Ταξίδι στο εξωτερικό με παιδιά: 6 οφέλη (+ εντυπώσεις από το ταξίδι μας στο Λονδίνο)

Έκανα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό όταν ήμουν 13. Πήγαμε με τη μαμά μου και τον αδελφό μου στη Νέα Υόρκη και φιλοξενηθήκαμε σε συγγενείς μας που ζουν μόνιμα εκεί.

Τι εμπειρία… Ένιωσα σαν να προσγειώθηκα σε έναν άλλον πλανήτη… Ξετρελάθηκα από την «πόλη που δεν κοιμάται ποτέ» και τις αντιθέσεις της… Και ξετρελάθηκα από όλη αυτή τη διαδικασία ενός ταξιδιού στο εξωτερικό: Μπαίνεις στο αεροπλάνο και σε λίγες ώρες προσγειώνεσαι σε έναν καινούργιο πρωτόγνωρο κόσμο. Δεν είναι και λίγο!

Η δεύτερη φορά που ταξίδεψα εξωτερικό ήταν μετά από 1-2 χρόνια. Οι γονείς μου με έβαλαν σε ένα αεροπλάνο και με έστειλαν Γαλλία να συναντήσω την penpal Γαλλίδα φίλη μου. Γελάμε ακόμα όταν το συζητάμε γιατί «τους τη λέω» που με έστειλαν. Μεταξύ μας εγώ τους το ζήτησα, αλλά… έπρεπε να έχουν πει όχι! Δε φοβήθηκαν που με έστειλαν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα; Και πώς θα τους ειδοποιούσα αν επρόκειτο για καμιά οικογένεια βιαστών ή δολοφόνων; «Συγνώμη; Πού είναι το τηλέφωνό σας να πάρω τους γονείς μου να τους ειδοποιήσω ότι κινδυνεύω;» (δεν υπήρχαν τότε κινητά).

Ευτυχώς δεν ήταν οικογένεια βιαστών ή δολοφόνων, ήταν μια υπέροχη οικογένεια και είμαι ευγνώμων που πήγα. Εκεί άρχισα να δένομαι με τη Γαλλία και τους ανθρώπους και τις συνήθειες και το φαγητό και εκεί πήρα την απόφαση να αρχίσω να διαβάζω περισσότερο Γαλλικά. Ευτυχώς που πήγα!

Στο γυμνάσιο και στο Λύκειο ταξίδεψα αρκετά ως αθλήτρια και στο πανεπιστήμιο η αγάπη μου για περιπέτειες και ζωή στο εξωτερικό με οδήγησε για σπουδές στη Νότια Γαλλία, με το Erasmus. Εκεί κι αν γνώρισα άλλους λαούς… Εκεί και αν άρχισα να ταξιδεύω… Διάβαζα, δούλευα και ταξίδευα! Και δεν με ένοιαζε ούτε πού θα έμενα, ούτε τι θα έτρωγα, ούτε με ποιο μέσο ή τρόπο θα έφτανα στον προορισμό μου. Μια φορά βρήκα φτηνά αεροπορικά εισιτήρια για Αμερική αλλά θα έπρεπε να μείνω 3 μέρες στο Μαρόκο. Ένιωσα σαν κέρδισα το λαχείο. Κανένα πρόβλημα, κανένας ενδοιασμός. Το έκλεισα χωρίς δεύτερη σκέψη και επί 3 μέρες γύρισα κάθε γειτονιά της Καζαμπλάνκας με τα πόδια. Τώρα μου φαίνεται επικίνδυνο, αλλά τότε ήμουν… ατρόμητη!

Μετά από όλες αυτές τις πλούσιες εμπειρίες λογικό είναι να θέλω να γνωρίσουν και τα παιδιά μου τον κόσμο.

Όταν όμως γεννήθηκαν τα παιδιά πολλά άλλαξαν. Δε συμβαίνει σε όλους αυτό, αλλά για μένα τα  ταξίδια έπαψαν να είναι ελκυστικά. Από τη μία έμοιαζαν άθλος (εδώ έμοιαζε άθλος να πάω να ψωνίσω στο super market, πώς να μη μοιάζει ένα ταξίδι στο εξωτερικό;)

Και από την άλλη τα ταξίδια στο εξωτερικό δεν είναι δωρεάν! Ποτέ δεν ήταν, αλλά άλλο το κόστος για έναν, άλλο για δύο, άλλο για τρεις – όπως είμαστε εμείς!  Και εδώ που τα λέμε για τη μέση Ελληνική οικογένεια ένα ταξίδι στο εξωτερικό είναι πολλές περιπτώσεις εκτός προϋπολογισμού. Δεν συμβαίνει έτσι παντού. Οι παλιοί μου συμφοιτητές, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, ταξιδεύουν συνέχεια στο εξωτερικό με τα παιδιά τους. Κάποιοι έρχονται για διακοπές κάθε χρόνο στην Ελλάδα! Δεν βλέπω να προβληματίζονται καθόλου για το οικονομικό!

