Πριν από λίγες μέρες είχα γράψει ότι η Εβελίνα αγόρασε ένα βιβλίο με φάρσες και μάλιστα είχε κάνει την πρώτη σε μένα. Νόμιζα ότι θα τη γλίτωνα και δε θα ακολουθούσε συνέχεια, αλλά… πού τέτοια τύχη… Προχθές ήταν η μέρα μου. Τρεις φάρσες απανωτές! Ιδού:
Φρου φρου και αρώματα
Εκεί που καθόμουν στο γραφείο μου στο σπίτι, μου ήρθε ξαφνικά στη μύτη μια έντονη μυρωδιά αρώματος. Του δικού μου αρώματος! Το γραφείο μου έχει οπτική επαφή με το καθιστικό και τα κορίτσια ήταν εκεί και έπαιζαν. Τι στο καλό;
“Κορίτσια; Μυρίζει άρωμα! Κάνατε εσείς τίποτα;”
Με ύφος που θα κέρδιζε άνετα όσκαρ ερμηνείας: “Εμείς; Όχι! Άρωμα, τι άρωμα;”
Σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο. Καθώς πλησίαζα η μυρωδιά του αρώματος γινόταν όλο και πιο έντονη. Εξερράγη από μόνο του το μπουκαλάκι με το άρωμα;
Το μπουκάλι ήταν στη θέση του. Οι μικρές με είχαν ακολουθήσει.
– Τι κάνατε κορίτσια; Βάλατε άρωμα;
– Όχι.
– Τότε;
– Ε να… Ψέκασα έτσι στο χέρι μου δυο φορές.
– Εβελίνα, δε σας αφήνω να φοράτε άρωμα. Δε θέλω να το ξανακάνεις χωρίς να με ρωτήσεις, εντάξει;
– Εντάξει μαμά.
– Αυτό έκανες μόνο; Ψέκασες δυο φορές στο χέρι σου;
– Ε όχι… Να… Θυμάσαι πριν από λίγο που ήρθαμε στο γραφείο σου και σε φιλούσαμε η μία από τη μία και η άλλη από την άλλη;
– Ναι.
– Ήταν κόλπο! Όσο δεν έβλεπες, χώσαμε στην τσάντα σου μια σελίδα χαρτί που την είχαμε ψεκάσει πολλές φορές με άρωμα. Και μετά πήγαμε και καθίσαμε αδιάφορες για να μην το καταλάβεις.
(Η τσάντα μου ακόμα μυρίζει.)
Χριτς Χρατς
Πάω το βράδυ για ύπνο. Ξαπλώνω στο κρεβάτι και ακούγεται από το μαξιλάρι ΧΡΙΙΙΙΙΙΙΤΣ! Πετάγομαι. Κάτι είχε το μαξιλάρι! Κοιτάω μέσα στη μαξιλαροθήκη και τι να δω; Είχαν βάλει μέσα ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο, στο μέγεθος του μαξιλαριού!
(Από το γέλιο μου έφυγε η νύστα.)
Κόλλημα
Την άλλη μέρα το πρωί, αφού ξύπνησαν μέσα στην τρελή χαρά και με ρωτούσαν πώς μου φάνηκε το αστείο με το αλουμινόχαρτο, τις έβαλα να ομολογήσουν τι άλλο είχαν ετοιμάσει. “Τίποτα μαμά. Να μια ακόμα τόσο δα μικρή αθώα φαρσούλα. Τελευταία είναι!”
“Κορίτσια, φεύγω για συνάντηση. Μην τυχόν και πάω εκεί και πάω κάτι να βγάλω από την τσάντα μου και γίνω ρεζίλι.”
“Όχι μαμά. Είναι κάτι που απλά θα σε κάνει να γελάσεις, θα δεις!”
Μετά από λίγο πάω να φορέσω τα μποτάκια μου και τι να δω! Ήταν κολλημένα στο πάτωμα με σελοτέιπ!
(Το σελοτέιπ είναι ακόμα εκεί. Το έχω αφήσει για να μου υπενθυμίζει να σχεδιάσω “την υπέρτατη απάντηση.” Γιατί θα το πληρώσουν με το ίδιο τους το νόμισμα: Κηρύσσω τον πόλεμο της φάρσας!)
photo by Matt
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Απίθανες φάρσες. Είναι το δεύτερο βιβλίο που θα αγοράσω σήμερα!
