«Μοιάζει λίγο ακραίο, αλλά στη σημερινή εποχή αν η δουλειά σου δεν υπάρχει online δεν υπάρχει. Όλοι μας έχουμε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε τη φωνή μας και να μοιραστούμε τι σκεφτόμαστε, αλλά δεν την εκμεταλλευόμαστε. Αν θέλεις οι άνθρωποι να μάθουν τι κάνεις και για ποιο πράγμα νοιάζεσαι, πρέπει να μοιράζεσαι«.
Αυτά γράφει ο Austin Kleon, στο βιβλίο του Show your work. Και συμφωνώ – αυτό ήταν άλλωστε το θέμα της ομιλίας μου στο TEDxKids με τίτλο «Έχεις κι εσύ φωνή». Και ο ευκολότερος τρόπος για να μοιραστεί κανείς τη φωνή του και τη δουλειά του online είναι μέσω του blogging. Στα 8,5 χρόνια που ασχολούμαι με το blogging έχω συναντήσει αρκετούς μύθους σχετικά με αυτό. Σήμερα μοιράζομαι τους 3 που συναντάω συχνότερα. Και μια μεγάλη αλήθεια.
Μύθος #1: Υπάρχουν ήδη αρκετά blogs εκεί έξω
Γνωρίζω ανθρώπους που θέλουν να ξεκινήσουν το δικό τους blog αλλά διστάζουν γιατί ανησυχούν ότι είναι αργά. Σκέφτονται ότι υπάρχουν αρκετά blogs εκεί έξω και ότι δεν θα βρεθεί κανείς να διαβάσει το δικό τους.
Και πράγματι υπάρχουν αρκετά blogs εκεί έξω. Το να σκέφτεσαι όμως ότι άργησες και ότι δεν έχεις ελπίδα είναι σαν να έχεις το όνειρο να πας ιατρική αλλά να διστάζεις γιατί υπάρχουν ήδη αρκετοί γιατροί εκεί έξω και δε θα θελήσει να έρθει κανείς στο δικό σου ιατρείο. Είναι σαν να έχεις το όνειρο να γράψεις ένα βιβλίο και να μην ξεκινάς καν γιατί υπάρχουν ήδη αρκετά βιβλία στα βιβλιοπωλεία. Το ότι υπάρχουν αρκετά βιβλία στα βιβλιοπωλεία σημαίνει ότι ο κόσμος διαβάζει! Άρα αυτό είναι το καλύτερο κίνητρο για να γράψεις το δικό σου!
Ναι, πράγματι, υπάρχουν αρκετά blogs εκεί έξω. Δεν υπάρχει όμως το δικό σου blog εκεί έξω. Πάντα υπάρχει χώρος για ένα ακόμα blog που προσθέτει αξία.
Μύθος #2: Για να προωθήσεις αποτελεσματικά το blog σου πρέπει να περνάς όλη σου την ημέρα στα social media
Ξεκίνησα το blog μου τον Μάιο του 2008, αλλά μπήκα στα social media αρκετούς μήνες αργότερα. Υπήρχε λοιπόν μια εποχή που δεν είχα κανέναν τρόπο να μοιραστώ τα posts μου – ευχόμουν απλά να σκοντάψει κάποιος πάνω τους και να τα διαβάσει. (Ουπς… Ακούγομαι σαν εκείνους τους παππούδες που λένε «περπατούσα μια ώρα ξυπόλητος για να φτάσω στο σχολείο»!)
Καθώς άρχισαν να αναπτύσσονται τα social media άρχισε να αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο μοιραζόμασταν τα posts μας. Τα social media έγιναν ένας μοχλός που έκανε την προσπάθειά μας τόσο πιο εύκολη. Έτσι τα εκτιμώ και σήμερα πλέον τα αξιοποιώ στο έπακρο. Παρ’ όλα αυτά είναι περιορισμένη η ώρα που περνάω κάθε μέρα στα social media. Γιατί με τόσες πλατφόρμες που υπάρχουν, θα μπορούσες να περνάς άνετα όλη σου την ημέρα εκεί χωρίς να το καταλάβεις – αντί να αφιερώνεις χρόνο στο blog σου γράφοντας περιεχόμενο. Ο χρόνος όλων μας είναι περιορισμένος και πολύτιμος. Άρα χρειάζεσαι πρόγραμμα, μέτρο και προτεραιότητες. Να επιλέγεις προσεκτικά σε ποιες πλατφόρμες περνάς το χρόνο σου και να είναι ξεκάθαρο πόσο χρόνο περνάς εκεί για το blog και πόσο για διασκέδαση.
