– Μαμά, χλειάζονται κόψιμο τα δαχτυλάκια μου (=τα νυχάκια μου) – Δεν το έκανα εγώ μαμά… Το έκανε ο Φούφουτος! – Μαμά, είσαι cool; – Μαμά, χλειάζομαι ένα λαστίχι (=λάστιχο) – Ώχ μαμά, στλουμφοκατάπια! (=στρουμφοκατάπια δηλαδή στραβοκατάπια) – Μαμά, πώς με χτένισες έτσι; Είμαι ΕΜΟ! Ανεβαίνοντας τις σκάλες, λαχανιασμένη: – Βάλτε κουλάγιο κολίτσια (=κουράγιο […]

Μπαίνω στο δωμάτιο της Εβίτας και τι να δω; Δύο κόκκινες μολυβιές στον φρεσκοβαμμένο – επαναλαμβάνω, φρεσκοβαμμένο – της τοίχο. – Εβίτα, έρχεσαι λίγο σε παρακαλώ; – Ναι μαμά! – Τι είναι αυτό; – (Σοβαρεύει απότομα) Κόκκινο μολύβι… Δοκιμάζαμε να δούμε πώς φαίνεται το χλώμα… (=χρώμα) – (Από μέσα μου: Είπε «δοκιμάζαμε». Το έκανε μαζί […]

Μαμά: “Εβίτα, πάλι έξυσες τα σπυράκια σου;” Εβίτα: ” Όχι…” Μαμά: ” Για να διαβάσω τα ματάκια σου… Για να δω τι λένε…” Εβίτα (δείχνοντας τα μάτια της): “Τα ματάκια λένε: Τα σπυλάκια ξύνονται μόνα τους.” Μαμά: “Εβίτα, τώρα πρέπει να δοκιμάσεις λίγο κοτοπουλάκι.” Εβίτα (με προσποιητή υπακοή): “Ναι, μητέλα (μητέρα).” Mαμά: “Έλα καμάρι μου…” […]