Συζήτηση με την Εβελίνα κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού φαγητού…
– Μαμά σήμερα στο σχολείο μάθαμε για τον πόλεμο.
– Αλήθεια; Και τι μάθατε για τον πόλεμο;
– Τα ίδια που μάθαμε και πέρσι.
– Ναι; Τι δηλαδή;
– Ότι οι άνθρωποι σκοτώνονται και τέτοια.
– Τι άλλο;
– Ότι ο αρχηγός των Ιταλών ήταν ο Μουσουλίνι.
– Μάθατε για τον Μουσολίνι;
– Ναι! Νόμιζε ότι ήταν πολύ καμαρωτός αλλά δεν ήταν…
– Τι άλλο μάθατε;
– Γκρεμίζονται σπίτια. Δεν είναι καθόλου ωραία και όλα είναι πάρα πολύ ξερά και μαύρα και γκρι. Σκουργιάζονται όλα.
– Τι άλλο;
– Και οι Ιταλοί και οι Έλληνες σκοτώνονται.
– Τι άλλο;
– Βόνβες, σπαθιά (ξ, ξ, ξ, κάνει με το χέρι της σαν να ξιφομαχεί), όπλα.
– Άλλο;
– Βουνά. Οι Έλληνες έλεγαν ΑΕΡΑ και έτρεχαν.
Εντωμεταξύ έχω πάει κι έχω φέρει σελίδα χαρτί και γράφω για να μην τα ξεχάσω… Φυσικά το βλέπει.
– Ωραία. Τι άλλο;
– Χαζός! O Μουσολίνι! Γράψ’ το!
– Το γράφω. Άλλο;
– Χαζοί οι Γερμανοί και χαζοί οι Ιταλοί.
– Άλλο;
– Ο Μουσολίνι και αυτοί που θέλουν να μας πάρουν την Ελλάδα, Χ. (και κάνει το σήμα του Χι στον αέρα). Γράψ’ το!
– Γράφω.
– Τώρα είναι καλοί οι Ιταλοί και οι Γερμανοί, αλλά τα παλιά τα χρόνια: Χ…
– Τι άλλο;
– Ο Μουσολίνι ήταν τόσο αυστηρός. Ήθελε να πάρει την Ελλάδα. Αλλά οι Έλληνες πήραν ένα κομμάτι χαρτί και έγραψαν ΟΧΙ.
– Το έγραψα. Τι άλλο;
– Δεν υπήρχαν δουλειές, ούτε σχολεία, ούτε γραφεία, ούτε φαρμακεία, ούτε ιατρεία.
– Τι άλλο;
Χαμογελώντας διάπλατα και γλυκαίνοντας τη φωνή της…
– Μάθαμε και για την Ειρήνη!
– Τι μάθατε;
– Ότι είμαστε ελεύθεροι. Εγώ το είπα αυτό στην κυρία, το «ελεύθεροι». Δεν υπάρχει πόλεμος. Παίζουμε στην παιδική χαρά. Φυτρώνουν λουλούδια και τα κόβουμε οι Έλληνες. Δεν σκοτώνονται Έλληνες… Μπορούμε να κάνουμε τσουλήθρα γιατί δεν έχει τρύπες. Τα λουλούδια ζουν υπέροχα χωρίς πόλεμο.
– Τι άλλο;
– Ζούμε χωρίς όπλα. Και μπορούμε να κάνουμε αλογάκι στο πάρκο. Γιούπι! Και μονόζυγο και κρίκους και τραμπάλα, γράψ’ τα όλα. Τα έγραψες;
– Ναι.
– Τον πόλεμο δεν τον θυμάται κανείς πια. Υπάρχει ωραίος ήλιος, λαμπερός και καυτός. Καυτός όμως μόνο το καλοκαίρι. Αυτά μάθαμε σήμερα. Τα έγραψες;
– Τα έγραψα. Έλα να σε πάρω μία αγκαλίτσα…
…
Photo by visualpanic
καταπληκτική η Εβελίνα να χαιρεσαι ολα τα κοριτσάκια σου , πάντοτε με Υγεία Γαλήνη και πολλή πολλή Αγάπη.!!! !!!!
