Οι δυο μας με την κόρη μου για ψώνια. Απόλαυση!

Πάντα το διασκεδάζω όταν βγαίνω με τα κορίτσια για ψώνια, αλλά αυτή τη φορά βγήκαμε μόνες μας με την Εβελίνα, για να πάρουμε το δώρο της γιορτής της.  Και όπως πάντα όταν  περνάω ξεχωριστό χρόνο είτε με τη μία είτε με την άλλη, έχει ιδιαίτερη αξία.

Θυμάμαι την τελευταία φορά που είχαμε βγει μόνες μας που έκανε σαν μεθυσμένη από τη χαρά της. Αλλά και την τελευταία φορά που μείναμε μόνες στο σπίτι…  Ήταν κοντά στα Χριστούγεννα και για να το γιορτάσουμε που μείναμε οι δυο μας σκεφτήκαμε να διοργανώσουμε κάτι σπέσιαλ: πικ νικ δίπλα από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο! Στρώσαμε τραπεζομάντηλο, φάγαμε στο πάτωμα και αφού τελειώσαμε ξαπλώσαμε κάτω από το δέντρο και βλέπαμε τα φωτάκια να αναβοσβήνουν. Και ήταν τέλεια! Βέβαια κάποια στιγμή δεν άντεξε και την είπε την ατάκα της: “Είναι γελοίο όλο αυτό ε;” και ξεκαρδίστηκε. Γιατί ήξερε ότι κάνουμε κάτι απόλυτα “παράλογο” κι ας είναι τόσο διασκεδαστικό!

Φτάνουμε λοιπόν στην έξοδο για ψώνια της προηγούμενης εβδομάδας:

✰ Λίγο πριν να ξεκινήσουμε
– Εβελίνα πριν να φύγουμε τι δώρο αποφάσισες τελικά για τη γιορτή σου;
Μου λέει.
– Σίγουρα;
– Μα ποιον κοροϊδεύω; Αφού το άλλο θέλω!

✰ Κατευθυνόμαστε προς το κατάστημα που θα ψάχναμε για το δώρο. Της εξηγώ ότι το παιχνίδι που θέλει, δεν υπάρχει σε όλα τα καταστήματα αλλά θα προσπαθήσουμε να το βρούμε σε ένα συγκεκριμένο. Εκείνη όμως δε θυμάται ποιο είναι αυτό το συγκεκριμένο κατάστημα που της εξηγώ και αγωνιά. Μόλις τελικά το αντικρίζει λέει:
“Είχες δίκιο! Εδώ ήταν! Νόμιζα ότι ήταν η παλιά γνωστή δικαιολογία…”

✰ Πληρώνουμε και η ταμίας μου λέει: “Θα σας χρωστάω ένα λεπτό.” Τι ήθελε να το πει; Η Εβελίνα αρχίζει να αναλύει. Θέλει να καταλάβει γιατί συμβαίνει αυτό και τι σημαίνει για εμάς: Μας κλέβουν; Δηλαδή θα περάσουμε να το πάρουμε άλλη φορά το λεπτό; Γιατί αφήνω την κοπέλα να μου χρωστάει; Εγώ της μαθαίνω της ίδιας να μη χρωστάει και να μην αφήνει τους άλλους να της χρωστάνε. Άρα πώς μου φαίνεται που τώρα θα μας χρωστάνε ένα λεπτό;
Της εξηγώ λοιπόν ότι καμιά φορά συμβαίνει αυτό, να μην έχει η ταμίας να δώσει ρέστα. Ότι δε συμφωνώ, γιατί ακόμα και το λεπτό έχει την αξία του και ότι κανονικά η επιχείρηση θα έπρεπε να έχει φροντίσει ώστε να έχει ρέστα. Αλλά τέλος πάντων αφού δεν είχε ΟΚ δεν πειράζει, αρκεί τουλάχιστον να μου το πει – όπως και έγινε – γιατί αυτό δείχνει ότι δεν υποτιμά την αξία του νομίσματος.
Το σκέφτεται για λίγα δευτερόλεπτα και μετά με ρωτάει:
“Και γιατί δε σου έδινε δίλεπτο και να της δώσεις εσύ ρέστα;”

✰ Της λέω: “Πάμε τώρα για φαγητό;”
Και απαντάει: “Ναι πάμε τώρα που η πείνα μου είναι μεσαία, πριν να γίνει τεράστια!”

