Όταν ήμουν μικρή και πήγαινα στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς παραμονές της 28ης Οκτωβρίου, ο παππούς με έβαζε συνωμοτικά στο σαλόνι για να ακούσουμε τα τραγούδια της Βέμπο στο παλιό κασετόφωνο. Το παλιό κασετόφωνο, δεν έπαιζε τις κλασικές κασέτες που όλοι ξέρουμε και ίσως ακόμα χρησιμοποιούμε, αλλά κάτι άλλες, παλιές, χοντρές, σχεδόν τετράγωνες που έχουν εξαφανιστεί εδώ και πολλά χρόνια… Εκείνη την εποχή το σαλόνι ήταν για πολλά σπίτια – κατά διαταγή της κυρίας του σπιτιού – απαγορευμένη περιοχή… Μπαίναμε λοιπόν κρυφά στις μύτες, πατώντας (ή μάλλον κάνοντας πατινάζ) στα πλεκτά πατάκια που είχε η γιαγιά στο πάτωμα, για να μη λερώσουμε. Ακούγαμε τραγούδια, ο παππούς μού έλυνε απορίες για τον πόλεμο και μου έλεγε ιστορίες από το ναυτικό. Σιγά-σιγά μου είχε μάθει και τα σήματα Μορς. Μετά από πολλή εξάσκηση, δε χρειαζόταν πλέον να μιλάμε. Όταν ήμασταν μπροστά στους άλλους λέγαμε «τα μυστικά μας» χτυπώντας ρυθμικά το χέρι μας πάνω στο τραπέζι ή στην καρέκλα…
Στο σπίτι μας σήμερα, 30 χρόνια μετά, παραμονές 28ης Οκτωβρίου, ακούμε ακόμα το «Κορόιδο Μουσολίνι» και το «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του». Η Εβελίνα τα έμαθε στο σχολείο, τα δίδαξε στην αδελφή της και έχουν γίνει τα αγαπημένα τους τραγούδια των τελευταίων ημερών. Τους τα βάζω μάλιστα και στο YouTube (πάει πια το παλιό κασετόφωνο με τις μυστήριες κασέτες) κάθονται στα πόδια μου και τα ακούνε απολαμβάνοντας τη Βέμπο σε slideshow. Η Εβελίνα παράλληλα παραμιλάει, «Τι όμορφη που είναι η Βέμπο» και «τι ματάρες που έχει». Και φυσικά τα τραγουδάνε, τα τραγουδάνε, τα τραγουδάνε, όλη την ημέρα.
Αλλά δεν είναι μόνο τα τραγούδια… Είναι και το ποίημα… Η Εβελίνα μαζί με ένα άλλο αγοράκι κληρώθηκαν να εκπροσωπήσουν το νηπιαγωγείο στην κατάθεση στεφάνων του σχολείου. Μετά την κατάθεση, εκεί μπροστά στο ηρώο, θα απαγγείλουν ένα ποίημα. Το ποίημα το έχουν μάθει και οι δύο απ’ έξω κι ανακατωτά. Όταν όμως λέω «και οι δύο», δεν εννοώ την Εβελίνα και το αγοράκι, εννοώ την Εβελίνα και την Εβίτα, η οποία Εβίτα έχει τέτοιο πάθος να πει κι εκείνη ποίημα που έχει μάθει όλους τους στίχους και της Εβελίνας και του αγοριού. Της έχουμε υποσχεθεί ότι μόλις τελειώσει η τελετή του σχολείου, θα την αφήσουμε να πλησιάσει κι εκείνη το ηρώο και να απαγγείλει.
Ετοιμαζόμαστε λοιπόν ολοταχώς για τη Δευτέρα, κάνουμε πρόβες, ακούμε Βέμπο και μέσα σε όλα αυτά η Εβίτα με ρωτάει:
«Μαμά, ο Κολοιδομουσολίνι (μία λέξη) πέθανε;»
«Ποιος;»
«Ο Κολοιδομουσολίνι…»
«Α, ο κορόιδο Μουσολίνι!» (Τόσο «Κορόιδο Μουσολίνι» όλη μέρα, έβγαλε το συμπέρασμα ότι το όνομά του ήταν «Κοροιδομουσολίνι», μία λέξη…)
«Βέβαια, πέθανε.»
«Και τον θάψανε βαθιά, βαθιά, βαθιά για να μη βγει έξω;»
«Πώς να βγει έξω Εβίτα μου; Αφού πέθανε δεν μπορεί να βγει έξω…»
Επεμβαίνει η Εβελίνα, σαν μεγάλη αδελφή, για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους:
«Εβίτα! Τότε δεν υπήρχαν πρίγκιπες και πριγκίπισσες για να τον φιλήσουν να ζωντανέψει!»
