Mega-post: Από το “γλυκοκομείο” μας στο δικό σας

Τα κορίτσια λείπουν διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά και όλες τις ωραίες ατάκες τις απολαμβάνουν πλέον οι γονείς μου. Καμιά φορά μου μιλάνε στο τηλέφωνο όταν παίρνω — επαναλαμβάνω ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ — γιατί η ζωή είναι ωραία στις διακοπές και υπάρχουν πολύ καλύτερα πράγματα για να κάνει κάνεις τέλος πάντων!

Έχω όμως αφήσει εκκρεμότητες: Έχω ένα ολόκληρο κατεβατό από ατάκες Εβελίνας που δεν έχω προλάβει να δημοσιεύσω. Ας τις γράψω λοιπόν όλες μαζί εδώ και την επόμενη φορά που θα γράψω ατάκες όλες θα είναι καλοκαιρινές! Είναι πολλές, φτιάξτε καφέ! Πάμε: Ατάκες Εβελίνας λίγους μήνες πριν να κλείσει τα 10. (Τα 10; Τα 10; Τα 10;)

✔ Μου λέει:
“Είναι μωβ μα δεν είναι δαμάσκηνο.
Είναι μαλακό μα ούτε και βαμβάκι.
Έχει χρυσή καρδιά μα δεν είσαι εσύ.
Τι είναι; Ο γρίφος περιμένει να αποκαλυφθεί.”

(Τελικά ήταν η γιαγιά της. Φορούσε μωβ μπλούζα…)

✔ Ξεσκαρτάρουμε παιχνίδια. Όσα δεν τα παίζουν πια ή είναι για πιο μικρές ηλικίες, τα χαρίζουμε σε μικρότερα παιδάκια.
Βρίσκει ένα παιχνίδι που το έχουν πια “ξεπεράσει”.
Το κοιτάζει, μου το δίνει και μου λέει αναστενάζοντας: “Αυτό τα έβγαλε τα λεφτά του.”

✔ “Είσαι η πιο γλυκιά και παντέλεια μαμά!”

✔ Έχω βγάλει μία φωτογραφία με αμύγδαλα κι ετοιμάζομαι να την ανεβάσω στο instagram:
Ε μαμά, θες να στην κάνω εφεδίλα; (=να της βάλω εφέ;)

✔ Εξετάζοντας το λεξικό του Μπαμπινιώτη:
“Αυτός ο ‘Γ. Μπαμπινιώτης’ έχει γράψει ολόκληρο αυτό το λεξικό, ε; Μέρες θα του πήρε. Χρόνια. Θα γέρασε να γράφει. Το χέρι του θα πέθανε!”

✔ Φτιάχνουν με την Εβίτα μία ειδική ζωγραφιά με μέθοδο που τους έμαθε η δασκάλα στο σχολείο. Τσαλακώνουν χαρτί και βάζουν χρώματα εκεί που είναι οι γραμμές του τσαλακώματος. Μετά κάθονται και το θαυμάζουν: “Το καλύτερο έργο που έχουμε κάνει. Θα βγάλουμε μία περιουσία έτσι. Θα δίνουν οι πολίτες 50 ευρώ για να τα αγοράσουν! Αλλά το πρώτο μας θα το κρατήσουμε.”

✔ Εγώ: Κορίτσια σκέφτηκα κάτι καινούργιο: Θα σας βάζω κάθε μέρα, κάποιες ασκήσεις θάρρους! Και αν τις ολοκληρώνετε με επιτυχία θα κερδίζετε επιπλέον αστεράκια! (στον πίνακα επιβράβευσης)
Εβελίνα: Αν είναι να με βάζεις να τρώω τυρί, ξέχασέ το. Δεν τα θέλω τα αστεράκια! (όπως καταλάβατε η κατανάλωση του τυριού είναι άσκηση θάρρους στα μάτια της Εβελίνας. ΟΚ!)

✔ Της υπαγορεύω κάτι και γράφει. Και όλο σταματάει και μου λέει: “ΟΚ baby. ΟΚ baby!”

✔ Εβελίνα: Μαμά σήμερα τα βρήκαμε με την Δ.
Εγώ: Αλήθεια; Πώς έγινε αυτό; Εσύ χθες άλλα έλεγες.
Εβελίνα: Τελικά τα βρήκαμε γιατί μου είπε την κατάλληλη λέξη. Μου είπε “Θέλω να συμφιλιωθούμε” και επειδή είπε τη σωστή λέξη δέχθηκα.
Εγώ: Ααααα… αν πρόκειται για τη σωστή λέξη… (καλά λέει η δασκάλα της ότι πάει για φιλόλογος)

✔ Προσπαθεί να με κάνει να γελάσω:
“Είμαι ο άρχοντας της θλίψης. Και μέσα στο χέρι μου κρατάω τη σκόνη της χαράς. Και τώρα θα σου ρίξω πάνω σου!”