Έχουν μεγάλη επιτυχία στο σπιτικό μας! χαχα…
Νομίζω Άσπα στον πόλεμο αυτό θα χάσεις:)
Ο εχθρός είναι δυνατός!
Οι φάρσες άπαιχτες. Θα εφαρμοστούν άμεσα σε σύζυγο και τέκνα! Χε χε χε
Δήμητρα (For my friends)
Ανυπομονώ να μάθω νεώτερα για τις φάρσες! χαχα…
Δες κι αυτήν την παλιότερη που είχα κάνει εγώ: https://www.aspaonline.gr/2011/04/04/etoimasou-kosme/ και μου θύμισε η Λίνα στο αμέσως προηγούμενο σχόλιο!
Μιλάμε για τρελό γέλιο έχει να πέσει με το γαλάζιο γάλα!!!! Ακόμα γελάω!!! Φταίνε τα κορίτσια σου να κάνουν αντίποινα???? ευτυχώς πλησιάζει η πρωταπριλιά αν και δεν χρειάζεται ειδική αφορμή για τέτοιες πλάκες!!!!
Το λατρεύουν το μπλε γάλα τώρα! Με θερμοπαρακαλούν να τους βάζω! Και το έχουν δέσει σκοινί-κορδόνι ότι κάθε Πρωταπριλιά πλέον το γάλα τους θα είναι χρωματιστό!
Γλυκιά μου εσύ το ξεκίνησες! Ξέχασες το γαλάζιο γάλα;! =)
Μπράβο Λίνα που το θυμάσαι! Φυσικά εγώ το ξεκίνησα και όπως έστρωσα θα κοιμηθώ. Έχεις απόλυτο δίκιο!
(Βέβαια εγώ το έκανα μόνο Πρωταπριλιά αλλά ας πρόσεχα!)
Πάντα μου άρεσαν οι φάρσες…
Περιμένω τις ιδέες σας!!!!
OK, θα τα γράψω όλα! 🙂
Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει! Το βλέπω σε μερικά χρόνια θα κάνει φάρσα η μία στην άλλη καιθα τα τραβατε βιντεο.
Και θα τα ανεβάζουμε η κάθε στο blog της! Χαμός!
Χαχαχαχαχαααα !!! Τέλειες οι φάρσες !!! Μου θύμισαν ανάλογες που κάναμε μικροί εγώ κι ο αδερφός μου στην μαμά μας, όπως όταν της βάλαμε παγάκια στις χειμωνιάτικες, χνουδωτές παντόφλες της ! Χιχιχιχι !!! Ή όταν είχαμε αδειάσει όλο το ΑΖΑΞ από το μπουκάλι και το αντικαταστήσαμε με νερό βρύσης και αναρωτιόταν γιατί δεν καθαριζουν τα τζάμια – χεχεχε !
Αυτό με το αλουμινόχαρτο μου φαινεται ότι θα το κάνω κι εγώ στον άντρα μου – χιχιχιχιχιχι !!!
Ώστε ήσασταν κι εσείς πειραχτήρια ε; χαχα… Ωραίες αυτές οι αναμνήσεις!
Περιμένω νεώτερα για το.. αλουμινόχαρτο!
χαχα..τέλειες οι φάρσες!! ανυπομονώ να δω τα “αντίποινα”..
Thanks Ελπίδα. Να αναμένετε νεώτερα!
Aχαχαχα! Πολύ πετυχημένες οι φάρσες των ζουζουνιών σου! εδώ γέλασα εγώ δυνατά, που απλά φαντάστηκα τις σκηνές!
Να είστε καλά! (και φυσικά θα περιμένω να μάθω τα… νέα της αντεπίθεσης!)
Φιλιά!
(Η Εύα είμαι… κάτι έγινε και τα μπέρδεψα!)
Εύα έχω σπουδαία πλάνα αντεπίθεσης! Θα σας κρατώ ενήμερους!
Χαχαχα!!!! Δεν πρέπει να έχεις παράπονο, δε βαριέσαι ποτέ!!! 😀
Τρελοτουρίστρια
Η λέξη “βαριέμαι” δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου! χαχαχα