Ένα ταξίδι στο εξωτερικό με παιδιά, χρειάζεται μια μικρή προετοιμασία. Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα την τελευταία στιγμή, κάποια πρέπει να τα προγραμματίσεις. Από την άλλη, μια μικρή ευελιξία είναι απαραίτητη. Τρέχεις κάθε μέρα όλη μέρα. Δεν χρειάζεται να τρέχεις και στις διακοπές σου!
Λίγο πριν να φύγουμε για Λονδίνο έκανα μία λίστα με όλα τα πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε στο ταξίδι, ώστε να προγραμματίσουμε κάποια από αυτά από εδώ. Έδειξα τη λίστα στα παιδιά, απορρίψαμε κάποιες από τις επιλογές και βάλαμε προτεραιότητες. Στην κορυφή των προτεραιοτήτων ήταν να πάμε να δούμε ένα μιούζικαλ!
Έξω από το Prince Edward theater στο Λονδίνο
Παρ’ όλο που μου αρέσουν αρκετά τα μιούζικαλ, δε θα έβαζα ένα μιούζικαλ στην κορυφή των προτεραιοτήτων. Βέβαια πριν το ταξίδι, δεν είχα ιδέα τι θα έχανα αν δεν πήγαινα. Ήταν όμως σημαντικό για τις κόρες μου. Η μουσική και το τραγούδι τις ξετρελαίνει, η Εβίτα παίζει πιάνο, η Εβελίνα γράφει στίχους και συμμετέχουν και οι δύο συχνά σε διάφορα μουσικά projects.
Είναι γνωστό ότι τις κορυφαίες παραγωγές μιούζικαλ στον κόσμο μπορεί κανείς να τις δει στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο και μια και θα πηγαίναμε Λονδίνο, ήταν ευκαιρία.
Το λυχνάρι του Αλαντίν
Έπρεπε να κλείσουμε εισιτήρια πριν να φύγουμε, για να είμαστε σίγουροι ότι θα βρούμε θέσεις. Και το ερώτημα ήταν ποιο από όλα τα μιούζικαλ θα επιλέγαμε;
Αρχικά είπαμε να πάμε στο Lion King, που είναι από τα κορυφαία. Αλλά μετά είδα το τρέιλερ του Αλαντίν του μιούζικαλ. Και διάβασα και τα reviews. Και διάβασα και συγκρίσεις Lion King εναντίον Αλαντίν (ούτε αυτοκίνητο να αγόραζα). Και μετά έδειξα το τρέιλερ στα παιδιά. Και τελικά το αποφασίσαμε. Θα πηγαίναμε Αλαντίν!
Να το τρέιλερ που είδαμε και μας ενθουσίασε:
Οι εντυπώσεις μου από την παράσταση
Δεν έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου ναρκωτικά και ούτε πρόκειται, αλλά κατά τη διάρκεια της παράστασης ένιωθα σαν να έχω πάρει! Από το πρώτο λεπτό, άρχισα να χαμογελάω σαν χαζή. Ένιωθα μια πρωτόγνωρη ψυχική ευφορία. Ένιωθα ότι – δεν μπορεί – για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ανεβάσουν ένα τέτοιο μαγικό σώου, τα πάντα είναι δυνατά σε αυτό τον κόσμο. Ένιωθα ότι αν εκείνοι μπορούν να δημιουργήσουν ένα θαύμα, έπρεπε κι εγώ να προσπαθήσω να δημιουργήσω τα δικά μου θαύματα στο δικό μου αντικείμενο.
Μετά, αναρωτιόμουν τι να είπαν άραγε οι γονείς των πρωταγωνιστών, όταν τα παιδιά τους τους είπαν τι καριέρα ήθελαν ακολουθήσουν. Αναρωτιόμουν αν προσπάθησαν να τα αποθαρρύνουν και τα προέτρεψαν να γίνουν γιατροί ή δικηγόροι ή άλλο πιο “σίγουρο επάγγελμα”. Γιατί αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν γίνει γιατροί ή δικηγόροι η ανθρωπότητα θα είχε χάσει! Ορκίστηκα ότι θα υποστηρίξω τα παιδιά μου να ακολουθήσουν όποια καριέρα θέλουν.
Ένιωθα ότι έβλεπα την καλύτερη παράσταση που έχω ποτέ δει και που πρόκειται ποτέ να δω. Ένιωθα ότι αν εκείνη τη στιγμή γινόταν το τέλος του κόσμου, θα ήταν ένας καλός τρόπος για να πεθάνω. Μπορεί να μοιάζει χαζό τώρα, αλλά εκείνη τη στιγμή έτσι ένιωθα.
