Μια μέρα πριν να ανοίξουν τα σχολεία, έγραψα ένα post για το χείμαρρο των σκέψεων που στριφογύριζε εκείνη την ημέρα στο μυαλό μου.
Μεταξύ των σκέψεων υπήρχε και η σκέψη: «Θα με αφήσουν να τις φωτογραφίσω αύριο πρώτη μέρα;»
Γράφω εδώ και χρόνια για τη συνήθεια που έχουμε να φωτογραφιζόμαστε με τις πινακίδες που γράφουν την τάξη του κάθε παιδιού. Πέρσι όμως την ώρα της φωτογράφισης η Εβελίνα μου είχε πει «Ίσως να είμαστε τα μοναδικά παιδιά που κάθονται και κρατάνε πινακίδες και οι γονείς τους τα φωτογραφίζουν». Και παρ’ όλο που στη συνέχεια είχε ακολουθήσει ένας αστείος διάλογος (τον οποίον μπορείτε να διαβάσετε εδώ) το είχα πιάσει το μήνυμα. Τη συνήθεια της φωτογράφισης με τις πινακίδες πιθανόν να ήταν έτοιμες να την αποχωριστούν φέτος… Πιθανόν και όχι. Δεν τις είχα ρωτήσει μέχρι τη τελευταία στιγμή.
Τη συνήθεια που σε καμία περίπτωση δεν αποχωρίζονται βέβαια είναι να πηγαίνουμε για μεξικάνικο μια μέρα πριν να ανοίξουν τα σχολεία.
Στην επιστροφή από το μεξικάνικο τις ρώτησα: «Λοιπόν κορίτσια; Θα βγάλουμε αύριο την καθιερωμένη φωτογραφία με τις πινακίδες; Ή δε θέλετε φέτος;»
«Θα τη βγάλουμε!» μου λένε.
«Σίγουρα; Γιατί πέρσι μου γκρινιάζατε!»
«Σίγουρα! Θα τη βγάλουμε!»
Χαρά εγώ! Φτάνουμε σπίτι (ήταν περασμένη η ώρα) και βάζω να τυπώσω τις πινακίδες. Και τι να δω;
Το μελάνι του εκτυπωτή είχε τελειώσει!
ΓΚΡΡΡΡΡΡ!
Πώς την πάτησα έτσι; Εγώ που γράφω εδώ και χρόνια για τη φωτογράφιση της πρώτης μέρας, εγώ που έχω ανεβάσει στο blog μου τις πινακίδες για εκτύπωση, εγώ που συμπεριέλαβα την ιδέα για τη φωτογράφιση της πρώτης μέρας ακόμα και στο e-book μου, είχα ξεμείνει από πινακίδες. Και είμαι άνθρωπος που δίνει σημασία στα διαδικαστικά και στα οργανωτικά. Θα μπορούσα άνετα να αφήσω αυτή τη μικρολεπτομέρεια να μου χαλάσει τη διάθεση.
Παρ’ όλα αυτά επέλεξα να μην το κάνω. Αποφάσισα να μην καθίσω «να κλάψω πάνω από το χυμένο γάλα» που λέει και ο Αγγλικός ιδιωματισμός. Κι έτσι είπα στα κορίτσια: «Κορίτσια, φέτος τη φωτογράφιση της πρώτης μέρας (ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ), θα την κάνουμε τη δεύτερη μέρα».
Έτσι κι έγινε. Την επόμενη πήγα και πήρα μελάνι και τη μεθεπόμενη: smile και κλικ! Έκτη και Δευτέρα!
Αναποδιές συμβαίνουν. Ας μην καθόμαστε να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα. Ή το τελειωμένο μελάνι.
Κάντε κλικ ΕΔΩ ή στο παρακάτω κουμπί και θα σας στείλω ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου Επιστροφή στα Σχολεία: Πλήρης Οδηγός για γονείς, στη στιγμή!
Μας συνεβει ακριβώς το ίδιο. Το τυπωσα ομως το προηγουμενο βραδυ και καθομουν και ζωγραφιζα με μαρκαδορο τα γραμματα!
Χαχα… Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν, μπράβο Αντιγόνη.
Καλή σχολική χρονιά! 🙂