Πηγαίνοντας το πρωί την Εβελίνα στο σχολείο, βλέπω σε ένα παγκάκι απέναντι από την είσοδο, ένα κορίτσι γύρω στα δεκαπέντε να καπνίζει. Δεν είναι η πρώτη φορά που τo βλέπω, τo βλέπω κάθε φορά που πηγαίνω εγώ την Εβελίνα στο σχολείο.
«Τι έγινε βρε Εβελίνα; Αυτό το κορίτσι κάθε μέρα εκεί είναι; Μα κάθε μέρα;»
«Ναι, κάθε μέρα εκεί. Χάνει 5 λεπτά από τη ζωή της, για να χάσει τελικά άλλα 11.»
5 λεπτά δηλαδή που της παίρνει για να καπνίσει, συν άλλα 11 λεπτά που θα μειωθεί η διάρκεια ζωής της από το κάθε τσιγάρο.
Αν ποτέ έχεις πατήσει το snooze στο ξυπνητήρι σου γιατί χρειαζόσουν απεγνωσμένα άλλα 10, 15 ή 16 λεπτά για να κοιμηθείς…
Αν ποτέ έχεις κολλήσει στην κίνηση και καθυστέρησες λίγα λεπτά για να φτάσεις στο σχολείο (και πήρες απουσία) ή σε μια συνέντευξη για δουλειά (και έχασες κάθε πιθανότητα να προσληφθείς) ή στο αεροδρόμιο (και έχασες το αεροπλάνο)…
Αν ποτέ ήσουν ερωτευμένη με ένα αγόρι, και ξεκλέψατε λίγα λεπτά μετά από το σχολείο για να βρεθείτε οι δυο σας, και μιλάγατε και γελάγατε και φλερτάρατε, και πριν να το καταλάβεις ο χρόνος τελείωσε κι έφυγες τρέχοντας σπίτι για να μη μπεις σε μπελάδες…
Αν ποτέ σου έχουν λείψει αυτά τα 16 λεπτά, ξέρεις ότι έχουν αξία. Και τι δε θα ‘δινες για άλλα 16 πολύτιμα λεπτά. Και ίσως κάποτε μετά από πολλά πολλά χρόνια, να βρεθείς σε θέση να πεις, «και τι δε θα’ δινα να είχα άλλα 16 ακόμα λεπτά σε αυτή τη γη».
Κάπνισε ένα τσιγάρο λιγότερο σήμερα. Και αύριο άλλο ένα λιγότερο. Και μεθαύριο άλλο ένα.
Η ζωή είναι ωραία.
Photo by Anh Dinh
Όμορφη ανάρτηση
Φιλάκια …