Εθνική υπερηφάνεια, παιδική αθωότητα, πρίγκιπας που δίνει το φιλί της ζωής, Βέμπο, πάθος για απαγγελία, στεφάνια, Κολοιοδομουσολίνι. Η πιο γλυκιά 28η που έχω ζήσει ποτέ…
Photo by Klearchos Kapoutsis
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Venceremos,
Ωραίες στιγμές περιγράφεις, ανεκτίμητες… Είδες απαιτήσεις που έχουν τα κορίτσια; Και το σιντριβάνι δακρίων, σε πρώτη ζήτηση! Πολλά φιλιά…
Me τα παιδια νοιωθεις και τις εθνικες επετειους κ τις γιορτες. να σ’εχω καθε παρελαση, για πολλα χρονια,να θελω καμμια ωρα να πετυχω τις κοτσιδες τους.
-Ελα καλε μαμμα ειναι στραβια σου λεω…
-Οχι παιδι μου δεν ξεφευγει καθολου.
το δακρυ,ετοιμο να σταξει..
– αφου ειναι στραβια? και μπροστα πετανε, δεν τα βλεπεις?
κι αντε παλι απο την αρχη,για να δω τα προσωπα τους να χαμογελανε!
κι ο γυιος- ελατε,,αμαν πια ..τι κανετε τοσες ωρες!!ωσπου να φτιαχτητε εσεις θα τελειωσει η παρελαση.
φιλια καρυστινα
Island,
Πέτυχες διάνα. Πραγματικά το “κελαηδάνε” είναι η καταλληλότερη λέξη που θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις! Καλώς ήρθες!
Είναι και τα παιδιά σου σε ηλικία που κελαηδάνε οποτε φαντάζομαι τί θα ακούς κάθε μέρα :). Τυχερή είσαι. Να σου ζήσουν.
Καλώς σε βρήκα.
Ωχ, αλήθεια βρε Σοφία; Καμιά φορά κι εγώ όταν πατάω το κουμπί «Καταχώριση Σχολίου» μου βγάζει μήνυμα «Δεν ήταν δυνατή η επεξεργασία της αίτησής σας. Προσπαθήστε ξανά.» αλλά με τη δεύτερη πάντα καταχωρείται. Τέλος πάντων, ναι ανυπομονούμε για αύριο, μηχανές φορτισμένες στο full και θα σας ενημερώσουμε για τα νεώτερα! Πολλά φιλιά…
Αχ βρε Ασπα, είχα γράψει σχόλιο, αλλά μάλλον το έφαγε η σύνδεση.
anyway, καμάρι αύριο! Και κει που κοιτάνε ντροπαλά γύρω γύρω…μια τρέλλα είναι!
ΦΙΛΆΚΙΑ
Μαρία μου,
Έχεις απόλυτο δίκαιο, οι γιορτές και οι επέτειοι παίρνουν άλλο χρώμα όταν υπάρχουν παιδιά. Μην ανησυχείς θα ετοιμάσω πλούσιο φωτορεπορτάζ! Καλό βράδυ!
Γειά σου Άσπα μου! Και της δικής μου κόρης ήταν αγαπημένα τραγούδια αυτά, όπως και των περισσότερων παιδιών φαντάζομαι! Μόνο αν έχεις παιδιά τις ξαναζείς αυτές τις επετείους σε όλο τους το μεγαλείο, όπως και τις γιορτές. Έχουν άλλο χρώμα, ζωντανό, φωτεινό, διαυγές. Καλά να περάσετε λοιπόν και να μας φέρεις φωτογραφικό υλικό! Α, και μην ξεχάσω, έχει ςπρόσκληση για παιχνίδι! Καλό βράδυ καλή μου!
Gourounella,
Ω… Θα ενθουσιαστούν με τα φιλάκια σου! Καλό Σαββατοκύριακο!!!
Άλκη,
Βλέπω πόσες προσπάθειες κάνεις για τα παιδιά και ξέρω ότι νοιάζεσαι πραγματικά… Καλό Σαββατοκύριακο…
Είναι τρομερά αυτά τα κορίτσια!!!Να τα χαίρεστε!
Γουρουνουνίσια φιλιά να δώσεις!
Εθνική υπερηφάνεια, παιδική αθωότητα, πρίγκιπας που δίνει το φιλί της ζωής, Βέμπο, πάθος για απαγγελία, στεφάνια, Κολοιοδομουσολίνι.και εγώ νοιώθω περήφανος με τα παιδιά είναι το μέλλον
Antinetrino,
Αααα……… Η δική σου η γιαγιά ήταν πιο προχωρημένη από τη δική μου… Πολύ γέλασα με το κόλπο με το σελοφάν! Καλό βράδυ, τα λέμε!
