✔ Η Εβελίνα, 7,5 χρονών, περιγράφει τον πόλεμο του ’40 με λέξεις…
Πόλεμος – Απελπισία – Μουσολίνι – Στρατιώτες – Πίνδος – Πείνα – Θλίψη – Θάρρος – Καρδιά – Αέρα! – ΟΧΙ – Αίμα – Ελλάδα – Ιταλία – Γερμανία – Εχθροί – Βουνά – Πέφτουνε – Σκοτώνονται – Πολεμάνε – Όπλα – Ελπίδα – Νεκροί – Καυγάς – Επίθεση – Πόνος – Μωρά που κλαίνε – Λίτσα (Η γιαγιά, επειδή έζησε στον πόλεμο) – Λούλα (Η προγιαγιά επειδή έζησε στον πόλεμο) – Ανακατωσούρα – Ξηρασία – Καταστροφή – Άρρωστη η φύση. Πολύ-πολύ άρρωστη η φύση μας…
✔ Η Εβίτα, 5,5 χρονών, περιγράφει τον πόλεμο με προτάσεις…
– Μερικά παιδιά χάνουν τη μαμά τους και τον μπαμπά τους.
– Τα χέρια μας ή τα πόδια μας κόβονται.
– Δε μου αρέσει. Οι άνθρωποι σκοτώνονται και τρέχουν αίματα.
✔ …αλλά και την ειρήνη…
– Ζωή
– Έχουμε τα χέρια μας και τα πόδια μας
– Πηγαίνουμε σχολείο
– Τα σπίτια είναι μια χαρά
– Δεν αρρωσταίνουμε!
– Πηγαίνουμε σε λιβάδια
– Κάνουμε γυμναστική
– Κάνουμε ταξίδια κι εκδρομές
– Κολυμπάμε στη θάλασσα
– Ζωγραφίζουμε
– Πηγαίνουμε σε μουσεία
– Πηγαίνουμε στη νονά μας και στο νονό μας
– Κοιμόμαστε ασφαλείς
✔… και απαγγέλλει το ποίημα της
Στους ήρωες του ’40
Δυο λόγια θα ‘θελα να πω
σε σας που βρίσκεστε στο χώμα
που στους πολέμους δώσατε
τα νιάτα σας, ψυχή και σώμα
Με αίμα γράψατε εσείς
λαμπρές του Έθνους μας σελίδες
τη λευτεριά χαρίσατε
σε Έλληνες και Ελληνίδες
Δεχτείτε το στεφάνι αυτό
που η γαλανόλευκη το δένει
Το χώμα που σας σκέπασε
αιώνια ελαφρό να μένει.
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
Καλό μήνα να έχουμε! Ευχαριστώ 🙂
koulpa
Σε ευχαριστούμε! Ιδιαιτέρως αναζωογονητικά και τα σχόλιά σου 🙂
kostas
Πολύ συγκινητικό το σχόλιό σου. Σε ευχαριστώ Κώστα!
Mamma el
Πολύ συγκινητικές αυτές οι γιορτούλες για εμάς τους γονείς! Να τις καμαρώνουμε πάντα Ελίζα! 🙂
Φλώρα
Είμαι σίγουρη ότι αντίστοιχη γλυκιά φωνούλα έχετε κι εσείς!
Και του χρόνου! Να τα χαιρόμαστε! 🙂
Anti-Christos
Τώρα όταν ακούς αυτά τα δύο ονόματα, να τα ταυτίζεις κι εσύ με τον πόλεμο παρακαλώ! Χαχαχα…
ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΓΧΟΣ.
ΦΟΒΕΡΗ Η ΜΙΚΡΗ ΣΟΥ!!!!
χαχα να ΤΙΣ χαίρεστε :):)
πωπω αναζωογονητικά αυτά τα ποστ σου.. :):)
αχ τι γλυκόοοο.. έλιωσα πάλι.. να τη χαίρεστε.. φτου φτου μη τη μιατιάξω.. :):)
Εχω χασει δυο θειους μου,αδελφια της μητερας μου στην Αλβανια,αυτο ειναι το καλλυτερο μνημοσυνο.
Να εισαστε καλα.
Δεν έχω ήχο στο γραφείο και δεν μπορώ να την ακούσω…. αλλά φέρνοντας στο μυαλό μου την προχθεσινή γιορτούλα της Νεφέλης μου συγκινούμαι και μόνο με την σκέψη του ακούσματος της φωνούλας της κόρης σου.
Να τις καμαρώνουμε πάντα Άσπα μου!!!!
Αχ κοριτσάκι μου! Τι γλύκα φωνούλα είναι αυτή!
Λίτσα και Λούλα! :))) Προσκυνώ! χαχαχα