Οι κόρες μου είναι φέτος 13 και 15. Αλλά εδώ και 2-3 χρόνια είχαμε αρχίσει να το συζητάμε: Έφτανε ο καιρός να κάνουν το πρώτο τους ταξίδι! Για να γίνει το όνειρο πιο χειροπιαστό, το πρώτο που κάναμε ήταν να διαλέξουμε τη χώρα: Θα ήταν η Αγγλία. Μετά βάλαμε έναν μακρινό στόχο για το πότε πότε θα γίνει αυτό το ταξίδι και καταλήξαμε στο καλοκαίρι του 2018. Και μετά αρχίσαμε σιγά-σιγά να σχεδιάζουμε τις λεπτομέρειες.

Και τέλη Ιουλίου, μπήκαμε στο αεροπλάνο και… το όνειρο έγινε πραγματικότητα.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να μοιραστώ κάποιες από τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες από το ταξίδι μας στο Λονδίνο.  Δε θα γράψω ένα «γιγαντιαίο» post για το ταξίδι. Θα γράψω μια σειρά posts που θα περιέχουν σκέψεις, ιστορίες και περιπέτειες (ω ναι, πολλές περιπέτειες), που θα φανούν χρήσιμες σε όλους, είτε σχεδιάζουν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό είτε όχι. Και μέσα σε όλα αυτά θα μοιραστώ κάποια tips και προτάσεις, για όποιον σχεδιάζει ένα αντίστοιχο ταξίδι στο Λονδίνο.

Επειδή τα παιδιά μου είναι μεγάλα, δεν μπορώ να μιλήσω για κάποια πιο πρακτικά ζητήματα που πρέπει να σκεφτεί κάποιος γονιός που ταξιδεύει με μικρά παιδιά στο εξωτερικό. Αλλά το ταξίδι στο εξωτερικό με εφήβους έχει κι αυτό τις προκλήσεις του.

Εδώ καμιά φορά πάμε να ψωνίσουμε ρούχα στο εμπορικό και μου βγάζουν την ψυχή – τι ψέμματα να πω; Να μην ανησυχώ λοιπόν αν θα ακούσω:  Κουράστηκα, βαρέθηκα, τι με έφερες εδώ, δεν μου αρέσει το φαΐ, το internet είναι αργό; (άδικα ανησυχούσα).

Στο σημερινό πρώτο post που είναι το εισαγωγικό θα ξεκινήσω απαριθμώντας κάποια από τα οφέλη που πιστεύω ότι έχει ένα ταξίδι στο εξωτερικό με παιδιά. Και δε θα μιλήσω θεωρητικά, θα δώσω παραδείγματα από το δικό μας ταξίδι. Πάμε λοιπόν:

 

1. Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τη γλώσσα

Όταν η Εβελίνα έκανε το πρώτο της μάθημα Αγγλικών ως τριτάκι είχα γράψει το post Hello, my name is…. Έγραφα στον επίλογο:

Καλή αρχή σε όλα τα παιδιά που ξεκίνησαν το μαγικό ταξίδι της εξερεύνησης μιας ξένης γλώσσας. Θα είναι συναρπαστικό, θα είναι περιπετειώδες και θα είναι χωρίς καμία αμφιβολία ένα από τα σημαντικότερα εφόδια της ζωής τους.

Εκείνο που δεν έγραφα σε εκείνο το post ήταν ότι η Εβίτα (που ήταν μικρότερη, πρωτάκι τότε) έριχνε τέτοιο κλάμα κάθε φορά που η αδελφή της πήγαινε Αγγλικά, που τελικά ξεκίνησε και εκείνη στο ίδιο τμήμα. Έτσι κάνανε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι στην Αγγλική Γλώσσα μαζί.