✔ Είχε έρθει μια φίλη της Εβίτας για παιχνίδι και όταν έφυγε το δωμάτιο ήταν άνω κάτω. Μπαίνει η Εβελίνα να κάνει επιθεώρηση και μόλις βλέπει την κατάσταση λέει: “Ανάσταση εδώ μέσα. Ανάσταση! (=ανάστατο).

✔ “Το Χριστουγενιάτικο ημερολόγιο που έχουμε είναι μέχρι τη γαλοπούλα. Όχι μέχρι να έρθει ο Άη Βασίλης.” (Δηλαδή μέχρι τις 25/12 όχι μέχρι την Πρωτοχρονιά που έρχεται ο Άη-Βασίλης)

✔ Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο:
Εβελίνα: Ωραία, στη διαδρομή θα συνεχίσω το όνειρο που είδα χθες το βράδυ.
Η αδελφή της: Ότι είσαι νίντζα;
Εβελίνα: Ναι.

✔ Είχα φτιάξει μπιφτέκια. Βλέπει το φαγητό και λέει: «Το κόκκινο κρέας είναι το χειρότερο στην πυραμίδα διατροφής.»
Και προσθέτει και η μικρή «Τα λίπη φράζουν τις αρτηρίες».

✔ Μετά από κόντρα των δύο κοριτσιών, η γιαγιά τους (μαμά μου) που ήταν μπροστά, τους λέει μια ιστορία.
Γιαγιά: Όταν ήμουν μικρή, και εγώ μάλωνα καμιά φορά με τον αδελφό μου. Και του έλεγα: δε διαβάζεις, δεν είσαι τακτικός και άλλα τέτοια. Και τον διέταζα!
Εβελίνα: Τι τον διέταζες; Να σου φέρει σόδα;
Γιαγιά: Ναι! Και τον μάλωνα και του έλεγα ότι δεν διαβάζει και άλλα τέτοια. Και μετά όταν μεγάλωσε και αποφάσισε να πάει να ζήσει για πάντα στην Αμερική, εγώ έκλαιγα.
Εβελίνα: Γιατί; Επειδή δε θα σου έφερνε πια σόδα;

(Έχει και συνέχεια) Αφού γελάσαμε, σηκώθηκα διακριτικά από το τραπέζι και πλησίασα αδιάφορα ένα μπλοκάκι για να σημειώσω το περιστατικό (γιατί όπως έχω γράψει πολλές φορές αν δεν τα γράψω, μου έφυγαν, δεν είναι καθόλου εύκολο να τα θυμηθώ μετά.)
Η Εβελίνα κατάλαβε τι πάω να κάνω: “Όχι σε μπλοκ μαμά. Στο iPad γράψε τα!
Και η Εβίτα πρόσθεσε: “ΝΑΙ! Εκεί που γράφει Σημειώσεις!”

✔ Εβελίνα: Μαμά θα μας πεις μια ιστορία;
Εγώ: Τι ιστορία;
Εβελίνα: “Έλα πες μας μια ιστορία! Αλλά κάτσε μαμά μην κουράζεσαι. Τρία, δύο, ένα.”
Κάνει πώς μου ρίχνει ένα κέρμα στο μέτωπο. Πατάει τη μύτη μου. Και λέει με τη φωνή μου: “Και τώρα θα σας πω μια ιστορία για δυο κορίτσια.”
(Με προγραμμάτισε! Με προγραμμάτισε να λέω ιστορίες και να δουλεύω με κέρμα!)

✔ Το πλυντήριο ρούχων είχε χαλάσει και έκανε φοβερό θόρυβο στο στύψιμο. Γυρνάει και του λέει: “Σιωπή ρε παιδάκι μου θα σε μακελλέψω!”

✔ Τη σκεπάζω με το σεντόνι και τη ρωτάω: “Θα διαβάσεις ή θα κοιμηθείς;”
“Θα κοιμηθώ. Θα διαβάσω με το μυαλό μου. Το κάνω κάθε βράδυ.”