 Κατά τη διάρκεια του φαγητού
✰ Σόρρυ που μιλάω συνέχεια μαμά. Αλλά όπως ξέρεις μία από τις αγαπημένες μου ασχολίες είναι να μιλάω. Εσένα ποια είναι μία από τις αγαπημένες σου ασχολίες μαμά; Α ναι ξέρω να γράφεις στο blog σου.

✰ Μαμά ξέρεις γιατί την προηγούμενη φορά είχα πάρει 19 στα 20 στα Αγγλικά; Γιατί καμιά φορά το χέρι μου κουνιέται από μόνο του κατά λάθος και κυκλώνω λάθος απάντηση!

✰ Προσπαθεί να λύσει τις απορίες της για τους δότες οργάνων (το έμαθαν πρόσφατα στο σχολείο). Ξέρει ότι είχα κάνει εγχείρηση στο γόνατο όταν ήμουν αθλήτρια, λόγω ρήξης χιαστού. “Δηλαδή εσύ μαμά πήρες λάστιχο (=σύνδεσμο) από κάποιον που πέθανε;”

✰ Μαμά, όταν πήγαμε εκδρομή και ήμασταν στο πούλμαν, χαιρετούσαμε από το παράθυρο τους πολίτες!

✰ Εγώ: Δε μου είπες τελικά Εβελίνα. Πόσα παιδιά θέλεις;
Εβελίνα: Δύο και να είναι δίδυμα. Αλλά όχι όχι, καλύτερα όχι δίδυμα. Πονάει!

✰ Εγώ: Εβελίνα είμαι πολύ περήφανη για σένα. Να το ξέρεις. Ξέρεις μόνο ποιο είναι αυτό που θα ήθελα να αλλάξεις…
Εβελίνα: Ναι, ναι ξέρω!
Εγώ: Γιατί αλλιώς νιώθω ότι δεν είμαι καλή μαμά.
Εβελίνα: Μα μαμά δε φταις εσύ. Εσύ είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου. Εγώ φταίω που βαριέμαι να υπακούω εντολές.

✰ Μπαίνουμε σε κατάστημα με ηλεκτρονικά. Περνάμε από τα video-games, τα χαζεύουμε, παίζει λίγο, μετά πληρώνουμε ένα μελάνι εκτυπωτή και κατευθυνόμαστε προς την έξοδο.
Εβελίνα: Μαμά, θα περάσουμε πριν να φύγουμε να δούμε και το δικό σου το πράγμα;
Εγώ: Τι εννοείς; Από ποιο να περάσουμε;
Εβελίνα: Από το iPad μαμά!

✰ Μπαίνουμε σε ένα κατάστημα και βλέπει μια τεράστια βαλίτσα με ροδάκια. Την πιάνει από το χερούλι, την τσουλάει και λέει: “Και τώρα μπορώ να ταξιδέψω στη Γροιλανδία!”

✰ Πηγαίνουμε στην τουαλέτα
– Να κάνω μια ερώτηση; Γιατί βάζουν μουσική στην τουαλέτα;

✰ Περνάμε από το κατάστημα Adidas. Το διαβάζει: A-di-das. Θα μπορούσε να λέει E-vi-tas. Evitas, ωραίο! Evitas θα έπρεπε να λένε την εταιρεία σου μαμά και η Εβίτα να είναι η βασίλισσα!

✰ Στην επιστροφή προς το σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο.
Μπορείς τώρα να ανοίξεις τη φωνή του ραδιοφώνου για να μη μιλάμε; (όλοι εξαντλούνται κάποτε!)

✰ Φτάνουμε στο σπίτι. Η Εβίτα βλέπει την αδελφή της και τρέχει στην αγκαλιά της οπότε η Εβελίνα γυρνάει και λέει:  “Μαμά την Εβίτα την έχει πιάσει υπεργλυκουλίτιδα. Σώσε με μαμά!”

photo by Eddie Van 3000