Θα μου τα διπλασιάσεις;

Δεν πάει πολύς καιρός που είχα γράψει τις τελευταίες ατάκες της Εβελίνας, αλλά δε σταματάει όλη μέρα. Κι έτσι ξαναμαζεύτηκαν! Χωρίς καθυστέρηση, μία ματιά στον κόσμο μίας εννιάχρονης:

✻ Μονολογεί μελετώντας Ιστορία: «Πανεύκολο, πανεύκολο, πανεύκολο. Επειδή προσέχω πάντα στην τάξη, πανεύκολο!»

✻ Βάζουμε πατατάκια σε μπωλ και είναι ενθουσιασμένη, γιατί δεν τα τρώμε συχνά, σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις.  Πάνω στη χαρά της σκέφτεται να τα αποχαιρετίσει αφού πρόκειται να φαγωθούν και να αποχωρήσουν από το μάταιο τούτο κόσμο: «Αντίο πατατάκια. Να ‘στε γενναία!»

✻  Τους λέω για ένα νέο app για το κινητό που κατέβασα, που μοιάζει με το σύστημα του Πίνακα Επιβράβευσης που χρησιμοποιούμε εδώ και χρόνια, αλλά είναι σε ηλεκτρονική μορφή και φυσικά ενθουσιάζονται.
Εβελίνα: «Ωπ, μόνο που τώρα πρέπει να φτιάξω συμπεριφορά!»
(Εμ… Άλλη χάρη φαίνεται έχει η οθόνη, άλλη το χαρτί!)

✻ Παίζει ηλεκτρονικό και παραμιλάει για τους εχθρούς που προσπαθεί να κατατροπώσει: «Θα δουν τι θα πάθουν. Βλέπω την κακία στα μάτια τους!»

✻ Εγώ: Εβελίνα τι φάγατε χθες το πάρτυ;
Εβελίνα: Είχαν παραγγείλει πίτσα!
Εγώ: Α τέλεια. Βάζω στοίχημα ότι το ευχαριστηθήκατε.
Εβελίνα: Ναι! Και μαμά ήμουν η μόνη που δεν έβγαλε τις πιπεριές και τα μανιτάρια από την πίτσα της. Μόνο εγώ ξέρω να τρώω.
(Αυτή η δήλωση είναι απίστευτα αστεία για όσους την γνωρίζουν. Καθώς το μόνο που όντως “ξέρει να τρώει” είναι πίτσα!)

✻ Και μια και μιλήσαμε για πίτσα:
Εβελίνα: Αλήθεια, σήμερα δεν είναι η Τυρομέρα; (=της Τυρινής).
Εμείς: Ναι!
Εβελίνα: Ρωτάω για να παραγγείλουμε πίτσα αν είναι!

✻ Μου περιγράφει μια σκηνή με τηλεφωνικό θάλαμο αλλά αντί για θάλαμο, τον αποκαλεί τηλεφωνητή.
(Η γενιά των smart phones! Τουλάχιστον τους τηλεφωνικούς θαλάμους τους πρόλαβαν. Όχι σαν το τηλέφωνο με το καντράν που ήταν σαν να αντίκριζαν τίποτα δεινόσαυρους!)

✻ Μαμά άμα πω στις δασκάλες μου ότι είσαι η Aspa Online, πολύ θα θέλουν να σε γνωρίσουν!

✻ Στο mall, ανεβαίνουμε τις κυλιόμενες από το πάρκινγκ και βγαίνουμε στο ισόγειο. Υπάρχει αρκετή πολυκοσμία εκείνη τη μέρα.
Εβελίνα: Πω πω φασαρία έχει σήμερα. Αλλά καλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στη φασαρία που έχει η τάξη μου. Ούτε καν συγκρίνεται!

✻ Εγώ: Μπράβο Εβελίνα. Είμαι πολύ περήφανη για σένα!
Εβελίνα: Μου αξίζει ένα ευρώ;

✻ Την ημέρα που χιόνισε, μάζεψαν από το δρόμο χιόνι, το έβαλαν σε μπωλάκι και το τοποθέτησαν μέσα στην κατάψυξη για να “το έχουμε”. Επειδή την υποψιαζόμουν τη δουλειά, το μπωλάκι θα παρέμενε στην κατάψυξη για κανένα χρόνο και δε θα μπορούσα να το ξεφορτωθώ, προσπάθησα να τις πείσω ότι δεν άξιζε γιατί ήταν λίγο το χιόνι και ότι θα ξαναχιόνιζε την επόμενη και θα μαζεύαμε πιο πολύ. Η ιδέα απορρίφθηκε με συνοπτικές:
«Είναι μηδενικές οι πιθανότητες να χιονίσει μαμά. Κανένα σύννεφο στον ουρανό.»

✻ Έχουν έρθει κάποιοι φίλοι της στο σπίτι και παίζουν. Ξαφνικά την ακούω να τους δίνει οδηγίες:
«Υποχώρηση ναύτες!»

✻ Βλέπουμε βίντεο από τα παλιά που είμαι έγκυος στην αδελφή της την Εβίτα. Γυρνάει και τη ρωτάει: «Λοιπόν; Είσαι έτοιμη να συναντήσεις τον κόσμο νεογέννητο;»

✻ Και μετά από λίγο: Μαμά εγώ σου ζητούσα να κάνεις αδελφούλα; Έκλαιγα που δεν είχα;

✻ Και μετά από λίγο: Μαμά εκείνα τα παλιά τα χρόνια, ούτε Nickelodeon δεν υπήρχε!

✻ Τη στραβοκοιτάω για κάτι που έκανε: «Έλα μαμά, δεν έχεις λίγο αίσθηση του χιούμορ;»

✻ Παρασκευή, μπαίνει φουριόζα μέσα στο αυτοκίνητο μετά το σχολείο: «Μαμά μην κανονίσεις ΤΙΠΟΤΑ για όλα τα υπόλοιπα Σάββατα. Έχω σχέδια.»

✻ Της λέω ότι δεν ήταν σωστό που έβαλε τις φωνές: «Να το ξέρεις Εβελίνα, παραφέρθηκες που έβαλες τέτοια φωνή…»
«Το ξέρω μαμά, αλλά ένιωσα απαίσια! Ένιωσα οργή και θλίψη μαζί και ήταν τόσο έντονο το συναίσθημα που δεν άντεξα και βγήκε από μέσα μου μια φωνή που ήταν σαν φωνή ενήλικα.»

✻ Εβελίνα: Μαμά αν μου έκανες την ερώτηση: “Έχεις διαβάσει για αύριο;” η απάντηση θα ήταν “ναι”.
Εγώ (εξυπνάδες, καλά να πάθω): Και αν δεν στην έκανα;
Εβελίνα: Δε θα απαντούσα.

✻ Βλέποντας κάτι χαρτονομίσματα που έχει στο πορτοφόλι της:
Εγώ: Εβελίνα, αυτά τα χρήματα δεν μπορούν να παραμένουν μέσα στο πορτοφόλι σου. Μπορεί να χαθούν. Κι εξάλλου πρέπει να τα καταθέσεις στην τράπεζα για να παίρνεις και το επιτόκιο. Να γίνονται όλο και περισσότερα.
Εβελίνα: Έχω μια καλύτερη ιδέα μαμά. Θα τα πάω στη γιαγιά και θα πω. «Να 50 ευρώ. Θα μου τα διπλασιάσεις;»

Photos by Joe Green / Johny Jet / Pink Sherbet Photography