Φέτος είναι μια ξεχωριστή χρονιά. Η Εβίτα, η “μικρή μου”, πηγαίνει γυμνάσιο. Όχι ότι δεν ένιωθα συγκινημένη όταν πήγε η “μεγάλη μου” γυμνάσιο. Και βέβαια ένιωθα! Ξαναδιαβάζω το Ισορροπώντας μεταξύ παιδικότητας και εφηβείας που είχα γράψει πρόπερσι και ξαναζώ τα συναισθήματα. Ξεκινούσε ένα νέο άγνωστο ταξίδι και όλα ήταν πρωτόγνωρα. Με την Εβίτα έχω λιγότερες […]
Τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα (αν τα γράψεις σε χαρτί) και να η απόδειξη
“Μαμά θέλω να αρχίσω πιάνο” μου έλεγε. Και το άκουγα, αλλά το καταχωρούσα στην ίδια κατηγορία με τα υπόλοιπα πολλά και διάφορα “θέλω”: Θέλω να αρχίσω taekwondo, θέλω να αρχίσω Γερμανικά, θέλω να αρχίσω Ιαπωνικά, θέλω να αρχίσω σχέδιο… Όπως όλοι οι γονείς έτσι κι εγώ προσπαθώ να ικανοποιώ τις επιθυμίες και τα όνειρα των […]
Το πρωταπριλιάτικο αστείο της κόρης μου στο σχολείο
Τι κι αν η Πρωταπριλιά έπεφτε φέτος Σάββατο; Τα πρωταπριλιάτικα αστεία και οι φάρσες μεταφέρονται! Σαν τις αργίες! Να λοιπόν το χρωστούμενο Πρωταπριλιάτικο που έκανε η Εβίτα στους συμμαθητές της Δευτέρα που πήγε στο σχολείο: Τους πήγε γλυκά. Και τι γλυκά! Τους είπε ότι τους πήγαινε γλυκά να τους κεράσει γιατί το Σαββατοκύριακο έπαιξε την πρώτη […]
Να γιατί χαμογελάω ασταμάτητα όταν κάθομαι μπροστά στην οθόνη
Τα σημειωματάκια και τις κάρτες που έχω πάρει όλα αυτά τα χρόνια από τις κόρες μου τα θεωρώ από τα πιο πολύτιμα δώρα. Τα έχω κρατήσει σχεδόν όλα και πολλά τα έχω ανεβάσει κι εδώ στο blog. Μερικά μάλιστα έχουν γίνει viral και τα βλέπω κατά καιρούς να κάνουν νέο κύκλο και να περνάνε και […]
Εβίτα εναντίον λαγάνας (2017)
Το τελευταίο μου newsletter είχε τίτλο “Αργά και σταθερά προς τον καναπέ του ψυχιάτρου”. (Αν δεν το λαμβάνετε κάντε εγγραφή εδώ γιατί αλλιώς χάνετε όλα τα ωραία!) Έγραφα λοιπόν για την “οικογενειακή παράδοση” που επινόησα τη χρονιά που γεννήθηκε η Εβίτα να τη φωτογραφίζω δίπλα σε μια λαγάνα. Και ότι (και καλά) αυτή η παράδοση […]
- « Προηγούμενη σελίδα
- 1
- …
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 35
- Επόμενη σελίδα »
