Μην ανοιγοκλείσεις τα μάτια

Μια αγαπημένη καθημερινή μου συνήθεια κάθε βράδυ πριν να «αποσυνδεθώ» από την τεχνολογία, είναι να ανοίξω την εφαρμογή Timehop. Έχω αναφερθεί κι άλλες φορές στο Timehop, γιατί είναι από τα αγαπημένα μου app. Σου δείχνει τι είχες ανεβάσει στα social media (Facebook, twitter, instagram κλπ) την ίδια μέρα πριν από 1, 2, 3 κλπ χρόνια. Νιώθω σαν να μπαίνω σε μία χρονομηχανή. Ξαναθυμάμαι παλαιότερα κομμάτια της ζωής μου, διαβάζω άρθρα που είχα μοιραστεί τότε, βλέπω τα πράγματα που με απασχολούσαν. Είναι ένα σύντομο, καθημερινό, απολαυστικό ταξίδι στο παρελθόν.

Την Παρασκευή το βράδυ μπαίνοντας στο Timehop είδα την παρακάτω φωτογραφία που είχα ανεβάσει στο Twitter 6 χρόνια πριν.

Ήταν λοιπόν και τότε Παρασκευή, είχε 30 βαθμούς και είχαμε πάει να αγοράσουμε έπιπλα για το δωμάτιο της Εβελίνας, η οποία θα πήγαινε πρώτη Δημοτικού. Η Εβελίνα πρωτάκι… Στραβοκατάπια. Πότε πέρασαν 6 χρόνια;

Μετά έκανα scroll down ως το τέλος της σελίδας κι έφτασα κάτω-κάτω. Το δεινοσαυράκι του Timehop, που κάθε μέρα εμφανίζεται να λέει κάτι διαφορετικό, αυτή τη φορά έλεγε “Don’t blink”. Δηλαδή μην ανοιγοκλείσεις τα μάτια.

Γιατί ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα, όσο ένα ανοιγοκλείσιμο ματιών.

Ανοιγοκλείνεις τα μάτια και από παιδί που ήσουν, βρίσκεσαι να έχεις πλέον τα δικά σου παιδιά.
Ανοιγοκλείνεις τα μάτια και το παιδί σου από Πρωτάκι, ετοιμάζεται να μπει στην εφηβεία.
Ανοιγοκλείνεις τα μάτια και το ημερολόγιο δείχνει 2015.

Το γραφείο και η βιβλιοθήκη είναι πλέον στο δωμάτιό της. Ξεχειλίζουν από βιβλία, τετράδια, σημειώσεις και αναμνήσεις έξι χρόνων. Η Εβελίνα όμως δεν είναι το ίδιο παιδί. Μεγάλωσε. Τεντώθηκε. Αναπτύχθηκε. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το πόσο πολύ έχει αλλάξει από τότε.

Παράλληλα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το πόσο έχω αλλάξει και εγώ από εκείνη την ημέρα. Είμαι μια εντελώς διαφορετική Άσπα. Και χαίρομαι για αυτό! Μπορεί να μην έχουν έρθει όλα στη ζωή όπως τα φανταζόμουν, αλλά χαίρομαι που δεν έχουν μείνει στάσιμα. Γιατί δηλαδή να πρέπει τα παιδιά να αλλάζουν, αλλά εμείς να παραμένουν οι ίδιοι; Μεγαλώνουν τα παιδιά μας, μεγαλώνουμε κι εμείς. Αλλάζουμε – κι ελπίζω πάντα – προς το καλύτερο.

2015 λοιπόν. Η Εβελίνα πρωτάκι ξανά. Έτοιμη για το νέο της ταξίδι στο Γυμνάσιο. Και εγώ δίπλα της, έτοιμη για τη δική μου επόμενη 6ετία. Ας αλλάξουμε κι άλλο. Ας αναπτυχθούμε κι άλλο. Ας ζήσουμε μια υπέροχη νέα 6ετία. Είμαι έτοιμη να ανοιγοκλείσω τα μάτια.

Photo by Cristian Bortes, Aspa Online, Timehop

Σχετικά posts:

Με αστραπιαία ταχύτητα 2011: Η χρονιά μέσα από το blog μου Η μικρή μου πηγαίνει γυμνάσιο…