Αυτό για τα λουλούδια είναι από τα αγαπημένα μου…
Σε ευχαριστώ Ρένα!
από τις πιο όμορφες αναρτήσεις σου, από τις πιό όμορφες κουβεντούλες των κοριτσιών σου! Μαλακώνει καρδιές.
Ελίζα ευχαριστώ… Αυτή τη γλυκιά αίσθηση ένιωσα κι εγώ πριν από λίγο όταν την ξαναδιάβασα. Χαίρομαι που ένιωσες κι εσύ έτσι. 🙂
αχ μωρε το γλυκουλάκι..
Thanks Χαριτίνη… :))
marilia
Κάπως έτσι ναι!
Sorry, no more τρύπες! Χαχαχα…
Δηλαδή κάπως έτσι μετέφεραν και τα δικά μου την επέτειο της 28ης; :):) Και πού να βρω τρύπα να κρυφτώ, τώρα που με την ειρήνη έκλεισαν όλες; :):):):):):)
Φιλάκι σβουριχτό! Να τις χαίρεστε!!!
Gourounella,
Καλώς ήρθες! Σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά να γίνεις μαμά και να ιδρύσουμε όλες μαζί τον Σύλλογο των μπλογκο-χαζο-μαμάδων!
Αλλά αυτό για το τρίτο, τι το ήθελες βρε παιδάκι μου; Κόντεψα να πνιγώ! Αφού να φανταστείς έχω χαρίσει όλο τον εξοπλισμό, κούνιες, καροτσάκια, καρεκλάκια για να «κάψω όλες τις γέφυρες» με τις μωρουδιακές ηλικίες!!!
Ελπίζω να τα λέμε συχνά…
Διαβάζοντας σε συνειδητοποιώ ακόμη πιο πολύ πόσο πολύ θέλω να γίνω μάνα.
Να τις χαίρεσαι τις κοράκλες σου και με το καλό να κάνεις και το τρίτο!
Γουρουνίσια φιλιά!
Sofia,
Και μας κάνουν κι εμάς να γελάμε!
Μου έλειψες βρε Σοφία! Χαίρομαι που επανήλθες στην ενεργό δράση…
Καλή Κυριακή!
Cook,
Πράγματι, θα ήταν… Βέβαια εσύ σίγουρα θα έχεις κολλήσει λίγη από τη γλύκα λόγω επαγγέλματος, σωστά; 🙂
Καλή Κυριακή!
Έφτασε πάλι η 28 και στο μυαλό των παιδιών, όλα ανακατεύονται γλυκά, σαν κέικ ..
καλή Κυριακή
τι γλυκός που θα ήταν ο κόσμος αν κρατούσαμε έστω και τις μισές απο τις παιδικές μας σκεψεις…:)
Δέσποινα,
Σήμερα με ρώταγε αν τα έχω ακόμα τα χαρτιά με τις σημειώσεις για να βεβαιωθεί ότι δεν πήγε χαμένη η υπαγόρευση… Έχει πολύ πλάκα η υπόθεση… Φιλιά, καλό Σαββατοκύριακο!!!
Μα το πιο ωραιο ειναι οτι σε πηρε χαμπαρι οτι τα καταγραφεις και σε λιγο θα σου κανει και πλακιτσες. Και το λεω κι εγω. Μακαρι να μη ζησουν ποτε τετοιες καταστασεις. Φιλια και καλο Σαββατοκυριακο.
