Αν είχατε διαβάσει το πρόσφατο post μου Oh mon Dieu! Τα Γαλλικά δεν έχουν ελπίδα! θα θυμάστε ότι η Εβελίνα είχε αποφασίσει του χρόνου στο σχολείο να μάθει Γερμανικά και όχι Γαλλικά και ο λόγος ήταν ότι ήθελε και καλά να πάει στη Γερμανία και να συναντήσει “αυτή τη χαζή τη Μέρκελ” και να της τα πει ένα χεράκι.
Δεν μπορώ να πω ότι εφάρμοσα το αρχικό μου σχέδιο να της μιλάω για τις ομορφιές της Γαλλίας κάθε μέρα, αλλά το βιντεάκι της Betty στο Παρίσι της το έδειξα! Τα ακριβή της λόγια όταν τελείωσε το βίντεο ήταν: «Ωραίο είναι το Παρίσι. Η Εβίτα ας μάθει Γαλλικά.» (Δεν υπήρχε ελπίδα λέμε!)
Την Τρίτη που πήγα να την πάρω από το σχολείο, την είδα να βγαίνει με χαμόγελα κρατώντας στα χέρια της 2-3 μπαλόνια. Πλησίασε το αυτοκίνητο και μου είπε: «Θα μάθω Γαλλικά!» «Τι έγινε Εβελίνα; τη ρωτάω. «Τι νέα είναι αυτά; Τι είναι αυτά τα μπαλόνια;»
«Ήρθε η κυρία των Γαλλικών και μας τα έκανε δώρο» είπε. «Αποφασίζω Γαλλικά. Και ξέρεις κάτι; Θα υπάρχουν και οι δύο γλώσσες του χρόνου τελικά, όχι μόνο η μία, και θα μπορούμε να κάνουμε όποια από τις δύο θέλουμε!»
«Φανταστικά νέα! Και τι συζητήσατε με την κυρία;»
«Όχι και πολλά, αλλά γνωριστήκαμε, μιλήσαμε για τις Γαλλικές λέξεις που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα στην Ελληνική γλώσσα και μας έδωσε και τα μπαλόνια! Εγώ θα μάθω Γαλλικά. Τώρα το αποφάσισα.»
Το βράδυ μου έφερε να υπογράψω το χαρτί για τη γλώσσα της επιλογής της το οποίο το είχε ήδη συμπληρώσει, μόνο η υπογραφή έλειπε. Δεν ξέρω τι από όλα είχε την επηρέασε περισσότερο, αλλά πιστεύω ότι καθοριστική σημασία είχε ότι γνώρισε τη δασκάλα των Γαλλικών. Προφανώς τη συμπάθησε και έγινε το κλικ. Και πόσο έξυπνη ιδέα τα μπαλόνια! Μπαλόνια = χαρά, ξεγνοιασιά, διασκέδαση! Ήξερε επίσης ότι θα χαρώ με την απόφασή της για τα Γαλλικά αλλά θέλω να ελπίζω ότι δεν ήταν αυτός ο λόγος που την έκανε να το αποφασίσει. Οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να είμαστε αποδεκτοί και αγαπητοί και ζούμε συχνά τη ζωή μας παίρνοντας αποφάσεις που ευχαριστούν τους άλλους και όχι τον εαυτό μας και αυτό είναι λάθος. Πολλές φορές για να μη στεναχωρήσουμε τους γονείς μας, τους αγαπημένους μας, τον περίγυρο, παίρνουμε αποφάσεις για εκείνους και όχι για τον εαυτό μας. Αυτή τη φορά η Εβελίνα αποφάσισε αυτό που θα αποφάσιζα εγώ, αλλά να δω τώρα ποιος θα πάει τώρα να τραβήξει το αυτί της Μέρκελ…
Το θέμα είναι ότι αποφασίστηκε! Παρίσι σου ερχόμαστε και θα μιλάμε Γαλλικά!
Κατερίνα, αυτό ακριβώς επισήμανα κι εγώ σε ένα άλλο σχόλιο. Το να πρέπει οι καθηγητές να πείσουν παιδιά προκειμένου να κρατήσουν τη δουλειά τους είναι ανήκουστο. Το σύστημα χωλαίνει και σε αυτό το σημείο.
ουφ, μάλλον χάθηκε το πρώτο σχόλιο που έκανα!!! Πάμε πάλι:
Μου έκανε εντύπωση λοιπόν που και στο δικό μας σχολείο που διδάσκονται και οι δύο γλώσσες και είναι και δημόσιο, έγινε διαφήμιση των γερμανικών από την δασκάλα!! Στο σπίτι πάντως ούτε εγώ (που συμπαθώ και ξέρω, κάπως, τα γερμανικά) ούτε ο άντρας μου (που μιλάει και γαλλικά και γερμανικά κ.α…) δεν μπορούσαμε να την βοηθήσουμε στην επιλογή της καθώς βρίσκαμε λόγους και για την μια γλώσσα αλλά και για την άλλη! Τελικά παρ΄ όλη την διαφήμιση και την δική μου προτίμηση, διάλεξε τα γαλλικά, που διάλεξαν οι φίλες της και μου φαίνεται είναι και πιο δημοφιλής στα κορίτσια!!!