Photo by Aladdin The Musical
Τα σκηνικά ήταν μαγευτικά. Ένιωθες σαν να είχες μπει μέσα στο παραμύθι. Τα αμύθητα πλούτη που υπήρχαν στη σπηλιά, έμοιαζαν με πραγματικά αμύθητα πλούτη! Διάβασα στη συνέχεια ότι τα σκηνικά ζυγίζουν 67 τόνους, οι πόρτες του παλατιού είναι 10 μέτρα ύψος και υπάρχουν 2 εκατομμύρια κρύσταλλα Swaroski που καλύπτουν τα ρούχα και τη σκηνή.
Οι χορευτές ήταν υπέροχοι. Ήταν ονειρεμένοι. Είναι εξωπραγματικά τα πράγματα που κάνουν στη σκηνή!
Τους λάτρεψα όλους και πιο πολύ τον Trevor Dion Nicholas, το τζίνι.
Το τζίνι (photo by Aladdin The Musical)
Είχε χιούμορ, είχε γέλιο, είχε αστεία με αναφορές στην σύγχρονη ζωή. Κάποια από αυτά ούτε καν τα έπιασα. Όπως για παράδειγμα ένα αστείο που αφορούσε τη Marvel. Οι κόρες μου είναι fan και το εκτίμησαν ιδιαίτερα!
Και από τα γέλια στα κλάματα: Υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρια μου όπως όταν ο Αλαντίν τραγουδούσε στη μαμά του το Proud of Your Boy.
Mom, I will try hard to make you proud of your boy…
Είχε και απεριόριστες δόσεις μαγείας. Είχε μαγικά λυχνάρια και ευχές που γίνονται πραγματικότητα και μαγικές νύχτες. Είχε την παραμυθένια σκηνή που ο Αλαντίν και η Γιασμίν ανεβαίνουν πάνω στο ιπτάμενο χαλί και πετάνε.
Ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς πετούσε το χαλί…
Ήταν μια υπέροχη βραδιά, από τις κορυφαίες του ταξιδιού μας. Ήταν από τα πιο ακριβά πράγματα που κάναμε στο Λονδίνο, όμως άξιζε μέχρι και το τελευταίο penny!
Κάποια πρακτικά tips
Αν βρεθείτε Λονδίνο και δεν έχετε προβλέψει να κλείσετε εισιτήρια για μιούζικαλ εκ των προτέρων μπορείτε να βρείτε εισιτήρια της τελευταίας στιγμής (για την ίδια, την επόμενη ή τη μεθεπόμενη μέρα) στο Leicester Square. Με αυτό τον τρόπο θα δείτε μια σούπερ παράσταση με μεγάλη έκπτωση (μπορεί και στη μισή τιμή) δεν είναι όμως σίγουρo ότι θα βρείτε θέσεις στην παράσταση που θέλετε.
Photo by Aladdin The Musical
Εμείς κλείσαμε τα εισιτήριά μας από Ελλάδα, μέσω του Seat Plan. Δεν το γνώριζα, τυχαία το βρήκα, αλλά το προτίμησα γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις θέσεις, όχι μόνο με βάση την τιμή και την κάτοψη, αλλά βλέποντας πραγματικές φωτογραφίες και reviews άλλων θεατών. (Reviews για τις θέσεις όχι για την παράσταση!) Θυμάμαι μια φορά που είχαμε πάει σε παράσταση στο Badminton στην Αθήνα, οι θέσεις που είχαμε κλείσει ήταν τόσο μακριά από τη σκηνή που δε βλέπαμε τίποτα και δεν το ευχαριστηθήκαμε. Δεν ήθελα να την πατήσουμε έτσι και στο Λονδίνο! Και τελικά οι θέσεις μας ήταν εξαιρετικές.
Τελευταίες σκέψεις
Προβληματίστηκα για το αν θα αφιέρωνα ένα ολόκληρο post στον Aladdin, μία και πρόκειται για μια παράσταση που παίζεται τόσο μακριά. Δεν έχω εξάλλου travel blog ώστε να φιλοξενώ περιεχόμενο αυτής της θεματολογίας!
Από τη μία όμως το blog μου είναι το διαδικτυακό μου ημερολόγιο – και ήθελα να φυλακίσω αυτή την ανάμνηση για πάντα – και από την άλλη δεν θα μπορούσα να μη μοιραστώ μια τόσο συναρπαστική εμπειρία.
Στο πνεύμα του Αλαντίν, θα κλείσω με μια ευχή: Εύχομαι ο καθένας από εμάς να μπορέσει να δημιουργήσει τα δικά του μικρά θαύματα, αντίστοιχα αυτής της μαγικής παράστασης. Και δε μιλάω για θαύματα που τραβούν την προσοχή ή τα βλέμματα ή τα likes.