✔ Εβελίνα: Δεν μπορώ να ταΐσω άλλο το τοξικό μου στομάχι.
Εγώ: Γιατί το λες τοξικό;
Εβελίνα: Γιατί ό,τι μπαίνει μέσα καταστρέφεται.

✔ Μαθαίνει ότι peach είναι ροδάκινο. Υπάρχει όμως ένα παιχνίδι με μία πριγκίπισα που λέγεται peach.
Εβελίνα: Εβίτα κακά νέα. Peach είναι ροδάκινο, άρα την πριγκίπισα την λένε ροδάκινο. Μα καλά ποιος θα ήθελε να παντρευτεί μία πριγκίπισα που τη λένε ροδάκινο;
Εβίτα: Αυτό δε βγάζει νόημα!
Εβελίνα: O Μάριο θέλει να παντρευτεί ένα ροδάκινο!

✔ Εβελίνα: Χθες ήταν Χριστούγεννα;
Εγώ: Όχι.
Εβελίνα: Τότε γιατί το επεισόδιο του Bob Σφουγγαράκη ήταν Χριστουγεννιάτικο;

✔ “Μαμά θέλουμε αδελφάκι. Αγόρι!” (Μετά το εγκληματικό μου βλέμμα αποφασίζει να χρησιμοποιήσει άλλη μέθοδο και το ρίχνει στις υποθετικές ερωτήσεις)
“Αν γεννούσες άλλο μωρό και ήταν αγόρι πώς θα το βγάζαμε;”
“Και όταν θα πηγαίναμε έκτη εκείνο πόσο θα ήταν;”
“Θα μπορούσες να προσπαθήσεις να το γεννήσεις 28 Ιανουαρίου;”
“Μαμά δε θα έκανες τίποτα εσύ! Όλα εμείς θα τα κάναμε. Εσύ μόνο πάνες θα άλλαζες, γιατί αυτό δεν το κάνουμε με τίποτα.”
Μετά γυρνάει και λέει στην Εβίτα χαμογελώντας: “Θέλω να του μάθω όλες τις βρισιές…”

✔ “Ζητήσαμε στη γιαγιά να μας πει παραμύθι με δράση, αλλά μας είπε ένα για κάτι παιδάκια που χάθηκαν. Δεν ήταν καθόλου “δραστικό”!

✔ Εβελίνα: Μαμά η Εβίτα με είπε μωρό μου.
Εγώ: Ε και λοιπόν;
Εβελίνα: Προσβάλει την προσωπικότητά μου.

✔ Οι δυο αδελφές κουβεντιάζουν:
Εβελίνα: Οι μαμάδες είναι σούπερμαν γιατί μπορούν να σκοτώσουν μέχρι και έναν δεινόσαυρο.
Εβίτα: Και μπορούν να φτιάξουν ένα τζιζκέηκ με μπανάνα και φράουλα μέσα σε 10 δευτερόλεπτα.

✔ Το laptop μου είχε κολλήσει και πάτησα το κουμπί για επανεκκίνηση
Εβελίνα: Λυπάμαι πολύ για το laptop σου… Ήταν γέρος τελικά ε;

✔ “Μα γιατί κανείς ποτέ δεν πιστεύει αυτό που ακούγεται σαν ψέμα αλλά είναι αλήθεια;”

✔ Πετάω κάτι λουλούδια που ξεράθηκαν:
Εβελίνα: Πάει πέθαναν, ε;

✔ Εβελίνα: Πότε θα φύγεις μαμά για το γυμναστήριο;
Εγώ: Όταν θα βρω τα ακουστικά μου!
Εβελίνα: Γιατί εσύ τρέχεις (στο διάδρομο) ακούγοντας;

✔ Στον μπαμπά της που κοίταζε το κινητό του: “Μπορείς να σταματήσεις για λίγο με την τεχνολογία;”

✔ Συζητάμε για το πώς να πούμε όσο πιο ευγενικά μία λειτουργία του σώματος και η Εβελίνα λέει με βεβαιότητα: “Καλύτερα να τη λέμε ‘τοξικά αέρια’.”

✔ “Σήμερα έπαιξα αμπάριζα με τα αγόρια. Μόνο εμένα από κορίτσια με αφήνουν να παίζω αμπάριζα γιατί είμαι δίκαιη, είμαι καλή στο παιχνίδι και δεν δημιουργώ ποτέ πρόβλημα.”

✔ Χωμένη μέσα στην παιδική εγκυκλοπαίδεια: “Πω πω πόσα έχω ακόμα να μάθω!”