Ειρήνη πάει πέρασε η μπογιά μας. Ό,τι πουν οι φίλες! χαχα…
Με το καλό να ξεκινήσουν τα Γαλλικά λοιπόν!
Εγώ θα καταθέσω ένα προβληματισμό μου. Στο σπίτι γνωρίζουμε και τις 2 γλώσσες που μπορεί να διαλέξει η κόρη μου. Ο μπαμπάς της γνωρίζει Γαλλικά και εγώ Γερμανικά. Αυτό το γεγονός μαζί με κάποια άλλα συντέλεσαν στο να μη θέλουμε να την επηρεάσουμε ούτε στο ελάχιστο. Η επιλογή είναι καθαρά δική σου, της είπα.
Στην αρχή έλεγε Γαλλικά , κυρίως για να είναι μαζί με 2 φίλες της. Κάποια στιγμή πριν από λίγες μέρες το άλλαξε και είπε ότι θέλει Γερμανικά. Φυσικά με ξάφνιασε – αν και θα ήθελα να μάθει Γερμανικά – και ζήτησα να μου το εξηγήσει. Μου απάντησε ότι πέρασαν πολύ ωραία την ώρα των Γερμανικών παίζοντας παιχνίδια κτλ.
Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: Γιατί πρέπει να γίνεται τέτοιος πόλεμος ανάμεσα στις 2 γλώσσες; Η επιλογή της γλώσσας από 9χρονα παιδιά δεν θα έπρεπε να γίνεται προϊόν μαρκετινγκ!!! Το μπαλόνι μου κακοφάνηκε. Θα μου άρεζε να το έδινε η κυρία την πρώτη μέρα του μαθήματος για να καλωσορίσει τους μαθητές, όχι όμως να το χρησιμοποιήσει ως κολπάκι.
Με ενόχλησε αφάνταστα η όλη προσπάθεια που έγινε φέτος στο σχολείο μας (και γνωρίζω ότι το ίδιο γίνεται παντού, απλά φέτος το βίωσα από τη πλευρά του γονιού) για το ποιος θα “κερδίσει” ποιο πολλά παιδιά. Και τα ενημερωτικά φυλλάδια;;; Άντε το ένα ήταν απλή φωτοτυπία… Το άλλο ήταν λες και έβλεπες διαφημιστικό φυλλάδιο φροντιστηρίου. Με σκιτσάκια, πινεζούλες, μπλοκάκια να κρέμονται δεξιά αριστερά και άλλα γραφιστικά κόλπα για να τραβήξει την προσοχή.
Για να μην μακρυγορώ, με ενοχλεί να αντιμετωπίζονται τα παιδιά ΜΑΣ ως πελάτες, γιατί είναι ΠΑΙΔΙΑ. Είναι αθώα, είναι μικρά, είναι αθωράκιστα και φυσικά πέφτουν εύκολα θύματα μιας κατά της προσωπικής μου γνώμης διαφημιστικής καμπάνιας!!!! Γιατί δεν πρόκειται για ενημέρωση αλλά διαφήμιση! Πάω στοίχημα ότι αν ερχόταν ένας τύπος που μιλούσε την πιο σπάνια, την πιο άχρηστη και την πιο άχαρη γλώσσα του κόσμου και μοίραζε παγωτά, ΟΛΑ τα παιδιά θα διάλεγαν τη δική του γλώσσα!! Δε συμφωνείτε;
Συμφωνώ απόλυτα με τον προβληματισμό σου. Δεν είχα ιδέα για το τι συμβαίνει με τις “διαμάχες” μέχρι που πριν από καμία 10αριά μέρες τέθηκε το θέμα και σε εμάς.
Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου έγκειται στο ότι λένε στους γονείς και στα παιδιά να ψηφίσουν τη γλώσσα της επιλογής τους και η γλώσσα που θα κερδίσει θα είναι εκείνη που θα κάνουν όλα τα παιδιά τις επόμενες χρονιές. Αυτό δεν είναι λογικό.
Θα έπρεπε να υπάρχουν και οι δύο γλώσσες (για να μην πω και ιταλικά, ισπανικά κλπ κλπ) και ο καθένας να επιλέξει τη γλώσσα που θέλει. Όταν ένα παιδί θέλει να πάει Ιατρική και ένα άλλο να γίνει φιλόλογος, δεν κάθονται τα παιδιά ή οι γονείς να μειώνουν οι μεν τις επιλογές των δε. Αλλά αν αναγκαστικά θα πήγαιναν όλοι Ιατρική ή όλοι Φιλοσοφική μπορεί να γινόταν το ίδιο πράγμα.
