«Μακρύτερα, βλέπει ο γλάρος που πετάει ψηλότερα.» – από το βιβλίο ‘Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον’ Την καθοδήγησα στα πρώτα της βήματα στο internet. Της έπιανα το χέρι δείχνοντάς της τα κατατόπια και τις κακοτοπιές. Της μετέδωσα το πάθος μου για το blogging και ξεκίνησε κι εκείνη το δικό της. Έχουμε κάνει ατέλειωτες συζητήσεις για τα […]
Δε θα ξαναψαλιδίσω ποτέ τη φαντασία των παιδιών μου
Τώρα που τα κορίτσια έχουν μεγαλώσει, τα μακρινά ταξίδια με το αυτοκίνητο είναι πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι όταν ήταν μικρότερες. Τα «μυστικά μας όπλα» είναι κυρίως το στικάκι με τα αγαπημένα τους τραγούδια (που ακούμε εναλλάξ με τραγούδια που υπάρχουν στο δικό μου κινητό), ο τυπωμένος χάρτης με τη διαδρομή για να παρακολουθούν πού […]
Η πληρωμή της μαμάς
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, τα κορίτσια έκαναν κάποιες μέρες διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά. Φέτος πολύ λιγότερες μέρες απ’ όσες συνήθως, για τους λόγους που έγραφα στο τελευταίο post, ότι δηλαδή η Εβίτα αρρώστησε και τα σχέδια άλλαξαν εντελώς. Η στιγμή που επιστρέφουν από τις διακοπές είναι πάντα μία από τις αγαπημένες μου. Έχω τη λαχτάρα […]
Ο εφιάλτης στο δρόμο με τα σακίδια
12 Ιουνίου. Τα παιδιά πηγαίνουν για τελευταία μέρα σχολείο με τσάντες. Επιστρέφουν, βλέπουν την έκπληξη με τα μπαλόνια, ξεφορτώνουν τα σακίδια από τους ώμους τους και τα αφήνουν στο χωλ, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τις τσάντες και σχολικά. Οι μέρες περνάνε. Τα βλέπω τα σακίδια που είναι εκεί γεμάτα, όλο σκέφτομαι να τους πω να τα […]
Το ΝΑΙ της γιαγιάς στην Ευρώπη
Την πρώτη μέρα του πρώτου έτους στο Πανεπιστήμιο, είδα μια ανακοίνωση πάνω στην κεντρική πόρτα της σχολής μου. Έλεγε ότι το μεσημέρι στο αμφιθέατρο ένας καθηγητής θα έδινε πληροφορίες για το Erasmus, για τους φοιτητές που θα ήθελαν τον επόμενο χρόνο να πάνε να σπουδάσουν σε πανεπιστήμιο της Ευρώπης. Ένιωσα ξέρω ‘γω, σαν να ηλεκτρίστηκα. […]