Μύθος #3: Το blogging είναι εύκολο
Λατρεύω την τεχνολογία και το πόσο εύκολη έχει κάνει τη ζωή μας. Η τεχνολογία έχει κάνει κάνει την διαδικασία του ξεκινήματος ενός blog πανεύκολη. Μέσα σε λίγα λεπτά το blog σου μπορεί να είναι online. Το να ξεκινήσεις λοιπόν το blog είναι το εύκολο κομμάτι.
Το δύσκολο είναι να το αναπτύξεις.
Το δύσκολο είναι να πειθαρχήσεις τον εαυτό σου να γράφει συστηματικά.
Το δύσκολο είναι να μην απογοητευτείς με την απουσία γρήγορων αποτελεσμάτων.
Το δύσκολο είναι να σταματήσεις να συγκρίνεις τα δικά σου πρώτα βήματα με την επιτυχημένη πορεία του blogger που έχει ξεκινήσει 5 χρόνια πριν από σένα.
Η επιτυχία στο blogging μπορεί να μην έρχεται μέσα σε ένα βράδυ, αλλά αν καταβάλεις την προσπάθεια, αν μάθεις από τους σωστούς δασκάλους και αν αρχίσεις να αφιερώνεις το χρόνο σου στα σωστά πράγματα, θα έρθει. Λένε ότι το μόνο μέρος στο οποίο η επιτυχία έρχεται πριν από την εργασία είναι στο λεξικό. Ισχύει και για το blogging.
Και μια μεγάλη αλήθεια: Να είσαι ο εαυτός σου
Στο μύθο #1 έγραψα ότι πάντα υπάρχει χώρος για ένα ακόμα blog που προσθέτει αξία. Εδώ θα συμπληρώσω ότι ο μόνος τρόπος για να ξεχωρίσει το blog σου μέσα στα τόσα που υπάρχουν, είναι να είσαι ο εαυτός σου. Το blog σου να είναι εσύ. Να μη μιμείσαι κανέναν. Να είσαι η φωνή, όχι η ηχώ. Το blog σου να είναι γεμάτο με τις δικές σου ιστορίες, με τη δική σου ματιά, με τη δική σου προσωπικότητα, με το δικό σου χιούμορ. Δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο σαν κι εσένα.
Να είσαι ο εαυτός σου στο blog σου και δε θα ‘χεις ανταγωνισμό. Δε θα υπάρχει κανένα άλλο blog σαν το δικό σου.
123 BLOG: Δωρεάν Πρόγραμμα Εκπαίδευσης
Δωρεάν εκπαίδευση μέσω e-mail για να ξεκινήσετε το δικό σας blog και να κάνετε τα πρώτα σας βήματα στον κόσμο του blogging.
Ετσι ακριβως ειναι! Δεν εχει ουτε μηνα που ξεκινησα το blog μου και ειδικα το τρια το βιωνω καθε μερα! Οσο για το πρωτο που λες, ηταν η απαντηση σε οσους μου ελεγαν οτι υπαρχουν τοσα. Ευχαριστουμε για την ωραια αναρτηση!
Ευχαριστώ κι εγώ! Καλή αρχή! Καλώς ήρθες στον κόσμο του blogging! 🙂
Αλήθειες! Κρατώ και την έχω σαν οδηγώ να μη χάσω τον εαυτό μου, την ακεραιότητά μου στο πέρασμα του χρόνου… σε φιλώ!
Ευχαριστώ Μαρία! Συνέχισε έτσι! 🙂
Θα ήθελα να προσθέσω κι εγω μια μεγάλη (δική μου αλήθεια) αν μου επιτρέπεις Άσπα.
Ξεκίνησα το blogging περίπου το 2008-2009. Τότε που υπήρχαν πολυ λίγα μπλογκς.
Στην πορεία μου μεχρι τωρα εχω αλλάξει περίπου 5 blogs.
Μεσα μου παντα ήξερα τι ήθελα. Αλλα πολλές φορές χανόμουν στην μάχη των σχολίων/likes/κοινοποιήσεις.
Οσα μαθήματα και να μου έκανε ο Χρήστος εγω το βιολί μου.
Τελικα τι κατάλαβα;
Θελω απλώς να γράφω. Σίγουρα ειναι ωραίο να εχω σχολια και να με διαβάζουν. Αλλα πλέον δεν ξεχνάω οσα ουσιαστικά μου προσφέρει το blogging.
Χαλάρωση, βαζω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, κρατάω υπέροχες αναμνήσεις.
Οι καλύτερες μου αναρτήσεις ειναι αυτές που έχουν απο 0 έως ελάχιστα σχολια.