Φέτος έδωσαν για το πρώτο τους δίπλωμα (το «Lower») και κατά σύμπτωση, όσο ήμασταν στο Λονδίνο, μας πήρε η δασκάλα τους να μας πει ότι το πήραν και οι δύο!

 

Ένα ταξίδι σε μια ξένη χώρα, κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γλώσσα. Στη δική τους περίπτωση δεν αγάπησαν τη γλώσσα επειδή πήγαμε στη χώρα, την είχαν αγαπήσει από πριν… Αλλά σε πολλές άλλες περιπτώσεις ένα ταξίδι ξυπνάει στα παιδιά την επιθυμία να μάθουν καλύτερα τη γλώσσα, όπως είχε συμβεί σε εμένα στη Γαλλία. Νομίζω λοιπόν ότι επιβάλλεται το επόμενο ταξίδι μας να είναι στη Γαλλία, γιατί δυστυχώς δεν έχουν ΑΚΟΜΑ αγαπήσει τα Γαλλικά και αυτό πρέπει να αλλάξει!

 

2. Τα παιδιά γνωρίζουν νέους λαούς και πολιτισμούς

Όταν ταξιδεύεις στη χώρα ενός άλλου λαού, τον καταλαβαίνεις καλύτερα. Βλέπεις τις ιδιαιτερότητές του, τα καλά του και τα κακά του. Μαθαίνεις να σέβεσαι την ιστορία και τον πολιτισμό του. Καταλαβαίνεις πράγματα που αλλιώς δε θα καταλάβαινες.

Να τι συνέβη φέτος σε μένα. Παρ’ όλο που έχω ξαναπάει Αγγλία αρκετές φορές το συγκεκριμένο ταξίδι με βοήθησε να καταλάβω λίγο περισσότερο τη νοοτροπία των Άγγλων. Και μιλάω συγκεκριμένα για το κόλλημα που έχουν με τη Βασιλική οικογένεια και ό,τι έχει να κάνει με τη βασιλεία και το στέμμα. Εμένα ποτέ δε μου έκανε κλικ οτιδήποτε σχετικό. Τις προηγούμενες δύο φορές που είχα πάει Λονδίνο, δεν είχα καν περάσει να δω απ’ έξω τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Το Μάιο που παντρεύτηκε ο Χάρι ούτε καν που άνοιξα την τηλεόραση να δω το γάμο – παρ’ όλο που ετοιμάζαμε το ταξίδι μας και λογικά θα έπρεπε να έχω μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ούτε μία σκηνή ή μια φωτογραφία δεν είχα δει (μέχρι που πήγαμε Λονδίνο και είδα εκεί φωτογραφίες σε πόστερ) και τους είδα «από κοντά» στο μουσείο της Μαντάμ Τισό!

Ένα όμως από τα πράγματα που κάναμε στο συγκεκριμένο ταξίδι ήταν ότι επισκεφτήκαμε τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Αλλά όταν λέω επισκεφτήκαμε, δεν εννοώ περάσαμε απ’ έξω εννοώ μπήκαμε μέσα.

Το καλοκαίρι που η βασίλισσα φεύγει από το Λονδίνο και πηγαίνει στα θερινά ανάκτορα υπάρχει δυνατότητα να κλείσεις θέση και να μπεις μέσα στο Μπάκιγχαμ. Σκέφτηκα ότι δεν πρέπει να χάσουμε την ευκαιρία, γιατί ποιος ξέρει αν θα ξαναπάμε την περίοδο που θα δέχονται επισκέψεις.

Ε λοιπόν αυτή η εμπειρία του να μπαίνεις, να περπατάς και να αναπνέεις μέσα σε ένα χώρο με τόσο πλούσια ιστορία ήταν τόσο δυνατή που άρχισα να θέλω να μάθω περισσότερα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που έζησαν και ζουν εκεί μέσα. Εξάλλου μέρος της ξενάγησης την έκανε ο ίδιος ο Κάρολος! Δεν ήταν εκεί, ήταν όμως στα αυτιά μας, αφού ακούγαμε στα ακουστικά τη φωνή του. Όταν γυρίσαμε Αθήνα μέχρι και το Crown είδα – αν έχετε Netflix δείτε το, πολύ δυνατό!

