Κάθε φορά που έρχεται η παγκόσμια μέρα κατά του bullying το internet βουλιάζει από τα posts σχετικά με το θέμα. Φέτος παρατήρησα ότι το ενδιαφέρον ήταν μεγαλύτερο από ποτέ. Επειδή εκείνες τις μέρες κάποιος αναδημοσίευσε και πάλι το post μου σχετικά με τα εκτάκια που υιοθετούν πρωτάκια, διαβάστηκε από ένα ακόμα μεγαλύτερο κύμα ανθρώπων απ’ ό,τι την πρώτη φορά. Ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενη που επιτέλους ωριμάσαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε για λύσεις.
Πέρασαν κάποιοι μήνες και οι πολιτικές εξελίξεις μας έχουν σήμερα φέρει μπροστά σε ένα πολύ σκληρό ερώτημα. Όλοι αγωνιούμε για το μέλλον της χώρας μας. Υπάρχει πίεση και άγχος. Κι πώς αντιδρούμε υπό το βάρος αυτής της πίεσης; Δυστυχώς χάνουμε τον έλεγχο και αρχίζουμε να επιδιδόμαστε σε bullying. Cyber-bullying.
Μπορεί να υπερβάλω που το συγκρίνω με το bullying, μπορεί και όχι. Ας σταθούμε όμως στην ουσία. Στα site που επισκέπτομαι αυτές τις μέρες έχω πετύχει χυδαία σχόλια. Έχω μάθει λέξεις που δεν ήξερα ότι υπήρχαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνομαι μάρτυρας αυτής της εικόνας. Στο twitter είμαι 7 σχεδόν χρόνια και πάντα πριν τις εκλογές ξεκινάει ένα παιχνίδι αδιάκοπων λεκτικών επιθέσεων. Είναι τόσο κουραστικό να παρακολουθείς ανθρώπους να τσακώνονται με μη-πολιτισμένο τρόπο, που κάποιες φορές ξεχνάω εντελώς τις λίστες μου με τα Ελληνικά tweets και παρακολουθώ μόνο τα εκτός.
Φέτος στο παιχνίδι των διαδικτυακών καυγάδων έχει μπει έντονα και το facebook. Το facebook που για τους περισσότερους χρήστες είναι ένας χώρος χαλάρωσης και διασκέδασης, αλλά αυτές τις μέρες έχει μεταμορφωθεί σε αρένα. Γιατί υπάρχουν δεκάδες χρήστες που κάθονται “κρυμμένοι πίσω από την κολώνα” και μόλις εντοπίσουν κάποιον που εκφράζει άποψη διαφορετική από τη δική του, του ορμάνε. Συχνά βάζουν στο παιχνίδι ακόμα και όσους δε θέλουν να συμμετάσχουν στις αντιπαραθέσεις. Ας πούμε δηλαδή ότι έχεις επιλέξει να μην πάρεις θέση. Μπαίνεις στο facebook και όπως συνήθως και γράφεις κάτι σχετικά με τη ζωή σου. Για παράδειγμα ότι πήγες στο super-market και γινόταν χαμός από κόσμο. Ή ότι – ξέρω ‘γω – στήθηκες μια ώρα στο ΑΤΜ και όταν ήρθε η σειρά σου δεν είχε λεφτά. Αν σε παρακολουθεί κάποιος που διψάει για καυγά, θα βρει την ευκαιρία να πεταχτεί και να προσβάλει.
Αν έχεις πάρει θέση έχεις ακόμα περισσότερες πιθανότητες να πέσεις θύμα επίθεσης. Αλλά ακόμα και απλός παρατηρητής να είσαι, βλέπεις το timeline σου να γεμίζει με ειρωνικά σχόλια προς τρίτους και ενοχλείσαι. Γιατί όπως ακριβώς δεν επιθυμείς να μπει κάποιος στο σπίτι σου να αδειάσει τον σκουπιδοτενεκέ του μέσα στο σαλόνι σου, έτσι δεν επιθυμείς να γίνεται το ίδιο στο διαδικτυακό σου σπίτι. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να ελέγξεις τη συμπεριφορά των άλλων. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ελέγξεις τη δική σου συμπεριφορά και αντίδραση. Εσύ θα αποφασίσεις αν θέλεις να αγνοήσεις τα σχόλια, να απαντήσεις, να μπεις σε καυγά, να σταματήσεις να ακολουθείς ανθρώπους, να θυμώσεις, να γελάσεις, να κλείσεις το internet.
Όσοι είμαστε γονείς ξέρουμε καλά ότι τα παιδιά μας μάς αντιγράφουν. Όπως συμπεριφερόμαστε, θα συμπεριφερθούν. Αυτές τις μέρες το θέμα του δημοψηφίσματος μας απασχολεί και μας προβληματίζει. Το παιδί έχει τα δικά του σημαντικά θέματα που τον απασχολούν και τον προβληματίζουν. Αν όμως εμείς δεν καταλαβαίνουμε πού είναι τα όρια και τα ξεπερνάμε διαρκώς, τότε και τα παιδιά μας δε θα καταλάβουν που είναι τα όρια και θα τα ξεπερνούν διαρκώς. Και οι συμμαθητές των παιδιών μας δε θα καταλαβαίνουν που είναι τα όρια και θα τα ξεπερνούν διαρκώς. Ακόμα κι αν δεν είμαστε γονείς, είμαστε φίλοι, γείτονες και μέλη της κοινωνίας.
Ας μη θυμόμαστε το bullying μόνο στην παγκόσμια μέρα του. Ας γίνουμε ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση.
https://www.youtube.com/watch?v=5JrtpCM4yMM
Photo by Craig Piersma
Αφήστε μια απάντηση