Είναι Πρωτομαγιά και έχουμε πάει σε κοντινό παρκάκι να κόψουμε λουλούδια για το στεφάνι μας. Πλήρως εξοπλισμένοι, με καλάθια, ψαλίδια, σπάγγο, γάντια. Σκηνή 1 Χωριζόμαστε. Ο καθένας με το δικό του καλάθι τραβάει προς τη δική του κατεύθυνση. Μετά συναντιόμαστε στο τραπέζι πικνικ που υπάρχει και αρχίζουμε να φτιάχνουμε το στεφάνι. Και οι ατάκες αρχίζουν […]
Αυτό που θέλουν τα κορίτσια
Είμαστε στο αυτοκίνητο επιστρέφοντας από το σχολείο και τα κορίτσια πίνουν εμφιαλωμένο νερό που τους έχω μόλις αγοράσει. Η Εβελίνα επεξεργάζεται το μπουκάλι. «Ζαγόρι. Τι σημαίνει Ζαγόρι μαμά;» «Το Ζαγόρι είναι μία περιοχή της Ελλάδας. Και αυτό το νερό λέγεται Ζαγόρι γιατί προέρχεται από εκεί. Στο Ζαγόρι έχει πηγές και το εμφιαλώνουν.» Η Εβίτα […]
“Μύνε” μαζί μου
Η Εβίτα πηγαίνει φέτος πρώτη δημοτικού. Σαν πρωτάκι λοιπόν, την έχει “υιοθετήσει” στο σχολείο της ένα εκτάκι. Είναι ένας εκπληκτικός θεσμός που έχουν στο σχολείο, για τον οποίο είχα ξαναγράψει και σε ένα παλαιότερο Χριστουγεννιάτικο post. Τα μεγάλα παιδιά φροντίζουν τα μικρά και είναι δίπλα τους για οτιδήποτε μπορεί να προκύψει. Στο τέλος της χρονιάς στην […]
Νευριάζω. Στεναχωριέμαι. Χαμογελάω.
Νευριάζω Είμαι τσαντισμένη. Οδηγώ. Οι μικρές είναι στο πίσω κάθισμα και αντιλαμβάνονται ότι η ένταση αρχίζει και συσσωρεύεται καθώς τους μιλάω. Πετάγεται λοιπόν η Εβελίνα και λέει με δυνατή φωνή: “Μαμά πάρτο αργά. Ανέπνευσε!” Μόλις συνειδητοποιώ τι είπε, τα ξεχνάω όλα. Λύνομαι στο γέλιο. Η Εβίτα ακούγοντάς με να γελάω προσθέτει: “Δεν είναι και τόσο αστείο όσο […]
Έχασα την Ανάσταση. Μπουχουχου…
Τα κορίτσια κοιμούνται πάντα νωρίς. Που σημαίνει ότι χάνουν την αλλαγή της χρονιάς, την Ανάσταση και οτιδήποτε άλλο συμβαίνει τα μεσάνυχτα. Πέρσι βέβαια έγινε η πρώτη προσπάθεια για Ανάσταση, η οποία ήταν κατά το ήμισυ επιτυχής: η Εβελίνα άντεξε αλλά η Εβίτα δεν τα κατάφερε γιατί είχε πυρετό (το περσινό ποστ εδώ). Φέτος λοιπόν θα […]
