Το μπουκαλάκι της αυτοεκτίμησης

Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας είναι να τα βοηθήσουμε να πιστέψουν στον εαυτό τους και να προχωρήσουν στη ζωή γεμάτα αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Το παλαιότερο post μου 50 θετικές φράσεις για να λέμε στα παιδιά μας, που ακολουθήθηκε από τις 50 ΑΚΟΜΑ θετικές φράσεις, είναι γεμάτο με θετικούς σπόρους που μπορούμε να φυτέψουμε στο μυαλό των παιδιών μας. Γιατί τα λόγια που τους λέμε είναι εξαιρετικά σημαντικά στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης τους.

Υπάρχει όμως ένα ακόμα μυστικό, που λέγεται «μπουκαλάκι της αυτοεκτίμησης».

Να πώς μίλησα πρόσφατα για το μπουκαλάκι αυτό στη μικρή μου κόρη μου την Εβίτα:

Την επόμενη μέρα από τη συναυλία της στο πιάνο, πέταγε στα σύννεφα. Ήταν ενθουσιασμένη με όλο αυτό το όνειρο που είχε ζήσει. Ένιωθε υπέροχα.

Ήμασταν οι δυο μας στο αυτοκίνητο και της είπα: «Εβίτα, θέλεις να σου πω ένα μυστικό που θα σε βοηθήσει να νιώθεις πάντα δυνατή και ασταμάτητη ό,τι και να σου συμβεί;»

«Ναι» μου απάντησε.

«Ωραία.  Κατ’ αρχάς πες μου πώς ένιωσες όταν κατέβηκες από τη σκηνή και πώς νιώθεις τώρα.»

Μου είπε ότι ένιωθε χαρούμενη, ευτυχισμένη, περήφανη για τον εαυτό της.

«Ωραία» της είπα. «Τώρα θα ήθελα να πάρεις όλα αυτά τα συναισθήματα και να προσποιηθείς ότι τα βάζεις σε ένα μικρό μπουκαλάκι. Μπορείς να το κάνεις αυτό;»

«Μπορώ» μου είπε.
«Ωραία, πάρτα και βάλτα. Τα έβαλες;»
«Τα έβαλα.»
«Κλείσε το καπάκι!»
«Το έκλεισα.»
«Ωραία. Τώρα κάθε φορά που τα πηγαίνεις τόσο καλά όσο τα πήγες χθες, θέλω να παίρνεις τα συναισθήματά σου και να τα βάζεις κι αυτά μέσα στο μπουκαλάκι σου. «Εντάξει;»
«Εντάξει».
«Και μετά αυτό το μπουκαλάκι θα είναι γεμάτο από τα θετικά σου συναισθήματα από τις νίκες σου, από τις επιτυχίες σου, από τις περήφανές σου στιγμές.

Αν ποτέ στη ζωή σου νιώσεις φοβισμένη ή αποδυναμωμένη και έχεις ανάγκη από λίγη βοήθεια για να πατήσεις γερά στα πόδια σου, θέλω να ανοίξεις το μπουκαλάκι της αυτοεκτίμησης και να εισπνεύσεις. Και να αφήσεις όλα αυτά τα συναισθήματα που έχει εκεί μέσα να σε πλημμυρίσουν. Και τότε θα θυμηθείς την αξία σου. Και θα θυμηθείς πόσο σπουδαία και δυνατή είσαι. Θα το κάνεις αυτό;»
«Θα το κάνω.»

Και η κουβέντα σταμάτησε εκεί. Κι εγώ χαμογέλασα, ελαφρά συγκινημένη. Δεν είμαστε δίπλα στα παιδιά μας 24 ώρες το 24ωρο. Δεν είμαστε μαζί τους στο σχολείο, στα πάρτυ, στις κουβέντες με τους φίλους τους, στις απογοητεύσεις και στις δυσκολίες τους. Δε μπορούμε να είμαστε πάντα δίπλα τους. Κάποτε δεν θα είμαστε δίπλα τους, έτσι κι αλλιώς.

Το μπουκαλάκι της αυτοεκτίμησης όμως, θα το έχουν πάντα μαζί τους.