Το Συγνώμη, απλά είναι ένα από τα πλέον αγαπημένα μου post στο blog, αλλά ήταν και ένα από τα δικά σας αγαπημένα. Διαβάστηκε από χιλιάδες ανθρώπους και χαίρομαι πραγματικά που τα απλά λόγια ενός παιδιού μίλησαν σε τόσους από εμάς τους μεγάλους.
Λίγους μήνες μετά ακολούθησε το Συγνώμη, χιουμοριστικά και σήμερα για να κλείσουμε την τριλογία των post με τα συγνώμη της Εβελίνας, γράφω το “Συγνώμη αλλά πεθαίνω της πείνας”.
Γενικά η Εβελίνα είναι δυναμικό κορίτσι και έχει έντονη προσωπικότητα οπότε τα διάφορα ξεσπάσματα δε λείπουν! Όταν καθίσει όμως λίγο μόνη της και ηρεμήσει διακατέχεται από την ανάγκη να βρει τρόπο να ζητήσει συγνώμη. Συνήθως αρχίζει και ζωγραφίζει ή φτιάχνει κατασκευές με πάθος – λες και η ζωή της εξαρτάται από αυτό – και έρχεται και μας τις χαρίζει ζητώντας μας έτσι συγνώμη. Ή το καλύτερό μου, γράφει σημειωματάκια!
Σας παρουσιάζω σήμερα, τρία ακόμα! Έχω σβήσει κάποια σημεία με την “ψηφιακή μου γόμα” στο photoshop γιατί είναι πιο προσωπικά αλλά κατά τα άλλα, ιδού:
1. Προς την αδελφή της: Είσαι κουλ
Συγνώμη, σε αγαπώ, είσαι κουλ. Είσαι η καλύτερη. Σε λατρεύω. Συγνώμη.
2. Προς την αδελφή της: Σημειωματάκι συγνώμης που είναι τεστ πολλαπλών επιλογών
Αν θες να είσαι καλό κορίτσι άνοιξε το σημείωμα (αυτή είναι η πρώτη επιλογή, σηκώνεις το κάλυμμα και διαβάζεις τη συνέχεια)
Αν θες να σε μισώ και να σε βρίζω.. Ε λοιπόν παράτα μας (αυτή είναι η δεύτερη επιλογή)
Να τι είναι γραμμένο κάτω από τις δύο καλυμμένες επιλογές:
1. Συγνώμη θα με συγχωρέσεις που σου μίλησα άσχημα; Κύκλωσε: α) Ναι β) Όχι
2. 1) Σε μισώ 2) Σε μισώ 3) Σε μισώ
Αποκλείεται η Εβίτα να διάλεγε το “Σε μισώ” οπότε αναγκαστικά την έβαλε προ των ευθυνών της: Με συγχωρείς παιδάκι μου που σου μίλησα άσχημα, ναι ή όχι; Λέγε!!!
3. Προς εμένα: Πεθαίνω της πείνας
Συγνώμη μαμά! Ξέρω ότι δεν έπρεπε να σου μιλήσω άσχημα. Ξέρω ότι δεν αξίζω πίτσα αλλά πεθαίνω της πείνας.
Και διευκρίνηση: Μιλάμε για ένα παιδί που ποτέ δεν πεθαίνει της πείνας. Είναι απόλυτα ευχαριστημένη με μία απλή και ταπεινή ψητή μύγα (περισσότερα εδώ).
Ε λοιπόν δεκτή η συγνώμη! Και πίτσα για όλους για να πάνε τα φαρμάκια κάτω!
Τα λατρεύω τα κορίτσια σου!
:)))
Σε ευχαριστούμε και μαμά και κορίτσια!
Τι πλάκα!!!Αχ γλυκιά μου στο δεύτερο σημείωμα τη νιώθω τόσο πολύ…Αυτό σε μισώ χ3!!! θέλω να το φωνάξω δυνατά!!! Να είσαι καλά χαρούμενη μαμά!! Σε ευχαριστούμε για όλα!! Για όλα…θα τα πούμε καλύτερα όταν καταλαγιάσει όλο αυτό!!
Θα καταλαγιάσει….Το ευχαριστούμε είναι αμοιβαίο! 🙂
μπραβο στα παιδια σας. να τα χαιρεστε!!!
Ευχαριστώ πολύ! 🙂
αχχχχααααχχχχχααααα ακόμα γελάω…Τέλεια τα κορίτσια σου!!
Ευχαριστώ Ελπίδα!
Τι υπέροχα μυαλουδάκια που έχουν!! και.. το ανέκδοτο με τις βρυσιές, το ξέρετε;
Ποιο; Για πες!
Είναι λίγο κρύο και δεν είναι για γραπτό γιατί φανερώνεται, αλλά πάει κάπως έτσι…
Κάποιος πιάνει έναν κλέφτη και των ρωτάει:
-πες μου, θες να σε αρχίσω στις κλωτσιές ή στις βρισιές;
-στις βρισιές φυσικά, λέει ο κλέφτης, οπότε παίρνει ο άλλος μια βρύση και ξεκινά…
Χαχαχα… Δεν το ήξερα! Καλό!
αχαχχαχαχααχα!!! απιστευτη ειναι!!! μα δεν πεθαινεις στα γελια???
Η αλήθεια είναι ότι το “πεθαίνω της πείνας” με αποτελείωσε. Χαχαχα…