Δηλαδή η έλλειψη χρημάτων ή καθηγητών ή οι γενικότερες ελλείψεις του συστήματος φέρνουν όλο αυτό το ανακάτεμα το οποίο είναι απαράδεκτο.
Τελικά απ’ ότι μόλις έμαθα στο δικό μας σχολείο θα υπάρχουν και οι δύο γλώσσες και ο καθένας κάνει την επιλογή του. Ελπίζω το ίδιο να συμβεί παντού. Σε αυτή την περίπτωση (που το κάθε παιδί θα μπορεί να διαλέξει τη γλώσσα της επιλογής του ανεξάρτητα από το διπλανό του) δε θα μου έκανε άσχημη εντύπωση οι δύο πλευρές να προσπαθούν να κερδίσουν την προτίμηση των παιδιών με θεμιτούς τρόπους. Αλλά και πάλι δεν έχω μεγάλη πείρα πάνω στο θέμα. Εμείς το βιώσαμε από τη light και χιουμοριστική του μορφή. Εμείς δεν έχουμε πάρει φυλλάδια και τέτοια. Τι ακριβώς ήταν;
Όπως και να έχει είναι σπουδαίο που τα συζητάμε όλα αυτά εδώ. Το σύστημα με τις γλώσσες κάπου χωλαίνει και εύχομαι να γίνει αντιληπτό από τους υπεύθυνους και να δοθεί λύση.
(Εννοείται ότι θα διάλεγαν τη γλώσσα που δίνει τα παγωτά! χαχα)
Όμορφο πολύ το βίντεακι!!! Πόσο μάλλον μόνο μερικές μέρες πριν το επισκεφθώ…:)
Για να δούμε…
Αααα… Καλά να περάσεις! Να ξαναπεράσεις από εδώ να μας πεις εντυπώσεις! 🙂
Ασπα μου, ήταν πραγματικά υπέροχο το Παρίσι! 12 ώρες ήμουν στο δρόμο καθημερινα, και παρ’όλα αυτά δεν το γύρισα όλο. Πήγα όμως στα βασικότερα! Δεν κατάφερα να πάω disneyland, και Βερσαλίες, παρόλα αυτά! Πηγα απο τα υπόλοιπα σχεδόν παντού!
Α τι ωραία…
Με το καλό να ξαναπάς. Χάρηκα πολύ που πέρασες και έγραψες τα νεώτερα! :))
Quelle surprise! Δεν το ήξερα ότι μιλάς Γαλλικά. 🙂
Jeune Eveline te remercie!
Φαντάσου εγώ τα ξεκίνησα στο δημοτικό από ζήλεια (ζήλεψα που καμαρώνανε 2 φίλες μου), έκανα μαθήματα, έδωσα και εξετάσεις και τελείωσα τελικά γαλλικό σχολείο! Είναι πανέμορφη γλώσσα, με πλούσια πλούσια γραμματική..χεχε!
Είδες το παιδί; Ήθελε το χρόνο της και να ήταν η επιλογή δική της!
Τι λες…. Δεν το ήξερα αυτό για σένα…
Ναι, ναι τη θυμάμαι τη γραμματική! Και θα κάνω ένα φρεσκάρισμα τώρα με την Εβελίνα! :)))
Ποτε δεν καταλαβα πωs τα καταφερνουν οι καθηγητριεs των Γαλλικων. Τωρα κατι αρχισα να αντιλαμβανομαι.
Πάντως η συγκεκριμένη δασκάλα την κέρδισε και με το παραπάνω!
Eιναι σημαντικο να σου κανει και η δασκαλα το κλικ!!πολυ ωραιο το βιντεακι(τι ειναι;απο ταινια;),θελω να ξαναπαω Παρισι….κι ας μην ξερω γαλλικα!!!
Το βιντεάκι το έχει φτιάξει μία μαμά blogger που παρακολουθώ εδώ και χρόνια και η Betty είναι η κόρη της. Δεν πρόκειται φυσικά για ερασιτεχνική δουλειά συνεργάζεται με επαγγελματίες στο χώρο των βίντεο. Δεν είναι υπέροχο;
Εύχομαι να πας Παρίσι και πάλι σύντομα Αλεξάνδρα!
Vers la france! (τι θυμήθηκα! 🙂 )
Ε ναι… Τι θυμήθηκες… 😉
κάτι η δασκάλα με το έξυπνο marketing, κάτι που θέλουμε να είμαστε σαν τις μαμάδες μας, ε! δεν ήθελε και πολύ…!
🙂 🙂