Γεια σου Άσπα…τι ανωμαλία ήταν αυτή με το σαλόνι? Την είχε και η δικιά μου η γιαγιά αυτή την ανωμαλία, το είχε περιφράξει με συρματόπλεγμα και είχε σπείρει νάρκες στους καναπέδες…Κόλλησα μόλις το διάβασα, γιατί θυμάμαι η γιαγιά μου μας επέτρεπε την είσοδο στο σαλόνι, μόνο Πάσχα, Χριστούγεννα και στη γιορτή του παππού! Είδαμε και πάθαμε μέχρι να την πείσουμε ότι οι καναπέδες του σαλονιού δεν είναι διακοσμητικοί και ότι καλό είναι να τους χρησιμοποιούμαι που και πού! Τελικά αφού τύλιξε τους καναπέδες με σελοφάν και τους έβαλε καλύμματα άνοιξε τις πόρτες του σαλονιού στο κοινό. Βέβαια, μετά, κάθε φορά που καθόσουν στον καναπέ ακουγόταν ένα περίεργος ήχος από το σελοφάν, που σε έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση και κάθε φορά έπρεπε να δίνεις εξηγήσεις στους άλλους “- Όχι εγώ, το σελοφάν…..”…. Άντε γεια χαρά, τα λέμε.
Δέσποινα,
Δεν μπορώ να ανταποδώσω τις ευχές για τριήμερο – τετραήμερο γιατί εκεί δεν έχετε αργία, αλλά από εβδομάδα θα έχω «ανταπόκριση» για την εξέλιξη των εορτασμών… Πολλά φιλιά…
Κλέαρχε,
Χαίρομαι που τα λέμε κι από δω και ευχαριστώ και πάλι για τη φωτογραφία!
Μαριλένα,
Είναι μία ανάμνηση που με κάνει πάντα να χαμογελάω… Το Πέπερμιντ δεν το έχω δει αλλά μου άναψες την περιέργεια… Όσο για το «πιτσιρικοδική σου (μία λέξη)», ακόμα γελάω!!!
Theogr ο κηπουρός,
Καλώς βρεθήκαμε και πάλι κι έρχομαι το συντομότερο να σε επισκεφτώ…
Ωπ τι βλεπω ..παρελαση στο ποστ της Ασπας. Λοιπον οι μικρες οχι μονο εχουν φαν αλλα σιγουρα το εχουν ψυλλιαστει. Καλο τριημερο λοιπον και πολλα φιλια σε ολους.
Η πιο απροσδόκητη και παιδική κατάληξη σε μια σειρά από όμορφες αναμνήσεις…
να συμπληρωσω πως το σχολιο ως προς την αγαπημενη ταινια του Καπάκα, αφορα τη δικη μου ηλικία, οχι την πιτσιρικοδική σου
(μία λέξη :))
αυτό με τα σηματα Μορς με μαγεψε Ασπα μου :))
ο παππούς κι εσύ, το παλιο κασετόφωνο
(εγώ προλαβα κι αυτα με τις μπομπινες)
και τα σηματα Μορς
στο παλιο σαλόνι :))
πέπερμιντ :))
Τα παιδιά λένε και σκέπτονται απίστευτα πράγματα. Έχω μια ανάρτηση- συζήτηση που ίσως σε ενδιαφέρει. Καλό απόγευμα.
Μαρία,
Έχεις δίκαιο, πιστεύω ότι όλα τα παιδιά λένε λίγο-πολύ τις δικές τους ατάκες. Κι εμείς θα λέγαμε όταν ήμασταν μικρές, αλλά ποιος τις θυμάται να μας τις πει;
Ναι! Ζήτω οι πριγκίπισσες και οι πρίγκιπες!!!
αχ απίστευτες είναι οι μικρές…
μακάρι να ήμουν κ εγώ στις δικές μου πιο κοντά (τις ανηψιές) είμαι σιγουρη πως θα άκουγα παρόμοιες ατάκες!!
καλή επιτυχία για το ποίημα! κάτω ο κολοιοδομουσουλίνι!! ζήτω οι πριγκήπισσες και οι πρίγκηπες!
Βασίλη,
Βάζω τις μηχανές να φορτίσουν!!!
Psipsinel,
Τα κορίτσια έχουν fan club? Απίστευτο! Πολλά φιλιά…
Ανυπομονώ να τραβήξω βίντεο και φωτογραφίες τη Δευτέρα το πρωί!
ma ti glika koritsakia..kathe mera perimeno pos ke pos to epomeno post me tis atakes tous!