Μία ακόμα σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της. Βλέπω τις φωτογραφίες των παιδιών από την αρχή της σχολικής χρονιάς και δεν το πιστεύω πόσο μεγάλωσαν! Μαζί με τα παιδιά μεγαλώσαμε όμως και εμείς, οι γονείς. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποιες αναμνήσεις, κάποια αρώματα, κάποιες γεύσεις που εμένα προσωπικά με κάνουν να μικραίνω. Με κάνουν να κονταίνω, να βγάζω κοτσίδες, να γίνομαι και πάλι παιδί… Και να μπαίνω και πάλι μέσα στο σώμα του 10χρονου εαυτού μου που έχει όλη τη ζωή μπροστά του.
Πότε γίνομαι και πάλι παιδί λοιπόν;
1. Γίνομαι και πάλι παιδί όταν βγαίνουν τα πρώτα κεράσια της χρονιάς. Και όπως τότε που ήμουν μικρή, έτσι και τώρα τα πρώτα κεράσια γίνονται πάντα σκουλαρίκια!
2. Γίνομαι και πάλι παιδί όταν μπαίνω στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Και βλέπω όλα αυτά τα πολύχρωμα μολύβια και στυλό. Και τις ξύστρες. Και τις γόμες. Θυμάμαι τότε που ήμουν παιδί και είχαν μόλις πρωτοαρχίσει να κυκλοφορούν οι γόμες σε όλα αυτά τα όμορφα σχήματα (κεράσια, φράουλες, παγωτό) και νόμιζα ότι ήταν το μεγαλύτερο τεχνολογικό επίτευγμα του αιώνα.
3. Γίνομαι και πάλι παιδί όταν πηγαίνω στο περίπτερο. Καραμέλες, τσίχλες, σοκολάτες, κουτάκια, χρώματα – τα θέλω όλα! Αχ και αυτή η χαρακτηριστική μυρωδιά των εφημερίδων και των περιοδικών… Και να εκεί κάπου στο βάθος βλέπω τα φακελάκια με τα αυτοκόλλητα, που μου θυμίζουν τις δικές μου συλλογές. Σαν χθες μου φαίνεται που που αγόραζα κι εγώ αυτοκόλλητα Sarah Kay!
Και μιλώντας για Sarah Kay…
4. Γίνομαι και πάλι παιδί όταν ξεφυλλίζω το συμπληρωμένο άλμπουμ μου της Sarah Kay, που ήταν άλλωστε και η έμπνευση για να ξεκινήσω αυτό εδώ το blog. Μόλις το είχε βρει η μαμά μου σε ένα συρτάρι της και μου το είχε φέρει. Έγραφα λοιπόν στο πρώτο μου post:
Μόλις χθες, ήμουν ένα μικρό κορίτσι που η μόνη του έγνοια ήταν να αποκτήσει και να συμπληρώσει το άλμπουμ της Sarah Kay. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και να ‘μαι σήμερα, μαμά δυο μικρών κοριτσιών που (φυσικά στα μάτια μου) είναι πιο γλυκιές, πιο χαριτωμένες και πιο αξιαγάπητες από την Sarah Kay.
Αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το blog για να καταγράψω στιγμιότυπα από την καθημερινή μας ζωή και να αποτυπώσω όσο καλύτερα μπορώ τις αναμνήσεις και τις σκέψεις μου. Έτσι, όταν θα «ανοιγοκλείσω» και πάλι τα μάτια μου και θα έχουν περάσει άλλα 30 χρόνια, θα μπορώ να έρχομαι εδώ, να διαβάζω όσα έχω γράψει και να αναπολώ τα παλιά.
5. Γίνομαι και πάλι παιδί όταν σκύβω πάνω από ένα ψυγείο παγωτού. Συνήθως δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω, όπως όταν ήμουν μικρή. Βέβαια τα ψυγεία της εποχής μας δεν είχαν τζάμι από πάνω. Είχαν εκείνα τα χαρακτηριστικά τετράγωνα μαύρα πορτάκια. Τα άνοιγες για να δεις, σάστιζες από τις διάφορες επιλογές και σου έβαζε τις φωνές ο περιπτεράς που του έφευγε όλη η ψύξη!