Ειδικά όμως στην περίπτωση του Λονδίνου δεν έρχεσαι σε επαφή μόνο με Άγγλους, έρχεσαι σε επαφή με τους λαούς όλου του κόσμου. Είναι παντού γύρω σου, όλοι οι λαοί του πλανήτη. Όλα τα χρώματα, όλες οι γλώσσες, όλες οι εθνικότητες, όλα τα ντυσίματα, μαντήλες, σορτσάκια, καλά ντυσίματα, πρόχειρα ντυσίματα – τα πάντα. Και μέσα σε όλη αυτή τη διαφορετικότητα νιώθεις καλά. Νιώθεις καλεσμένος σε ένα τεράστιο πάρτυ. Νιώθεις ότι ανήκεις κι εσύ εκεί.

 

3. Τα βιβλία ζωντανεύουν και οι τοίχοι της τάξης εξαφανίζονται

Θυμάστε πόσο βαρετά είναι τα βιβλία Ιστορίας, Γεωγραφίας, Φυσικής Ιστορίας και ένα σωρό άλλα βιβλία του σχολείου:

ΠΟΛΥ ΒΑΡΕΤΑ! Σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό τα παιδιά δίνεται στα παιδιά η δυνατότητα να μάθουν με τρόπους που δεν μπορούν να μάθουν ποτέ καθισμένα σε ένα  θρανίο. Νιώθω ότι τα παιδιά μου παρακολούθησαν ένα εντατικό πρόγραμμα εκπαίδευσης και ότι γύρισαν πιο μορφωμένα σε όλα τα επίπεδα.

Μπήκαν σε αεροπλάνα, θαύμασαν έργα τέχνης, άκουσαν μουσική, είδαν παραστάσεις (στο δρόμο αλλά και σε θέατρο), είδαν σκελετούς δεινοσαύρων, είδαν κτήρια και γέφυρες και κάστρα και παλάτια, έμαθαν ιστορία, δοκίμασαν φαγητά από ένα σωρό χώρες, γνώρισαν κάθε λογής ανθρώπους.

Σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό, τα βιβλία ζωντανεύουν και οι τοίχοι της τάξης εξαφανίζονται.

 

4. Τα παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν περισσότερο τη χώρα τους

Όταν ταξιδεύεις σε μία ξένη χώρα είναι αναπόφευκτο να κάνεις συγκρίσεις. Μπορεί να ανακαλύψεις ότι η άλλη χώρα είναι πιο οργανωμένη, είναι πιο πλούσια, είναι γεμάτη ευκαιρίες. Μπορεί να ανακαλύψεις ότι εκεί τα πάντα λειτουργούν καλύτερα και να θυμώσεις και να πεις «γιατί όχι κι εμείς»;

 

Είναι σίγουρο όμως, ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής βλέποντας τη γη από ψηλά θα αναλογιστείς, θα σκεφτείς, θα φιλοσοφήσεις. Και θα συνειδητοποιήσεις ότι παρ’ όλα τα αρνητικά της, την αγαπάς αυτή τη χώρα πάνω στο οποία έτυχε να γεννηθείς. Και αυτό πρέπει να το συζητήσεις με τα παιδιά. Και αν δεν το έχουν ήδη κάνει, να τα βοηθήσεις εσύ να διακρίνουν όλα εκείνα που κάνουν τη χώρα μας μοναδική.

 

5. Τα παιδιά αποκτούν περισσότερη αυτοπεποίθηση

Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας είναι να τα βοηθήσουμε να πιστέψουν στον εαυτό τους και να προχωρήσουν στη ζωή γεμάτα αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Ένα ταξίδι στο εξωτερικό δίνει στα παιδιά η ευκαιρία να ζήσουν νέες περιπέτειες και εμπειρίες. Σύμφωνα με το Psychology Today το να δοκιμάζεις νέα πράγματα είναι κλειδί στην αυτοβελτίωση και στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης.

Σκεφτόμουν τις προάλλες πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές και πώς μερικά από τα πράγματα που έπρεπε να κάνουμε εμείς ως παιδιά, πλέον έχουν σταματήσει να γίνονται. Να ένα αστείο παράδειγμα:

Θυμάστε πόσο θάρρος ήθελε να πάρεις τηλέφωνο στο σπίτι του παιδιού που σου άρεσε και να πεις στους γονείς του: «Γεια σας είμαι η Άσπα. Μήπως είναι εκεί ο Γιώργος;» Τα σημερινά παιδιά δεν το κάνουν (τα τυχερά). Δε θα νιώσουν ποτέ αυτόν τον τρόμο! Δε θα νοιώσουν όμως ποτέ τη χαρά και ικανοποίηση ότι επέζησαν από αυτή την τρομακτική δοκιμασία!