Φωτεινή,
Τι όμορφη η επισήμανσή σου ότι η κορούλα μου γνωρίζει ότι μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα… Δεν το είχα σκεφτεί από αυτή τη σκοπιά! Ελπίζω το ίδιο να συνεχίσει να ισχύει και στο μέλλον… Όλοι οι γονείς έχουμε αγωνία για αυτό το θέμα, έτσι δεν είναι; Καλό, χαρούμενο Σαββατοκύριακο!!!
είναι τόσο απλος ο κόσμος των παιδιών μας! και τόσο δύσκολο για μας που πιστευουμε πως έχουμε τις απαντήσεις στις τόσο αθώες διαπιστώσεις τους! είναι υπέροχο το συναίσθημα που βιωνει η κορούλα σου όταν γνωρίζει ότι μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα κ να σου πει με σιγουριά: γράψτο!
@Μαρία
Πώς να χωρέσει Μαρία μου, δε χωράει… Ενώ την ειρήνη την περιέγραψε με δυο λόγια: Ελευθερία, φύση, χαρά, παιχνίδι… Σταματήσαμε για λίγα λεπτά στο πάρκο μετά το σχολείο, ήταν χαρά Θεού, έβλεπα τα λουλουδάκια, τον ήλιο, τα παιδάκια να παίζουν και σκεφτόμουν έχει δίκιο η Εβελίνα, αυτή είναι η ειρήνη… Συνέχεια κάτι μαθαίνω από αυτά τα παιδιά…
Πώς να χωρέσει η έννοια του πολέμου σ’ένα παιδικό μυαλό, μου λες; Όταν γι αυτά τα παιδιά η ειρήνη, η γαλήνη, η ομορφιά, το φως, είναι οι δεδομένες τους αλήθειες;…
Καλή σου μέρα Άσπα μου και καλό σαβ/κο!
Βασίλη,
Το απόγευμα είδε και φωτογραφία του Μουσολίνι και επιβεβαίωσε τις υποψίες της για το θέμα του «καμαρωτού». Μέχρι την 28η έχουμε να λύσουμε πολλές απορίες…
Φαραώνα,
Είδες μωρέ ψυχούλα; Και η μικρή μου, ψυχούλα και αυτή, μόνο με «φτωχότελο» λεξιλόγιο… Πράγματι είμαι πολύ τυχερή μανούλα. Καλημέρα Φαραώνα μου…
Της εύχομαι να μην βιώσει ποτέ τον πόλεμο και η ψυχούλα της να παραμείνει αγνή και χαρούμενη μέσα σε μια παιδική χαρά αγάπης.
(ο Μουσολίνι νόμιζε ότι ήταν καμαρωτός – κορυφαίο!)
Αχ αυτη η Εβελινα σου!
Μου χει παρει το μυαλο Ασπα μου!
Εισαι πολυ τυχερη μανουλα.
Τι αριστουργηματα ειναι αυτα που σου λεει βρε?
Τι γλυκο παιδακι ειναι αυτο…
Δωστης ενα φιλι απο μενα.
Νασαι καλα.
καλημερααα!!!
antinetrino
Eίδες τι περίεργη που είναι η ζωή; Τώρα που είμαστε στο κλουβί της ενηλικίωσης αναπολούμε τις τσουλήθρες των παιδικών μας χρόνων, αλλά όταν ήμασταν παιδιά δεν βλέπαμε την ώρα να μεγαλώσουμε…
Είναι για γέλια και για κλάματα…
Γαμώτο γιατί βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε?Τώρα που “οι τσουλήθρες δεν έχουν τρύπες…και τα λουλούδια ζουν υπέροχα”, εμείς κλειστήκαμε μες το κλουβί της ενηλικίωσης.Σε χαιρετώ, εσένα και τα μικρά σου.
Μαριλένα,
Έχετε το ελεύθερο να το χρησιμοποιείτε όποτε θέλετε! Καλό βράδυ :))
το “Σκουργιάζονται” είναι το κορυφαίο :))
καλο βραδυ και να μου τις φιλησεις :))