6. Γίνομαι και πάλι παιδί όταν βλέπω ανθισμένο αγιόκλημα. Θυμάμαι που πίναμε το νέκταρ όταν ήμασταν παιδιά (το κάνατε κι εσείς ή ήμασταν οι μόνοι;) Και πριν από 2-3 χρόνια, δεν κρατήθηκα, είπα το μυστικό και στις κόρες μου. Ότι τα λουλούδια αυτά έχουν νέκταρ που πίνεται! Και τις άφησα να το δοκιμάσουν παρ’ όλο που είχα την ανησυχία ότι θα πάθουν καμιά αλλεργία και θα τις τρέχω στο νοσοκομείο. Όλα καλά όμως… Επέζησαν όπως επιζήσαμε κι εμείς!
7. Γίνομαι και πάλι παιδί όταν βλέπω τις κόρες μου να κοιτάνε μαγεμένες τα κεράκια της τούρτας γενεθλίων τους. Η ματιά τους με μαγεύει κι εμένα. Μία νέα χρονιά τις περιμένει. Όλη τους η ζωή τις περιμένει!
8. Γίνομαι και πάλι παιδί όταν περπατάω το βράδυ στο δρόμο και μυρίζει νυχτολούλουδο. Το μεθυστικό άρωμά του με ταξιδεύει στην εποχή που πήγαινα γυμνάσιο και γυρνούσα το βράδυ με τα πόδια από τα Αγγλικά με τους συμμαθητές μου. Και μιλούσαμε και γελούσαμε και περνούσαμε τέλεια. Γυρνούσα στο σπίτι μεθυσμένη από τις μυρωδιές και από τη ζεστασιά της παρέας.
9. Γίνομαι και πάλι παιδί στη θέα ενός υποβρύχιου. Το κλασσικό γλυκό που μυρίζει Ελληνικό καλοκαίρι και που μου το πρόσφεραν σε όλες τις επισκέψεις που πήγαινα με τους γονείς μου. “Τι να σου βάλω; Θέλεις ένα υποβρύχιο;”
10. Γίνομαι και πάλι παιδί όταν βλέπουμε με τις κόρες μου τις αγαπημένες μου παλιές ταινίες των παιδικών ή εφηβικών χρόνων. Τις έχουμε δει σχεδόν όλες! Και πάντα ξαναζώ τα συναισθήματα της πρώτης φοράς: E.T, Karate kid, Back to the future…
Και να κάπως έτσι, βρήκα το μαγικό τρόπο να γίνομαι και πάλι παιδί και να επιστρέφω για λίγο πίσω στο παρελθόν. Και αμέσως μετά, επιστροφή στο μέλλον.
Photos by Aspa Online, Asit K. Ghosh Thaumaturgist, Back to the Future
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Πραγματικά με ταξίδεψες!! Σε ευχαριστώ πολυ!! Εμείς επίσης κάναμε βραχιολάκια απο πευκοβελόνες και τα μεσημέρια που οι μεγάλοι κοιμόντουσαν μαζεύαμε σύκα!! Ωραιες αναμνήσεις!
Τι μου θύμισες με τα βραχιολάκια… Το κάναμε κι εμείς! ❤️
Τι όμορφη ανάρτηση… Νομιζω πως μου ενεπνευσες και μενα σχετική ανάρτηση… Σε φιλώ
Θα χαρώ να τη διαβάσω Γιάννα!
Γίνομαι και πάλι παιδί μέσα από τα post /άρθρα σου Άσπα μου!!! Πόσο με ταξίδεψες και με συγκίνησες πάλι….Σε ευχαριστώ <3 !!!!!
Μαριλένα σε ευχαριστώ! Υπόσχομαι ότι θα συνεχίσω να γράφω posts που μας ταξιδεύουν. Το χρειαζόμαστε!
Μέσα είμαι κι εγώ στα περισσότερα! Ειδικά εκείνο το νέκταρ… στη πορτα μας το είχαμε!
Κι εμείς το ίδιο. Το μαδούσαμε στην κυριολεξία!
Πολλές φορές με συγκινείς. Και ηρεμώ απο το σύγχρονο τρεχαλητό, κάνω μια μικρή παυση. Να είσαι καλά γι’ αυτό.
Αυτές οι παύσεις είναι αναζωογονητικές… Ευχαριστώ Νίκη!