Γράφω και σβήνω εδώ και ώρα, προσπαθώντας να συνοδεύσω με λόγια τις παρακάτω φωτογραφίες, αλλά τίποτα δε μου αρέσει. Και γράφω και σβήνω… Ας μιλήσουν από μόνες τους για να πουν αυτό που είχα προσπαθήσει να πω με λόγια παλαιότερα στα post Ο μπαμπάς στην κορνίζα και Το τελευταίο του post. –
Πρόκειται για τρεις αδελφές που έχουν βγάλει την ίδια φωτογραφία, τρεις διαφορετικές φορές, σε απόσταση αρκετών χρόνων η μία φωτογραφία από την άλλη.
Η ζωή είναι μικρή, ας τη ζήσουμε! Τικ τακ, τικ τακ…
Πολύ συγκινητικό post!!!
Λία ευχαριστώ. Όταν είδα τις φωτογραφίες, αποφάσισα αμέσως να τις αναδημοσιεύσω. Είναι πολύ συγκινητικές…
Υπέροχες φωτογραφίες, “δύσκολο” εγχείρημα …. Τρέμω στη σκέψη της επόμενης κενής καρέκλας … Μπράβο Aspa
Αμαλία πράγματι… Ελπίζω η επόμενη κενή καρέκλα να αργήσει πολύ!
Ευχαριστώ 🙂
Καλό μήνα….υπέροχη ανάρτηση μπράβο !!!
Γιώτα ευχαριστώ. Καλώς ήρθες!