Αυτο ειναι λοιπόν η δική μου μεγάλη αλήθεια.
Να μην ξεχνάμε τι μας προσφέρει ευχαρίστηση στο blogging.
Και για αυτό γράφεις τόσα χρόνια Μάρθα! Ευχαριστώ που μοιράστηκες την αλήθεια σου. Ελπίζω να την διαβάσουν κυρίως όσοι δεν έχουν ακόμα το δικό τους blog. Γιατί πραγματικά δίνει μια απέραντη ευχαρίστηση το γράψιμο που δεν μπορεί να τη φανταστεί κανείς πριν να αρχίσει.
Άσπα, ωραίο κείμενο.
Πιστεύω πως για όποιο λόγο κι αν αποφασίσει κανείς να κάνει ένα blog κερδισμένος θα βγει. Μπορεί να το κρατήσει, μπορεί να το εγκαταλείψει μετά από κάποιο διάστημα αν δει ότι δεν το επιθυμεί πια, αλλά όπως και να έχει κάτι θα έχει κερδίσει από όλη αυτή τη διαδικασία. Το σπουδαιότερο πράγμα από όλα είναι που γνωρίζεις ανθρώπους με τους οποίους μπορεί ποτέ να μην είχατε την τύχη να συναντηθείτε αν δεν υπήρχαν τα blogs. Και όταν το μοίρασμα και οι συζητήσεις γίνονται όντας ο καθένας ο εαυτό σου (όπως κάνεις εσύ και αρκετοί ακόμη), τότε είναι πολύ σημαντικές και ουσιαστικές αυτές οι ιντερνετικές συναναστροφές.
Αυτό όμως που νομίζω πως πρέπει να έχει στο μυαλό του κάθε άνθρωπος που έχει ένα blog είναι ο λόγος ή οι λόγοι για τους οποίους το διατηρεί. Γιατί αν δεν υπάρχει αυτό το πλαίσιο στόχου, τότε πολύ εύκολα κανείς μπορεί να χαθεί μέσα στην τεράστια θάλασσα του διαδικτύου και να αποπροσανατολιστεί πλήρως. Θέλω να πω πως επειδή ακριβώς υπάρχουν πάρα πολλά blogs και πάρα πολλοί διαφορετικοί bloggers και αναγνώστες στο Internet, πρέπει κανείς να έχει στο μυαλό του σε ποιους απευθύνεται (κανένα blog δεν μπορεί να απευθύνεται σε όλες τις κατηγορίες και χαρακτήρες ανθρώπων), τι ακριβώς θέλει να δώσει στους άλλους και τι προσδοκά ο ίδιος να πάρει από όλο αυτό.
Ελίνα ήμουν σίγουρη οτι θα δω σχόλιο σου, βλέποντας μονο τον τίτλο της ανάρτησης της Άσπας.
Και είχα δίκιο!
Είμαι γνωστή θαμώνας εδώ στο blog της Άσπας. Πολύ συχνά της σχολιάζω, γιατί τα κείμενά της μου προκαλούν το ενδιαφέρον. Εδώ και χρόνια αυτή η ιστορία. Έχει καταφέρει από την πρώτη στιγμή που τη διάβασα μέχρι και σήμερα, που εξακολουθώ να τη διαβάζω, να με κάνει να μη χάνω στιγμή το ενδιαφέρον μου. Είναι η πρώτη μου αγάπη με το blogging και δείχνει να μένει παντοτινή. Αγαπάω aspaonline πολλά χρόνια τώρα και σίγουρα θα με (ξανα)δεις να αφήνω σχόλιο εδώ, ανεξαρτήτως θέματος. Φιλιά!
Ελίνα ευχαριστώ!
Ελίνα ευχαριστώ. Εμείς οι δύο έχουμε ξανακάνει τη συζήτηση για το γιατί με αφορμή το βίντεο του Simon Sinek. Είναι το Α και το Ω! Για αυτό και έχω συμπεριλάβει 1-2 ερωτήσεις που αγγίζουν το θέμα στο συνοδευτικό αρχείο για εκτύπωση. Ελπίζω να βοηθήσουν όποιον καθίσει να το συμπληρώσει…
Πωωω! Τον είχα ξεχάσει εντελώς. Δεν ξέρεις πόσο με βοήθησες τη δεδομένη στιγμή που μου τον θύμησες τυχαία. Σταματάω όσα κάνω και πάω να τον ακούσω. Πραγματικά χωρίς «why» δεν πας πουθενά και δε «χτίζεις» τίποτα. Άσπα, thanks! Ήταν η καταλληλότερη στιγμή να τον ξαναθυμηθώ