Καμιά φορά πρέπει απλώς να πεις: “Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα”

Με αφορμή το φετινό μας Χριστουγεννιάτικο μπισκοτόσπιτο σκέφτομαι ότι καμιά φορά πρέπει απλώς να πεις «έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα», να δώσεις ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο σου και να προχωρήσεις μπροστά.

Ετοιμαστείτε να το δείτε. Όχι, όχι… Δε μοιάζει με το περσινό:

Ούτε με το προπέρσινο…

Ούτε καν με εκείνο του 2008!

 

Το μπισκοτόσπιτό μας του 2015 είναι αυτό:

 

Η φωτογραφία είναι σημερινή. Τα υλικά τα συγκέντρωσα απλώς για να βγάλω τη φωτογραφία. Το φετινό σπιτάκι δεν το φτιάξαμε ποτέ.

Παρά τις καλές μου προθέσεις και παρόλο που είχα αγοράσει τα υλικά, φέτος δεν προλάβαμε να φτιάξουμε μπισκοτόσπιτο. Τώρα για μένα αυτό είναι σοβαρό. Γιατί τα μπισκοτόσπιτα είναι μία τις δικές μας οικογενειακές παραδόσεις. Είναι μία από τις αναμνήσεις που θα έχουν τα παιδιά μου από τα παιδικά τους χρόνια. Κάθε χρόνο φτιάχνουμε ολόκληρα χωριά από μπισκοτόσπιτα! Και είμαστε πάντα περήφανοι για αυτά!

Αλλά φέτος δεν προλάβαμε. Ίσα-ίσα που προλάβαμε να φτιάξουμε και τα κουλουράκια εδώ που τα λέμε! Τα φτιάξαμε το απόγευμα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς και αυτό για να μην κεράσουμε τον Άγιο Βασίλη έτοιμα κουλουράκια… Ο Δεκέμβριος ήταν για μένα ένας απίστευτα γεμάτος μήνας και έτσι δεν προλάβαμε.

Επιτρέψτε μου να γράψω δυο λόγια παραπάνω σε αυτό το σημείο. Τα τελευταία χρόνια το να είναι κανείς απασχολημένος και να μην προλαβαίνει έχει γίνει ένα «παράσημο». Το πόσο πολύ δουλεύεις ή το πόσο πολύ τρέχεις έχει γίνει μια απόδειξη του πόσο σημαντικός είσαι.  Όσο πιο απασχολημένος είσαι, τόσο πιο σημαντικός θεωρείται ότι είσαι. Και ο ένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλο στο πόσο απασχολημένος είναι.

Σημασία όμως δεν έχει να είσαι απλώς απασχολημένος. Σημασία έχει να είσαι απασχολημένος με τα σημαντικά πράγματα. Επειδή τρέχω κι εγώ συνέχεια, οι σκέψεις αυτές με απασχολούν όλη την ώρα. Σκέφτομαι συνέχεια για το πού βάζω το χρόνο μου και επανεξετάζω συνεχώς τις επιλογές μου ώστε να βεβαιωθώ ότι δεν έχω χάσει τις ισορροπίες. Έχουν υπάρξει περίοδοι που είχα χάσει τις ισορροπίες, πιστεύω όμως ότι τώρα τις έχω βρει. Δεν βλέπω το γεγονός ότι είμαι απασχολημένη, ως επίτευγμα. Το να είμαι απασχολημένη με τα σημαντικά πράγματα είναι επίτευγμα. Ξέρω τι είναι σημαντικό στη ζωή μου και η προτεραιότητά μου είναι να αφιερώνω το χρόνο μου εκεί. Το μπισκοτόσπιτο ήταν σημαντικό για μένα, γιατί είναι μέρος των Χριστουγεννιάτικων αναμνήσεων των παιδιών μου. Παρ’ όλα αυτά φέτος δεν προλάβαμε. Το Δεκέμβριο έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να τα προλάβω όλα, δημιουργήσαμε ένα σωρό άλλες όμορφες αναμνήσεις με τα παιδιά αλλά το μπισκοτόσπιτο έμεινε απ’ έξω. Ε και τι να κάνουμε; Δε θα πεθάνουμε κιόλας! Του χρόνου καλύτερα!

Παρ’ όλα αυτά αφού τελειώσαμε τα κουλουράκια (που όπως σας είπα τα φτιάξαμε κι αυτά τελευταία στιγμή), η Εβελίνα μου είπε: «Μαμά δε σου φαίνεται ότι η φετινή συνταγή ήταν ευκολότερη; Δεν κουραστήκαμε καθόλου να τα φτιάξουμε!» Και είχε δίκιο. Η φετινή συνταγή ήταν ευκολότερη γιατί φέτος πέρασα εγώ καλύτερα φτιάχνοντάς την. Και όταν η μαμά είναι χαρούμενη, όλοι είναι χαρούμενοι! Δεν το έβλεπα ως αγγαρεία που φτιάχναμε κουλουράκια. Το καταδιασκέδαζα! Κι έτσι το καταδιασκεδάσαμε όλοι!

Όταν  με είδε σήμερα να φωτογραφίζω τα υλικά μου είπε: «Θα γράψεις post για το ότι δεν προλάβαμε φέτος μπισκοτόσπιτο, σωστά;» «Σωστά» της απάντησα. Ίσως λοιπόν το φετινό μπισκοτόσπιτο που ΔΕΝ φτιάξαμε και οι σκέψεις που μοιράζομαι σήμερα εδώ, να έχουν κι αυτές τη δική τους σημασία. Το μήνυμά μου είναι το εξής: Αν πραγματικά προσπαθείτε να κάνετε όλα όσα θέλετε να κάνετε αλλά δεν προλαβαίνετε, μη βασανίζετε τον εαυτό σας. Πείτε απλώς «Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα».