Αχ Τοτέ!

Μετά από 17-18 μέρες διακοπών, πρώτη μέρα στο σχολείο σήμερα! Και το πρωινό ξύπνημα επιφύλασσε μία ευχάριστη έκπληξη στα κορίτσια: το είχε στρώσει! Δεν μπορούσα να αποφασίσω ποια από τις δύο να ξυπνήσω πρώτη (για να μην έχουμε δράματα ότι η μία το έμαθε πριν από την άλλη) οπότε κάθισα στο χωλ μεταξύ των δύο δωματίων και φώναξα από εκεί: “Καλημέρα κορίτσια! Τό ‘στρωσε!” (Μόνο οι γονείς δύο και παραπάνω παιδιών με καταλαβαίνουν, μην το ψάχνετε.)

Ήταν ένα φανταστικό πρωινό ξύπνημα! Μου ζήτησαν κατ’ εξαίρεση να πιουν ζεστή σοκολάτα και δεν είπα όχι. Την ήπιαν βλέποντας το χιόνι να πέφτει και μετά σκουφάκια, γάντια, κασκόλ και σχολείο!!!! Επειδή όλες αυτές τις μέρες μάζεψα πλούσιο υλικό από ατάκες κοριτσιών, δεν καθυστερώ άλλο, ξεκινάω αμέσως με τις πρόσφατες ατάκες της Εβελίνας!

✔ Της ισιώνω τα ρούχα και εκείνη μονολογεί:
“Με φτιάχνει… Τι μάνα!”

✔ Φυσάω και ξεφυσάω γιατί προσπαθώ να βρω λύση σε κάτι.
Μου λέει: “Σου προτείνω τη λύση 7000”

✔ Φοράω ακουστικά
Εβελίνα: Μαμά τι ακούς;
Εγώ: Μία ομιλία.
Εβελίνα: Για ποιο πράγμα;
Εγώ: Για τη δουλειά μου.
Εβελίνα: Έλα τώρα μαμά. Εσύ ξέρεις τα πάντα.

✔ Εβελίνα: Μαμά χθες που ήμασταν στη γιαγιά, ξέρεις τι συζητούσε στο τηλέφωνο με τη γιαγιά της E.;
Εγώ: Τι;
Εβελίνα: Τα προβλήματά τους. Ότι τα παιδιά τους δεν σηκώνουν το τηλέφωνο και τέτοια!

✔ Εβελίνα: Μαμά την τελευταία μέρα του σχολείου, ο Κ. είχε ξεχάσει το φαγητό του και μοιράστηκα το σάντουιτς μου μαζί του.
Εγώ: Μπράβο!
Εβελίνα: Είδες πόσο φιλόζωη είμαι;
(Γέλασα οπότε κατάλαβε ότι έκανε λάθος λέξη, αλλά δεν πτοήθηκε, συνέχισε ακάθεκτη!)
Εβελίνα: Δεν το εννοώ με την έννοια “φίλη των ζώων” μαμά. Το εννοώ με την έννοια “φίλη της ζωής”!

✔ Διαφωνεί με την αδελφή της. Η Εβίτα της λέει: “Είσαι ψώνιο!”
Η Εβελίνα αντιδράει. “Δεν είμαι!”
Εγώ ρωτάω: “Τι είναι ψώνιο;”
Και η Εβελίνα απαντάει: “Κάποιος που περηφανεύεται ότι είναι κουλ. Εγώ δεν είμαι κουλ!”

✔ Ένα απόγευμα που ήταν με τη γιαγιά τους, πήγαν στο super market, όπου συμπτωματικά έκανα κι εγώ μια στάση γυρνώντας σπίτι. Τους φάνηκε τόσο μα τόσο περίεργο που βρεθήκαμε τυχαία εκεί, που η Εβελίνα μου είπε αργότερα στο σπίτι:
“Νόμιζα ότι έβλεπα όραμα που σε είδα μαμά. Όραμα!”

✔ Συζητώντας για τις εθνικές εορτές:
“Έχουν και οι Ιταλοί γιορτή για να θυμούνται το “όχι” των Ελλήνων;”

✔ Κάτι συζητούσαμε:
“Μαμά λυπάμαι, αλλά στο συγκεκριμένο με έχεις εναντίον σου.”

✔ Παραμονές Χριστουγέννων μπαίνοντας στο parking του Mall. (Είχε φοβερή κίνηση και ουρά):
“Κάποιες άτυχες ψυχές θα μείνουν χωρίς θέση.”

✔ Κάνει πρόβα στα κάλαντα. “Καλά ακούγονται τα τρίγωνα; Ή είναι λίγο ξεκούρδιστα;”

✔ Με αφορμή ένα περιστατικό
Εγώ: “Εβελίνα, καμιά φορά όταν κάποιος μας λέει ένα αστείο, δεν είναι κακό να γελάσουμε λίγο από ευγένεια.”
Εβελίνα: “Μμμ… Καλά, έλα να κάνουμε μια πρόβα. Θα πω κάτι που δεν είναι αστείο και εσύ θα γελάσεις.
Λέει αρλούμπες και γελάω.
Εβελίνα: “Βάλε και το χέρι μπροστά, έτσι χαριτωμένα!”
Το βάζω, αλλά εντωμεταξύ μου φαίνεται τόσο αστεία η όλη φάση, που ξεκαρδίζομαι.
Εβελίνα: Μα ποιον κοροϊδεύω; Αυτά που λέω ΕΙΝΑΙ αστεία!

✔ Παίζουν ηλεκτρονικό με την Εβίτα, η οποία κάνει μια γκάφα. Η Εβελίνα της λέει: “Μα γιατί σε πληρώνω;”

✔ Είναι αλήθεια μαμά ότι όταν ήσουν μικρή μελετάγατε το βράδυ με κεράκι;

✔ Δανείζει την περσινή της τσάντα στην Εβίτα για να την πάρει σχολείο: “Τσαντούλα ετοιμάσου. Θα ξαναπάς στο σχολείο!”

✔ Μαμά η Νέα Υόρκη δεν είναι πια νέα πόλη. Δε θα έπρεπε να αλλάξει όνομα και να λέγεται απλά ‘Υόρκη’;

✔ Εβελίνα: Άκου μαμά τι μου είπε ο Γιάννης: “Θες να διαβάσουμε μια μέρα μαζί;” Φρίκαρα μαμά φρίκαρα!
Εγώ: Ναι ε; Γιατί φρίκαρες;
Εβελίνα: Είναι δικαιολογία! Ο Γιάννης δε διαβάζει ποτέ!

✔ Την ημέρα των Χριστουγέννων: “Κάθε χρόνο τέτοια μέρα έχει μεγάλο ξεφάντωμα.”

✔ Στην Εβίτα για τα κάλαντα: “Θα πεις τα κάλαντα και θα πάρεις το μισθό σου και μετά θα μπορείς να αγοράσεις ό,τι θέλεις.”

✔ Εβελίνα: Μαμά την Δευτέρα να πάμε και από το σπίτι του Κ. να του πω τα κάλαντα;
Εγώ: Ναι βέβαια!
Εβελίνα: Κι αφού του τα πω, μετά θα του πω… Πώς καταντήσαμε έτσι Κ.; Να με πληρώνεις;

✔ Γυρνάει και λέει στην αδελφή της: “Να το περίμενα για Χριστουγεννιάτικο δώρο να έκλεινες τα φώτα;”
Και η Εβίτα απαντάει εξίσου… αποστομωτικά: “Παρντόν;”

✔ Κατά τη διάρκεια του ξεστολίσματος, πήρε έναν τάρανδο, τον χάιδεψε, τον έβαλε στο κουτί και του είπε: “Καληνύχτα…”

✔ Βλέπουμε διάφορους κάδους του δήμου, που πάνω έχουν χρονολογία. Π.χ. 2005, 2008 κλπ.
Εβελίνα: Γιατί μαμά έχουν πάνω ημερομηνία;
Εγώ: Είναι εξυπνάδες Εβελίνα. Βάζουν οι δήμαρχοι ημερομηνίες όταν αγόρασαν αυτόν τον κάδο για να δείχνουν και καλά τι κάνανε όσο ήταν δήμαρχοι, για να τους ξαναψηφίσουμε.
Εβελίνα: Μα καλά δεν καταλαβαίνουν ότι είναι άσχημο να υπάρχουν χρονιές; Τι μας νοιάζει εμάς πότε τον πήραν τον κάδο;

✔ Διαλέγει από το βιβλιοπωλείο ένα βιβλίο με τις φάρσες του Τοτού.
Στο σπίτι, αρχίζει και τις εφαρμόζει μία-μία με πρώτο θύμα… εμένα.
Μετά την πρώτη φάρσα μου εξηγεί: “Έχω υπογράψει ότι θα κάνω πάντα το θύμα να γελάει. Ήσουν το πρώτο θύμα και σε έκανα να γελάσεις! Είμαι επίσημα φαρσέρ!”
Και μετά απομακρύνεται μονολογώντας. “Αχ Τοτέ. Δεν ήσουν και τόσο χαζός τελικά!”

Photo by Chris Scott