Και καλά, το συγκεκριμένο παράδειγμα το γράφω μεταξύ σοβαρού και αστείου, όμως τα σημερινά παιδιά αποφεύγουν συνέχεια άβολες καταστάσεις. Αν μπορούν να αποφύγουν να μιλήσουν με ανθρώπους θα το κάνουν. Γιατί να πάρουν τηλέφωνο και παραγγείλουν πίτσα; Δε θα ‘σαι καλά. Θα παραγγείλουν online! Έχουν φτιάξει έναν δικό τους κόσμο μέσα στον οποίο αισθάνονται άνετα να ζουν.

Σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό η άνεση αυτή σταματάει να υπάρχει. Ξεβολεύονται και αναγκάζονται να επικοινωνήσουν με ένα σωρό αγνώστους.  Βλέπουν κι άλλα πράγματα εκτός από τους 4 τοίχους του δωματίου, το σχολείο και την οθόνη του κινητού. Ζουν νέες περιπέτειες, μαθαίνουν, καταλαβαίνουν, ανοίγει το μυαλό τους, αποκτούν περισσότερες εμπειρίες, αποκτούν εφόδια, ζουν καταστάσεις που μπορούν μεθαύριο να διηγηθούν στους φίλους και στους συμμαθητές τους. Και όλα αυτά αναπτύσσουν την αυτοπεποίθησή τους. Επιστρέφουν πίσω διαφορετικά, πιο ώριμα παιδιά από αυτά που μπήκαν στο αεροπλάνο.

 

6. Η οικογένεια δένεται περισσότερο

Το ταξίδι δυνάμωσε τις σχέσεις μας ως οικογένεια, και όχι μόνο επειδή ήμασταν 10 μέρες μαζί. Το δέσιμο και η ομαδικότητα ξεκίνησε από την προετοιμασία. Ξεκίνησε από τη στιγμή που καθίσαμε και είπαμε «λοιπόν σε ποια χώρα λέτε να πάμε;» Και επειδή στη δική μας περίπτωση τα κορίτσια είναι μεγάλα, συμμετείχαν σε κάθε μεγάλη απόφαση του ταξιδιού, από τις ημερομηνίες μέχρι το ποια αξιοθέατα θα δούμε.

Στο ταξίδι οι σχέσεις μας δυνάμωσαν ακόμα περισσότερο γιατί ήμασταν σε ένα άγνωστο περιβάλλον στον οποίο έπρεπε καθημερινά να παίρνουμε αποφάσεις, να συνεργαζόμαστε και να σεβόμαστε ο ένας τα όρια και τις επιθυμίες του άλλου. Και φυσικά εκπληρώσαμε το σκοπό του ταξιδιού: Περάσαμε καλά μαζί, γελάσαμε μαζί, ζήσαμε δυνατές εμπειρίες μαζί και δημιουργήσαμε αναμνήσεις, τόσο για το βάζο των αναμνήσεων που θα ανοίξουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όσο για τη ζωή τους γενικότερα. Γιατί ήταν ένα ταξίδι που θα τους μείνει αξέχαστο.

Ας μην το ξεχνάμε: Δεν είμαστε απλώς γονείς, είμαστε δημιουργοί αναμνήσεων.

Μείνετε συντονισμένοι γιατί στα επόμενα posts θα μοιραστώ περισσότερες από τις εμπειρίες μας από το ταξίδι. Θέλετε μια μικρή γεύση;

Ετοιμαστείτε να μάθετε πώς τα κατάφερα να χάσω τη μεγάλη μου κόρη στο μετρό (και πώς τη βρήκα), γιατί άφησα τη μικρή μου κόρη να κυκλοφορεί με τις πιτζάμες στο κέντρο του Λονδίνου και τι είπα στον James Bond όταν τον συνάντησα από κοντά.

 

Βρείτε τα υπόλοιπα post της σειράς εδώ: 

• London Story #1: Ο πραγματικός λόγος που πήγαμε διακοπές στην Αγγλία
• London Story #2: Πώς να μη χάσεις το παιδί σου στο Λονδίνο (ή αλλού!)
• London Story #3: Να τι έπαθα όταν είδα το Αλαντίν το μιούζικαλ