δικη της ζωη κι ο γιος, 27 κι αυτος ετοιμαζεται να φυγει για δουλεια στο εξωτερικο.
Κοντα τους οσο μπορειτε λοιπον.
καλο βραδακι γλυκεια μου
Χελώνα,
Έτσι είναι, πού και πού ξεχνιόμαστε, πού και πού ξυπνάμε!
Άνεμε,
Να ζήσουν τα παιδιά, τις καλύτερες ευχές μου!
Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΙΝΤΡΙΓΚΕΣ ΜΙΖΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚH KAI ΛΑΜΟΓΙΑ
ΑΚΟΜΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ
ΦΙΛΑΚΙΑ ΣΤΗ ΓΙΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΥΧΩΜΕ ΒΙOΝ ΑΝΘΟΣΠΑΡΤOΝ
ΚΑΙ ΣΤΕΛΝΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΙΣΙ ΚΑΙ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΤΟΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΙΕΡΑ,,,,,,,,,,,,,
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΚΟΥΤΣΟΥΒΕΛΟ ΝΑ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΕΙ
ΕΥΧΗΘEIΤΕ ΤΗΣ ΣΤΟ BLOG ΤΗΣ
http://kouventanaginetai.blogspot.com/
πολυ ομορφη η ιστοριούλα σου.Σωστα.Δυστυχως μας έχει αποροφησει η καθημερινότητα και τρεχουμε ξεχνόντας τις πιο ανθρωπινες κινήσεις μας.
Yo!Reeka, εκεί το πήγαινε ο πονηρούλης!!! Καλημέρα!
α το καθηκάκι! εκεί το πήγαινε??
@Αδαμαντία
το θέμα της ποσότητας ή της ποιότητας για τον χρόνο με τα παιδιά (και όχι μόνο) ίσως δεν μπορεί να προσδιοριστεί απόλυτα μέσα από μία ανάρτηση. Μοιάζει λίγο με το δυνητικό ερώτημα : τι είναι πιο σημαντικό να εισπνέεις ή να εκπνέεις; Φυσικά και τα δύο αφού δεν γίνεται διαφορετικά. Πάντως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι τα παιδιά δεν έχουν χρονόμετρο και ότι για αυτά είναι πιο σημαντικός ο ποιοτικός χρόνος μαζί τους, οπότε θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε λίγο τη φράση σε “όσο περισσότερο ποιοτικό χρόνο”. Πάντως έχω την αίσθηση ότι ορισμένες φορές ακόμα και η παρουσία σου στο σπίτι χωρίς να ασχολείσαι απαραίτητα μαζί τους (απλά κάνοντας τις δουλειές σου και αυτά τις δικές τους) τα κάνει να νιώθουν όμορφα.
Μαρία μου καλημέρα, τα παιδιά μας και τα μάτια μας, σωστά; Έχω εδώ δίπλα μου και ένα άλλο παιδί, «Το παιδί της αγάπης», που το βρήκα στο βιβλιοπωλείο το Σάββατο και ανυπομονώ να το διαβάσω… Φιλιά.
Καλημέρα άνεμε, χαίρομαι που σου άρεσε…
Πω,πω Άσπα μου, κομμάτια μ’έκανε το κείμενο αυτό!… Καλά έκανες και το δημοσίευσες, να μας χτυπάει ένα καμπανάκι κάπου κάπου για να μην ξεχνιόμαστε εμείς οι γονείς… Φιλάκια, καλή βδομάδα!
συγκλονιστικό ΑΣΠΑ για την σημερινή απάνθρωπη κοινωνία μας
Αδαμαντία, είναι πολύ ευαίσθητο το θέμα του χρόνου που περνάμε με τα παιδιά μας και πράγματι γεμίζει ενοχές εμάς τις γυναίκες. Ο σκοπός της ανάρτησης φυσικά, δεν είναι να μας γεμίσει ενοχές αλλά να μας εμπνεύσει και να μας παρακινήσει. Για αυτό είναι πολύ εύστοχη η συμβουλή που δίνεις προς τις μαμάδες. Τώρα είτε ισχύει, είτε δεν ισχύει η φράση περί γεραμάτων, ο Βασίλης καλά τα καταφέρνει με τα κορίτσια. (Εδώ που τα λέμε σκίζει!) Και για αυτό τόσο η Εβελίνα όσο και η Εβίτα θέλουν να τον παντρευτούν όταν θα μεγαλώσουν… Καλή εβδομάδα να ‘χουμε, χωρίς ενοχές… 🙂
Η δουλεια οταν σου παιρνει ωρες απ’τη ζωη των παιδιων σου σε γεμιζει ενοχες οταν εισαι γυναικα κυριως.Δεν ειναι ευκολο, κυριως αν δεν εχεις επιλογη. Ομως αν υπαρχουν ολα τα υπολοιπα οταν εισαι μαζι τους, μικρο το κακο.Ας μην πανικοβαλλονται οι μαμαδες που δουλευουν κι ας μη νομιζουν οτι αυτες που ειναι full time πανω στα παιδια ειναι απαραιτητα καλυτερες.Σιγουρα ομως μπορω να πω στον Βασιλη οτι αυτο που διαβασε δεν ισχυει.Δεν εχουν χρονομετρο τα παιδια,αναμνησεις και βιωματα εχουν που δεν εξαρτωνται απαραιτητα απ’το ποσο χρονο ξοδεψες μαζι τους αλλα με ποιον τροπο το εκανες.
Καλη εβδομαδα
Βασίλη, ωραία αυτή η φράση, δεν την είχα ξανακούσει. Ελπίζω να ισχύει, έχουμε ελπίδες για τα γεράματά μας!!!
Σοφία, γιατί καλέ να τη χάσεις τη δουλειά; Αχ, μετά την ξεκούραση του Σαββατοκύριακου τα πρωινά της Δευτέρας «προσφέρονται» για αρνητικές σκέψεις, αλλά τώρα πάει πέρασε η δύσκολη ώρα, είναι μεσημέρι. 🙂
Psipsinel, χαίρομαι που σου άρεσε! 🙂
προσπαθώ να θυμηθώ αν ήταν από βιλίο ή από κάποιο σεμινάριο μια φράση που μου είχε κάνει εντύπωση : “όσο χρόνο ξοδεύεις με τα παιδιά σου όταν είναι μικρά τόσο θα ξοδεύουν και αυτά μαζί σου όταν θα έχεις γεράσει”.
Πραγματικά δεν υπάρχουν καλύτεροι εργοδότες από την οικογένειά μας.
Χάνεις τη δουλειά και μετά…..
Δύσκολα τα πράγματα…
καλημέρα
🙂