✔ Βλέπει μια αστεία σκηνή στην τηλεόραση: “Αυτό θα πει πλάκα στις μέρες μας!” Και μετά το εξηγεί περισσότερο. “Στην εποχή σου δεν υπήρχαν τέτοιες ταινίες, ε μαμά;”

✔ Τις είχε πάρει ο ύπνος στο αυτοκίνητο. Όταν φτάσαμε, τις ξύπνησα:
Εβελίνα: Γιατί με ξύπνησες μαμά; Έβλεπα ένα τέλειο όνειρο….
Εγώ: Τι όνειρο ήταν;
Εβελίνα: Αφού δεν το είδα ολόκληρο, δε σου λέω καλύτερα. Θα σου πω όταν το συνεχίσω. Για την ώρα θα παραμείνει απόρρητο.

✔ Εγώ: Γιατί Εβελίνα δεν το έφαγες το γλυκό; Δεν σου άρεσε;
Εβελίνα: Ναι, μου άρεσε αλλά παραγλυκίστηκα. Παρακαραμελίστηκα.

✔ Εβελίνα: Το αυτοκόλλητα με τι “ι” γράφεται μαμά;
Εγώ: Με ήτα.
Εβελίνα: Μα βέβαια. Tο λέει και η λέξη αυτοκόλλΗΤΑ.

✔ Εβελίνα: Όταν γεράσεις και έχεις blog, χρησιμοποιείς την παλιά σου φωτογραφία;
Εγώ: Ό,τι θέλεις
Εβελίνα: Έτσι κι αλλιώς κάποιοι χρησιμοποιούν ψεύτικη και τώρα ε; Ένα ζωάκι για παράδειγμα

✔ Ιδέες για το πώς θα ονομάσει το blog της:

• Evelina offline (κόντρες μαμάς κόρης;)
• Evelina online και offline (το ‘σωσε)
• Ατσάλινα κουτσομπολιά στις τουαλέτες των κοριτσιών (με σκότωσε)
• Ώρα να δούμε το site της φιλόλογου
• Η Εβελίνα ξαναχτυπάει
• Το κραγιόν της ζαχαρούπολης με την Εβελίνα (όταν αρχίζει και λέει ασυνάρτητα, δεν την φτάνει κανείς!)

✔ “Μαμά μου φέρνεις καμιά πενταριά χαρτοπετσέτες σε παρακαλώ;” (κατά το δεκαπαντεριά)

✔ Μου φέρνει το βιβλίο της ιστορίας της.
Εβελίνα: Μαμά κοίτα αυτή τη φωτογραφία. Κορίτσι δεν είναι αυτό;
Εγώ: Ναι…
Εβελίνα: Δε θα το πιστέψεις μαμά αλλά δεν είναι κορίτσι! Είναι ο Απόλλωνας! Μα ποιος μπουμπουνοκέφαλος τον ζωγράφισε έτσι;

✔ Εγώ: Καλημέρα Εβελίνα! Πώς είσαι;
Εβελίνα: Yo baby yo. Καλημέρα.

✔ Μπαίνει στο σπίτι με βλέπει βαμμένη: “Γιατί είσαι ντυμένη έτσι, γυναίκα;”

✔ “Αυτήν την πίστα δε θα την παίξω εγώ. Θα την παίξει η Εβίτα γιατί είναι επαγγελματίας σε αυτό.”

✔ Παίζαμε παιχνίδι στο αυτοκίνητο που μαντεύαμε ονόματα. Είχε βάλει ένα όνομα από άλφα που εμείς δεν το βρίσκαμε με τίποτα. Τελικά ήταν το “Αλλαντίν”.

✔ Βουτάει μέσα στο πιατάκι με το καλαμπόκι με το πρόσωπο: “Είμαι χοίρος.”

✔ Είχαμε παραγγείλει μετά από πολύ καιρό πίτσα. Από τη χαρά τους που ήρθε η πίτσα, καθώς πλήρωνα τον άνθρωπο, εκείνες έκαναν χορευτικό από πίσω, αστείες φάτσες, πόζες κλπ.

Κλείνω την πόρτα και η Εβελίνα λέει: Κάναμε τον πιτσαδόρο να νιώσει ότι έχουμε γλυκοκομείο!

 

Αυτά από το “γλυκοκομείο μας”! Εύχομαι να μη σας “παραγλύκισα” ούτε να σας “παρακαραμέλισα”.  Παρ’ όλα αυτά εύχομαι να έχουμε όλοι μας μια καλή και γλυκιά εβδομάδα!

photos via: ShironekoEuro, zetson, chotda