Δεν είμαστε όλοι συγκλονιστικοί καλλιτέχνες. Δεν είμαστε όλοι στο προσκήνιο. Μερικά από τα δικά μας θαύματα μπορεί να μην τα μάθει κανείς!
Αλλά υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να ξέρεις ότι έζησες δίνοντας τον καλύτερό σου εαυτό και αξιοποίησες στο έπακρο τα ταλέντα και τις ικανότητες με τα οποία γεννήθηκες;
H Maya Angelou είπε:
Επιτυχία είναι να σ’ αρέσει ο εαυτός σου, να σ’ αρέσει αυτό που κάνεις και να σ’ αρέσει ο τρόπος που το κάνεις.
Πόση σοφία σε μια πρόταση! Αυτός ο ορισμός της επιτυχίας λοιπόν θα είναι η πρώτη μου ευχή: Να μας αρέσει ο εαυτός μας, να μας αρέσει αυτό που κάνουμε και να μας αρέσει ο τρόπος που το κάνουμε.
Την πρώτη ευχή την έκανα, μου μένουν άλλες δύο! Για να σκεφτώ…
Διαβάστε τα υπόλοιπα posts της σειράς «Διακοπές στο Λονδίνο» εδώ:
- Ταξίδι στο εξωτερικό με παιδιά: 6 οφέλη (+ εντυπώσεις από το ταξίδι μας στο Λονδίνο)
- London Story #1: Ο πραγματικός λόγος που πήγαμε διακοπές στην Αγγλία
- London Story #2: Πώς να μη χάσεις το παιδί σου στο Λονδίνο (ή αλλού!)
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Ασπα τα post σου ειναι πάντα μια εμπειρια:δίνεις πληροφορια,συναισθημα,εμπνευση και καθε φορα που τα διαβαζω κατι αλλαζει μεσα μου.Μολις διαβασα αυτη σου την αναρτηση εδωσα στον εαυτο μου ρην υπόσχεση να παω μια μερα τα παιδια..εχω τοσες πολλες ερωτησεις!Καταρχας εστω κι αν ξερεις αγγλικά προλαβαινεις να ακολουθησεις τους διαλόγους;απο τι ηλικία πιστεύεις οτι μπορει να το απολαυσει ενα παιδι;Σε τι τιμες κυμαινονται τα εισιτηρια;Αυτο που ανέφερες με τη σωστη θεση ειναι περα για πέρα αληθινό κ πολυ σωστη παρατηρηση,αν εισαι πολυ μακρια ειναι σαν να μην πηγες!Τρεχω τωρα να διαβασω και τα υπολοιπα london stories που μου ξέφυγαν!
Ισαβέλλα σε ευχαριστώ! Δεν θα μπορούσες να μου γράψεις κάτι που να με κάνει να χαρώ περισσότερο, από το ότι κάτι αλλάζει μέσα σου όταν με διαβάζεις.
Στις ερωτήσεις σου τώρα: Σχετικά με τη γλώσσα, νομίζω ότι ακόμα και να μη μιλάει καθόλου κανείς Αγγλικά, πάλι θα απολαύσει την εμπειρία. Εξάλλου η ιστορία είναι λίγο – πολύ γνωστή. Είναι ο χορός και το τραγούδι που σε ξεσηκώνουν περισσότερο, παρά οι διάλογοι. Αν το παιδί παρακολουθεί ταινίες ή παραστάσεις, θα απολαύσει και τo μιούζικαλ.
Μπορείς να πάρεις μια ιδέα για τις τιμές και θέσεις στο seatplan (εκεί που τα κλείσαμε κι εμείς) εδώ: https://seatplan.com/london/aladdin/
Όταν με το καλό έρθει η στιγμή να το ψάξεις περισσότερο, μη διστάσεις να μου στείλεις μήνυμα να σε βοηθήσω περισσότερο!
Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!
Τι ωραία που είναι να ταξιδεύεις, ακόμα και όταν τα διαβάζεις από άλλους είναι σαν να είσαι κι εσύ εκεί
Χαίρομαι που σου άρεσε Νατάσσα!
Νάσαι καλά, πήρα λίγο γεύση από τη μαγεία. Έχω μια σκέψη και θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σου. Έχεις την ηλεκτρονική μου διεύθυνση. Αν θα είχα τη δικιά σου, θα μπορούσα να σου γράψω;
Χαίρομαι που σου άρεσε, ευχαριστώ κι εγώ! Ναι, φυσικά μπορείς να μου γράψεις. Η διεύθυνσή μου είναι εδώ: https://www.aspaonline.gr/contact/
Ευχαριστώ για το ταξίδι,την ευχή και το όνειρο!!!
Μαρία ευχαριστώ κι εγώ! Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο!